Ik word wakker, ik moet denken aan gister en moet bijna weer huilen. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het al 12 uur is, fijn mam en pap zijn dan zeker te weten al weg. Ik doe mijn deur van het slot af en doe hem open, ik wil naar de gang lopen en bijna struikel ik over een bord. Op het bord liggen 3 pancakes en een briefje van mam en pap dat ze het echt heel vervelend vinden en dat ik ze altijd kan bellen. Hmm dit maakt het niet meteen goed maar wel beter. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik een appje van Liv binnen heb, ze zegt dat ik bij haar kan slapen! Ik ben meteen een stuk blijer, compleet vergeten dat Finn daar ook woont... Ik app Liv meteen dat ik super blij ben en pak snel een tas in. Ik stap op mijn fiets en rijd richting Liv, onderweg bedenk ik me opeens dat Finn daar ook woont, bijna wil ik omkeren maar gelukkig besluit ik om door te fietsen. Als ik bij Liv aankom bel ik aan, ze doet meteen open en geeft me een knuffel. "Ik ben zo blij dat je er bent!" Zegt ze enthousiast. Ik word meteen ook een stuk blijer en lach naar haar. Ze zegt dat ze het weekend ook alleen thuis is samen met Finn en blij was dat ik kon komen. Dan komt Finn de keuken binnenlopen, ik zie dat hij even opkijkt als hij mij ziet, vervolgens pakt hij wat drinken en wil naar boven lopen. Hij loopt 2 stappen maar draait zich dan om "Liv vanavond hou ik hier een feest ja, niks zeggen tegen pap en mam!" Nog voordat Liv kan antwoorden rent hij naar boven. "Rotjoch" zegt Liv. "Dan gaan we toch gewoon boven zitten?" Vraag ik om haar te kalmeren. "Of juist niet" zegt ze bedachtzaam. Ik moet lachen en gelukkig kan ze er zelf ook om lachen. Het is 7 uur en nadat we onze bestelde pizza op hebben lopen we naar boven. We hebben besloten om boven te blijven, maar toch doen we voor de zekerheid toch een leuke outfit aan, gewoon omdat het leuk is. Liv haar stijl is nogal veilig, die van mij is meer wat ruiger, nooit dat je mij gaat zien in een rokje of jurkje! Liv zegt dat ze echt geen leuke shirtjes heeft, dus ik bied aan dat ze wel een van mijn shirtjes aan mag. Ik pak een zwart shirtje uit mijn tas met lange doorzichtige mouwen en een open rug. "Kan dit wel?" Vraagt Liv als ze het aangetrokken heeft. Ik zeg dat het haar heel leuk staat en blij kijkt ze in de spiegel. Dan kijkt Liv me aan "Faye ik heb iets wat jij aan moet, voor mij is hij te kort maar ik denk dat het jou precies zou passen!". Ik kijk Liv bedenkelijk aan. Ze graait in haar kast en pakt dan een zwart jurkje, het is best een leuk jurkje, het is wel wat uitdagender maar toch, het is een JURKJE. Liv ziet dat ik twijfel "kommm doe gewoon aan". Ik zucht en doe het jurkje aan, ik moet toegeven, dit is het leukste jurkje dat ik ooit heb aan gehad. Maar ja, het is nou niet echt iets waar ik me veilig in voel, mijn imago is zo wel iets anders, nu ik eruit zie als een truttig meisje in plaats van ja hoe zien mensen me? Behoorlijk ruig en jongensgek, nou ja ik snap ze wel. "Pleaseeee" zegt Liv nadat ze 100 keer heeft gezegd dat ze anders mijn shirtje ook niet meer aan doet. "Nou vooruit dan" zeg ik glimlachend. Ik doe wel mijn grote ronde oorbellen in, zie je tenminste nog dat ik het ben! We doen wat make up op, niet te veel, gewoon casual. We praten een beetje en horen dat beneden de eerste mensen binnenstromen, zo te horen is het daar wel gezellig. Liv zucht "Als Finn ziet dat we naar beneden komen stuurt hij ons meteen weer naar boven". Ik kijk haar aan "nou dat dacht ik dus eens even niet". Ze kijkt me verbaasd aan, "kom we gaan!" Zeg ik. We lopen van de trap af, de woonkamer en keuken zitten vol met minstens 50 mensen. Finn ziet ons naar beneden lopen en loopt naar ons toe, samen met 2 van zijn beste vrienden die ik ook wel eens op school heb gezien. De ene heeft bruine krulletjes en de andere blond haar dat perfect in model zit, ik bedoel ze zijn niet lelijk. Finn en zijn vrienden gaan naast ons staan "En ga maar weer naar boven" zegt hij. Ik zie dat hij even verrast naar mijn outfit kijkt, het gevoel wat me dat geeft negeer ik even. "Nou dat dacht ik dus eens even niet" zeg ik behoorlijk fel. Zo te zien is Finn niet gewend dat iemand niet doet wat hij zegt want hij is volledig van het padje af, zijn vrienden komen niet meer bij van het lachen. "Ja man, we hebben ons nog niet eens kunnen voorstellen" zegt de jongen met krulletjes. Finn is opeens weer zeker "Bemoei je er niet mee en flikker op". "Hmm wat zouden je paps en mams hiervan vinden?" Zeg ik met mijn haar spelend. Ik pak Liv haar telefoon uit haar handen, Liv is trouwens compleet verbaasd