Vandaag is de eerste dag van een nieuw schooljaar! Ik zit nu in de derde en krijg een nieuwe klas. Eigenlijk ben ik best zenuwachtig, maar nooit dat ik dat toe ga geven. Ik loop naar beneden, ik heb gewoon een simpele spijkerbroek aan met een wat chiquer topje, een beetje glamour is oké. "Goedemorgen" zeg ik tegen mam, ze zegt "sstt" en wijst naar haar telefoon waarmee ze aan het bellen is, ook goede morgen mam..... ik pak snel wat te eten en fiets naar school. Aangekomen bij school zet ik mijn fiets snel in het fietsenhok en loop naar binnen. Oh fijn, ik heb geen idee waar ik moet zijn. Ik kijk op een groot papier dat midden in de aula hangt en zie dat ik in lokaal 135 moet zijn, nou daar gaan we dan maar naar toe hé. Ik ga zitten in de klas, wow ik ben een van de eerste. Er zit alleen een groepje jongens te lachen, ik zie het meteen, sukkels. Op de klassenlijst heb ik gezien dat er maar 7 jongens in de klas zitten, nou fijn zeg 4 ervan zijn er al sukkels..... Ik ga helemaal achterin zitten, Mn favo plek. Er komt een meisje binnen, ze kijkt me aan met een blik van 'wat doe je hier' en ik kan het natuurlijk niet laten om een bitchy blik terug te sturen. Ze keek verbaasd, lekker voor je trut. Gelukkig gaat ze ergens vooraan zitten, nou dan weet je ook wel meteen wat voor type het is, ik zag dat ze met een jongen aan t snappen was en ze dat heel overdreven deed zodat ik t zou zien, ik deed net of ik het niet zag, ik mag haar nu al niet. Daarna kwam er een ander meisje binnen, fijn die ziet er al een stuk aardiger uit. Ze loopt naar me toe "mag ik naast je komen zitten?". "Tuurlijk!' Antwoord ik snel, ze gaat zitten en vraagt wat over school, ze vertelt dat ze Liv heet, en ik zeg haar dat ik Faye heet. Al snel hebben we een heel gesprek over jongens en vertelt ze dat ze fix heeft met ene Levy, ik voel gewoon dat we goede vriendinnen worden! Als snel zit heel de klas in het lokaal, nou ja er was nog iemand op vakantie ofzo, heel vaag. Ik vond de dag wel meevallen vandaag, alleen hebben we zo geen leuke jongens in de klas! Ik heb met Liv afgesproken om naar haar huis te gaan en een beetje de dag na te bespreken. Om eerlijk te zijn had ik niet verwacht dat ik vrienden zou maken, want ik kan nogal uh bitchy doen. Ik ben gewoon niet iemand die verlegen is ofzo, en kan soms best hard zijn.
Liv en ik lopen naar de fietsen, ze woont best dichtbij gelukkig. Na 10 minuutjes komen we bij haar huis aan, we zetten de fietsen voor de deur en gaan naar binnen. Als ik de keuken binnen kom voel ik me meteen thuis, of eigenlijk dit is beter dan thuis, thuis is het strak en word mam gek als er ook maar ergens een krasje op komt, hier is het veel sfeervoller en gezellig. Liv loopt naar de woonkamer en ik loop achter haar aan. Opeens stop ik, er zit iemand op de bank, en niet zo maar iemand. Hij is een van de leukste jongens die ik ooit gezien heb, hij heeft blonde krulletjes en lacht lief! Wacht even, is dit Levy? Ik weet niet wat ik moet doen. Liv kijkt me even raar aan en stelt me dan voor. "Nou Faye dit is dus mijn broer Finn, als goed is gaat hij zo weg, toch Finn" ze kijkt hem geïrriteerd aan. "Jaa ik ga zo" zegt hij grijnzend, hij kijkt me even aan. Ik weet dat ik eigenlijk iets moet zeggen maar ik kan het gewoon niet, oh help! Wat is dit? Ik weet altijd wat ik moet zeggen, altijd! Jongens worden verlegen van mij, niet andersom! En daar sta ik dan, ik voel dat mijn wangen gloeien. 'Nou dan gaan we wel alvast zitten' zegt Liv, meer tegen Finn dan tegen mij. Ik verman me een beetje en ga naast haar zitten. We praten een beetje, nou ja Liv praat en ik gluur vanuit mijn ooghoek naar Finn. Hij is het type waar elk meisje opvalt, en dat is dan precies het probleem. Jeetje Faye doe eens normaal! Je kent deze jongen niet eens, hoezo ben je daar mee bezig. Omdat ik zo in gedachten bezig ben zie ik niet dat Finn even van zijn telefoon wegkijkt en me recht in mijn ogen aankijkt. Ik schrik en kijk snel weer naar Liv, jeetje wat doet die jongen met me, dit is niet oké hoor! Liv danst heel veel en moet om half 6 ook weer dansen dus ze moet zich even omkleden. 'Vind je het niet erg dat ik even boven ben' vraagt ze aan me. 'Nee hoor!' Zeg ik snel, wow serieus Faye, moest het nou echt zo enthousiast. Liv kijkt Finn aan 'doe je een beetje normaal?'