Unicode....
"မင်းဟိုနေ့ကငါ့နဲ့တွေ့သေးလား?"
"ဘယ်...နေ့...ကလဲ?"
Chaeyoungစကားလုံးတွေထစ်နေမိသည်။
ဘာကြောင့်လဲဆိုတာchaeyoungအသိဆုံးပင်။
Lisaသူနှုတ်ခမ်းသားလေးလက်မလေးနဲ့ဖိဆွဲလိုက်ထဲက သူမနုလုံးသားတစ်စုံကငြိမ်မနေနိုင်တော့ပေ။
"momoမင်းကိုမုန့်လိုက်ကျွေးတဲ့နေ့...ငါ့souji တွေအများကြိးသောက်မိတဲ့နေ့က...မင်းငါ့ကို အိမ်လိုက်ပို့ပေးတယ်လိုmomoဆီကကြားတယ်။
အဲဒိနေ့ကငါ့မင်းကို ဘာလုပ်မိသေးလဲလိုမေးတာပါ!"
Lisaစကားလုံးတွေဆုံးသည်နောက်chaeyoung ဘဝင်မကျမူကကြိးဆိုးလာသည်။
"mind-သူဘာမှမမှတ်မိဘူးလား။လူကိုနမ်းတုန်း က နမ်းပြိးအခုမေ့နေတာလား!"
Chaeyoungတစ်ယောက်တိတ်ဆိတ်နေကာ
ဘာမှမပြောဘဲသူကိုမျက်စောင်းထိုးနေတော့
"ငါ့တစ်ကယ်ပဲတစ်ခုခုလုပ်မိ..."
"မလုပ်မိဘူး!လုပ်မိလည်းchaeကငြိမ်ခံနေမှာ
လား?"
Chaeyoungစိတ်ဆိုးကာပြောပြိးနောက်
ချက်ချင်းထပြိး
"နောက်ရှင့်အဲဒိလိုအများကြိးမသောက်နဲ့တော့! သောက်ပြိးရင်လည်း သူကိုယ့်သူထိန်းနိုင်တာ မဟုတ်ဘဲနဲ့ တစ်ခြားသူတွေကိုဒုက္ခပေးနေတယ်!"
ချက်ချင်းဆိုသလိုသူကိုမကျေနပ်တဲ့စကားတွေ ပြောလာတဲ့chaeyoungကို lisaကြောင်တောင် တောင်လေးနဲ့ကြည့်နေမိသည်။
"အမူးသမား!"
Chaeyoungပြောပြိးခြေဆောင့်လက်ဆောင့်နဲ့ ထွက်သွားသည်။lisaကတော့chaeyoungသူကိုဖဲ့ကာပြောခဲ့တဲ့ စကားတွေကိုသဘောကျကာရယ်လိုက်မိသည်။
"မင်းကထူဆန်းတဲ့ကောင်မလေးပဲchaeyoung!"
lisaဘာကြောင့်မှန်းမသိchaeyoung
အမူအယာလေးတွေကို သဘောကျနေမိသည်။
အခုလည်းသူကိုဖဲ့ကာထွက်သွားတဲ့chaeyoung တစ်ယောက်ဖုန်းကျန်ခဲ့သည်။Lisa chaeyoungကျန်ခဲ့တဲ့ဖုန်းကိုယူကာ
"ရှပ်ပြာလေးပဲ!"
ထိုအချိန်lisaဖုန်းထဲmomoဆီကဖုန်းဝင်
လာသည်။