en laat het toe. Ik kijk Finn indringend aan "Minder dan 10 seconden en je ouders zijn gebeld hoor, mij maakt het niet uit". Finn lijkt nu helemaal van het padje af, dit heeft hij nog nooit meegemaakt. "Mooi, dus je mag je nu voorstellen hoor, Finn pakt wel even wat drinken" zeg ik terwijl ik hem poeslief aankijk. Liv en ik gaan bij de jongens staan en Finn loopt verward naar de tafel waar het drinken staat. "Ik ben dus Jens en dit is Levy" zegt de jongen met bruine krulletjes. Ik kijk van de blonde jongen naar Liv en zie meteen dat dit DE Levy is. We beginnen met ze te praten en opeens heb ik door hoe dronken iedereen is, jeetje. Levy en Liv hebben het zo te zien wel naar hun zin want ze gaan even samen naar buiten. Jens fluit ze na en vraagt of we samen op de bank gaan zitten. Ik ga met hem mee, waar Finn gebleven is? Ik heb werkelijk waar geen idee, ik heb hem niet meer gezien sinds de tijd dat ik hem behoorlijk diste. Jens en ik gaan samen op de bank zitten en praten een beetje door. Opeens zijn we met een hele groep aan het kletsen, ik vind iedereen eigenlijk best aardig, ze veroordelen me tenminste niet zoals die bitches waaruit de helft van de klas bestaat. Na een paar minuten komt Finn samen met een meisje de kamer binnen gelopen en de gaan samen in een grote stoel zitten. Jens fluistert me in dat ze Sanne heet en bekent staat als de bitch van de school, dat verbaasd me niks, ze kijkt bitcherig om haar heen. Ik zie dat ze Finn helemaal in beslag neemt, rotwijf, ik bedoel wat boeit het mij nou. Maar het doet wel iets met me, het doet pijn hoe ze zijn aandacht probeert te trekken en dat hij daar op ingaat. Gelukkig leid Jens me af, hij is best lief en hij maakt me wel weer wat blijer. Totdat ik zie dat Sanne Finn probeert te zoenen, ik draai mijn hoofd weg, dit wil ik liever niet zien. Jens zegt dat hij even wat eten gaat halen dus ik begin te praten met een andere jongen naast me, Justin heet hij. Hij doet hartstikke aardig en hij is best knap. Op een gegeven moment buigt hij zicht opeens naar me toe en probeert me te zoenen. Ik ben er opeens helemaal klaar mee, duw Justin hardhandig opzij en ren weg, ik doe de deur open en ga op het balkon zitten. Ik kijk naar de sterren, wat we normaal heel blij maakt, maar het maakt het nu alleen maar erger en ik begin zachtjes te huilen. Opeens hoor ik de deur en ik veeg mijn tranen weg. Ik kijk niet om, straks ziet diegene nog dat ik gehuild heb. "Hoi Faye" zegt een stem rustig maar bezorgd. Fijn, Finn, precies de persoon die ik wou zien. "Gaat alles goed?" Vraagt Finn een beetje twijfelend. "Nee Finn niet alles gaat goed, hoepel nou maar lekker op" zeg ik fel, waarom doe ik dit? Ik wil helemaal niet zo doen. "Oke dan uh ga ik wel" probeert Finn normaal te zeggen, maar ik merk dat ik hem pijn heb gedaan. Waarom doe ik dit nou? Finn loopt weg en doet de deur dicht, zodra de deur dicht gaat begin ik nog harder te huilen. Ik hoor dat de deur weer open gaat, Jens stapt naar buiten. "Ohh je zit hier" zegt hij opgelucht. Hij loopt naar me toe en schrikt als hij me ziet "jeetje wat is er gebeurd?". Ik veeg mijn tranen "niks gewoon, Finn deed en". Hij onderbreekt me "heeft Finn dit gedaan? Want dan ben ik nog niet klaar met hem hoor!". "Nee het is oké, het is gewoon" ik stop met praten. "Je hoeft het niet perse te vertellen hoor" zegt Jens snel. Ik kijk hem dankbaar aan en hij komt naast me zitten. Ik ril, dit jurkje is nou niet echt bepaald warm. Jens merkt het en slaat een arm om me heen, ik laat het toe. Hij bedoelt er vast niks mee en we zijn toch gewoon vrienden. Een tijdje kijken we naar de sterren en zijn we gewoon stil. Ik heb ondertussen al mijn tranen weggeveegd en Jens vraagt of we naar binnen zullen gaan. Ik stem er mee in en met zijn arm over me heen lopen we naar binnen. We lopen naar de bank toe en Jens laat me los, we gaan op de bank zitten en ik gooi een dekentje over mezelf heen. Opeens zie ik Finn zitten, hij kijkt me aan, bezorgd, boos en teleurgesteld tegelijk. Ik negeer hem, en besluit dat te blijven doen voor de rest van de avond. Liv en Levy komen blij naast ons op de bank zitten. Ik kijk Liv met een veelbetekenende blik aan en ze moet lachen. De rest van de avond verloopt rustig, rond 2 uur is het feest klaar en gaan de meesten naar huis. Alleen Sanne, Finn, Liv, Levy, Jens en ik zijn er nog. Liv en ik besluiten om naar boven te gaan, Liv lacht even naar Levy en ik neem afscheid van Jens. We lopen naar boven en Liv zucht "hij is zoo leuk". Ik moet glimlachen, ook al voel ik me totaal niet blij. Ik kan alleen maar denken aan wat Sanne en Finn nu doen.