. Finn kijkt me aan "dat zal wel goedkomen toch?". Oh wacht ik moet iets antwoorden, "Uhm ja hoor" zeg ik stotterend, ja man lekker soepel dit. Liv loopt naar boven en ik kijk op mijn telefoon, alles om een gesprek met hem te vermijden, oh fijn zo te zien denkt hij daar niet zo over. "Dus uh Faye, ik ken jou wel een beetje via via" zegt hij tegen me. "Oh jee" zeg je, wacht zei ik dat nou hard op? "Hmm ik heb wel wat verhalen gehoord, maar je bent volgens mij helemaal niet zo als in de verhalen" zegt hij nadenkend. "Hoe bedoel je?" Zeg ik een beetje onzeker. "Je klinkt in die verhalen behoorlijk uh uitdagend, maar je bent nu vet verlegen" zegt hij droog. "Normaal ben ik totaal niet verlegen" zeg ik snel. "Waarom nu dan wel?" Zegt hij grijnzend. "Zwijgrecht" zeg ik een beetje meer uitdagend, als hij deze kant van me toch al 'kent' dan maakt het niet meer uit, ik bedoel niet dat hij niks meer in me losmaakt hoor, ik bedoel jeetje wat doet die jongen met me. Finn grijnst "nou wil ik het wel weten ook". "Hmm misschien zeg ik het als jij eens verteld wat je over me gehoord hebt" zeg ik terwijl ik mijn telefoon aan de kant leg. "Nou gewoon, dat best veel jongens ja ik weet nie, je wouden ofzo en dat je ook met best wel aardig wat jongens hebt gehad enzo" zegt hij terwijl hij me aandringend aankijkt, Jezus zijn ogen zijn echt te mooi man. "Okee, dat kan" zeg ik terwijl ik hem eigenlijk niet aan durf te kijken. "Dus je ontkent niet" zegt hij een beetje bozig. "Nee, maar ik doe geen rare dingen hoor, en wat boeit jou dat nou" zeg ik ook wat feller. Zijn blik word al wat zachter "sorry ik uh, je ging het me nog vertellen" zegt hij, van onderwerp wisselend. "Ik zei misschiennn" zeg je snel. "Doe het, anders dan uh uh" zegt hij lachend. "Anders wat?" Zeg ik, hmm gelukkig, dit is meer de Faye die ik ken. "Anders dan pak ik je telefoon af" zegt hij grijnzend. "Doe je toch nooit" zeg je plagerig. "Oh nee" zegt hij, en nog voordat ik het doorheb gaat hij naast me zitten en pakt mijn telefoon, ik probeer mijn telefoon weer te pakken, en dus blijven we zo klooien. Totdat ik de trap hoor, snel laat Finn me los en geeft me mijn telefoon. Liv kijkt ons aan "wat hoorde ik nou allemaal boven?". "Ik liet mijn telefoon vallen en schoot helemaal in de stress, helemaal nergens voor nodig blijkbaar want hij is nog helemaal heel" zeg ik snel. Liv gelooft het en Finn kijkt me verbaasd aan, ik glimlach naar hem en sta op. "Ik ga dan nu naar huis hoor, anders ben ik te laat voor het eten!" Zeg ik tegen Liv. "Aww snap ik hoor!" Zegt Liv terwijl ze afscheid van me neemt en me een knuffel geeft, ik loop de deur uit en kijk niet meer achter om, ik ben klaar met die jongen.
De rest van de week doe ik alsof ik niet meer kan afspreken, terwijl ik in werkelijkheid Finn gewoon niet wil tegenkomen als ik bij haar ben, en nooit dat ik iemand mee neem naar ons huis.....
Als ik donderdag thuis kom zie ik een auto op de oprit staan, wow wat is er iemand thuis? Het is toch nog geen 10 uur? Ik zie dat het mam's auto is en snel loop ik naar binnen. "Hee lieverd" zegt ze terwijl ze me een kus geeft. Ik schrik gewoon, wat is hier nou weer aan de hand? Ze is nooit zo, of eigenlijk ze is er nooit, en pap eigenlijk ook niet. Mam zet een glas cola voor me neer met wat watermeloen. "Wow dankje mam" zeg ik, ik kan het bijna niet geloven, ik voel me meteen veel blijer, mam heeft tijd voor me vrij gemaakt! "Uh lieverd er is een probleempje" zegt mijn moeder aarzelend "je vader en ik moeten onverwachts morgenmiddag tot zondag weg". Oh mijn God, dit meent ze toch niet? Ze wil helemaal niet aardig doen! Ze hebben gewoon weer iets ingepland. "Maar mam, jullie hadden beloofd dat jullie eindelijk eens een weekend thuis zouden zijn" zeg ik teleurgesteld. "Sorry lieverd, werk gaat uh.." ze stopt midden in er zin omdat ze dan pas doorheeft wat ze zegt. "Werk gaat wat?? Werk gaat voor zeker, jullie denken alleen maar aan jezelf! Ik ben totaal niet belangrijk voor jullie! Ik haat je!" Zeg ik huilend en woedend tegelijk en ik storm naar boven, ik doe mijn deur op slot en ga huilend op mijn bed liggen. Ik stuur een appje naar Liv, ik ben zo boos dat ik zo veel spelfouten maak dat je amper kan zien wat ik bedoel. Maar het maakt me allemaal niet meer uit, huilend val ik in slaap.
