Καλοκαιρινη πανσεληνος

Κεφαλαιο 5 : Το ραντεβου

Κεφάλαιο 5 : Το ραντεβού

Πηγαίνοντας στο ραντεβού παρέα με τον Ρωμανό ένιωθα πολύ μεγάλο άγχος. Τι θα μου έλεγε ο Χάρης ; Τι έπρεπε να απαντήσω εγώ ; Πως θα ήταν η συμπεριφορά του μετά από τόσα χρόνια ; Το τρελό τρενάκι των σκέψεων μου σταμάτησε επιτυχώς ο Ρωμανός ..

<< Ρε Τζοκόντα μου σταμάτα να σκέφτεσε για λίγο και να αγχώνεσαι !>>

<< Ρωμανέ σε πληροφορώ ότι δεν έχω αγχωθεί καθόλου!>>

<< Α ναι ;>>

<< Ναι !>>

<< Και τότε για απάντησε μου μικρή ανόητη , γιατί μπλέκεις και ξεμπλέκεις τα δάχτυλα σου συνέχεια και γιατί αναστενάζεις ;>>

Στην ερώτηση αυτή του κολλητού μου δεν είχα τι απάντηση να δώσω . Έτσι προτίμησα να κάνω σαν να μην την άκουσα.

Ο Ρωμανός τότε αναστέναξε και μου έπιασε το χέρι πάνω από τις ταχύτητες του αυτοκινήτου του , σφίγγοντας το καθησυχαστικά.

<< Μην ανησυχείς για τίποτα μικρή μου ! Ξέρεις πως ότι και αν συμβεί πάντα θα σε προστατεύω και θα σ΄ αγαπώ ! Δεν έχεις λοιπόν να φοβάσαι τίποτα !  Όποιος θελήσει να σε πειράξει θα πρέπει να περάσει πρώτα από ΄μενα !>>

Τα λόγια του έκαναν ένα μικρό χαμόγελο να ανθίσει στο πρόσωπο μου. Ήταν πραγματικά καθησυχαστικό να ξέρω πως πάντα θα έχω δίπλα μου έναν πραγματικό φίλο , που θα με αγαπάει και θα με στηρίζει ότι και αν γίνει.

Δεν μπορούσα όμως να συγκρατήσω και ένα δάκρυ που κύλησε αργά από το μάτι μου , γνωρίζοντας πως δεν μπορούσε να με προστατέψει από οτιδήποτε και η αδυναμία του για κάτι τέτοιο είχε αποδειχτεί πριν δυο χρόνια, όταν κανείς δεν μπόρεσε να με σώσει.

Ο Ρωμανός που προφανώς είδε το δάκρυ μου πριν προλάβω να το σκουπίσω μου είπε :<<Τι συμβαίνει Τζοκόντα μου ; Γιατί κλαις ;>>

<<Τίποτα μωρέ ! Με ξέρεις τι ευαίσθητη είμαι !>> απάντησα αποκρύπτοντας για ακόμα μια φορά την αλήθεια.

Τότε παρατήρησα ότι είχαμε φτάσει μπροστά στην καφετέρια και ο Ρωμανός είχε βρει παρκινγκ ενώ τώρα έσβηνε την μηχανή.

Γύρισε και με κοίταξε και αμέσως με έκλεισε μέσα στην οικεία και ζεστή αγκαλιά του.

Μόνο τότε , που δεν με έβλεπε , επέτρεψα στον εαυτό μου να αφήσει κάποια σιωπηλά δάκρυα . Πριν προλάβει να με δει τα σκούπισα γρήγορα και φόρεσα ένα χαμόγελο λέγοντας του πειραχτικά :