მე და დეიმონი სანაპიროზე გავედით, ულამაზესი დაისი იყო, მე ეშმაკურად გავიღიმე😈 და დეიმონს ფეხით წყალი შევაწუწე,
-ახ ასე?! - და ახლა მანაც მომასხა წყალი, მეც შესხმით ვუპასუხე და გავიქეცი, ის სწრაფი აღმოჩნდა და მოკლე დროში დამიჭირა, წელზე ხელები შემომაჭდო და აღარ მიშვებდა, ორივე ვხარხარებდით როცა გავჩერდით ერთმანეთს მივაშტერდით, ისევ ის გრძნობა დამეუფლა რაც იმ ღამეს,
ორივეს ერთი სურვილი გვქონდა და ორივე ამას ვიაზრებდით, ისეთი გრძნობა მქონდა თითქოს და მას მთელი ცხოვრებაა ვიცნობ. 1...2...3....
ვეღარ გავძელი და მის ტუჩებს ვეამბორე, მანაც გაეღიმა და მთელი გულით და სულით მაკოცა, მის მაგარ მკლავებში თავს უსაფრთხოდ ვგრძნობდი, 3 წთ.-ის შებდეგ, ნაპირზე დავჯექით დეიმონმა სიმღერა დაიწყო, აჰჰ!😍 როგორი ღვთაებრივი ხმით მღეროდა, მან მანიშნა ამყევიო, მეც დავიწყე სიმღერა, თვალები დავხუწე და მივაყურადე, ვეღარაფერს ვამჩნევდი,
ვერც შევამჩნიე ისე გახდა 10 საათი, მე დეიმონს დავემშვიდობე და სახლისკენ გავწიე, მიხაროდა! 😋 ჯონი სულ გადამავიწყდა, ამ ფიქრებში მივაბიჯებდი. სახლთან მივედი თუ არა გიო დავინახე ფანჯრიდან მის ითახში იყო, კიბეებზე ასვლისას ხან კარს გავცქეროდი ხან გიოს, უცბად რას ვხედა!? "გიოს გოგო უახლოლოვდება, კარს აღარ გავხედე და დავინახე დაახლოებით ასეთი სურათი"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"არ გეგონოთ გიო მთლად ასეთიც არ არის"
მე პირი დავაღე, ვერ შევამჩნიე ისე მივეჯახე კარებს და უკან წასვლა დავიწყე. თავბრუ დამეხვა და გავითიშე. 😴 როცა გამოვფხიზლდი და თვალები გავახილე პირველი საავადმყოფოს ჭერი დავინახე, შემდეგ კი გიო.
