Dönüşümüm üzerinden tam bir yıl geçti. Geçmişimle alakalı hiçbir şey hatırlayamıyorum. Beni dönüştüren köken vampirler araba kazası giçirdiğimi travmadan dolayı hatılamadığımı söylemişlerdi.
Geçmiş artık beni ilgilendirmiyordu. Yeni hayatımı seviyorum. Herkes benim özel olduğumu söylüyordu. Aslında diğer vampirlere göre daha güçlü ve daha hızlıyım. hatta köken vampirlerden bile. Okulun nerdeyse hepsi benden korkuyordu. iki kişi dışında. Bunlardan biri can dostum serina'idi. Kıza tahammül etmek gerçekten çok zordu. benim ona olan her sert çıkmama rağmen hala yanımdaydı. Diğeri ise aşık olduğum köken vampir jac'idi. jac, onu düşünürken bile kendimden geçiyorum. Duygularımın karşılıklı olmasını isterdim ama o beni arkadaşı olarak görüyordu. yani ben öyle düşünüyorum. Serinanın bağırmasıyla düşüncelerimden koparıldım.
- Serina ne yaptığını sanıyorsun canım yandı."
- En son ne dedim ben. beni son günlerde hiç takmıyorsun"
Takmamak değilde sadece sana uyuz oluyorum. aşık olduğum çocuğa karşı birşeyler hissediyorsun seni öldürmediğime şükretmelisin. tabi bunu demedim.
- Gene daldın hu hu ness kendinde misin? Yine onu düşünüyordun." kızgın bir ses tonla.
- Hayır düşünmüyordum. bağırmayı keser misin herkes bizi dinliyor!"
-Dinlerlerse dinlesinler. Artık çıkar onu aklından çünkü senin istediğin gibi o seni istemiyor."
canımı bu sefer sıkmıştı. Sözleri çok agırdı ve o da bunun farkındaydı. çok geçti. Sinirlenmiş ve dönüşmüştüm. sinirlerime hakim olamadığım zaman hep vampire dönüşüyorum ve birini öldürmeden sakinleşemiyorum.
- " Yeterrrrr!" hırlayarak ona cevap verdim. çok ileri gitmişti.onu öldürmeye kararlıydım. üzerine yürüdüm sonra birinin eli omzuma değerek "-Sakinleşmelisin" dedi. aha hiç de sakinleşmek istemiyordum. Arkamdakinin kim olduğuna dikkat etmeden vurdum hemen serinaya geri dönmüştüm. serina iyice korkmuştu bunu anlayabiliyordum.
AHHHH! Hangi gerizekalı bana vurdu bilmiyorum ama canım fena halde acımıştı. sanırım kemiklerim kırılmıştı. duvara yapıştırmıştı gerizekalı beni. o gerizekalıyı paramparça edecektim. parçalamakla kalmayıp kalbine kazık sokacaktım.
-" Ness sakinleşmek zorundasın"
sadece hırladım. Cevap veremeyecek kadar öfke kusuyordum.
-" Benim tanıdığın ness bu değil. Sen bu değilsin."
benim tanıdığım ness". bu sözle kendime geldim. sakinleşmeye başlamıştım. Jac sakinleştiğimi sezerek dibime girdi. burnundan soluyordu. neden bu kadar kızdığını anlayamadım.bir anda kolumu tuttu ve beni sürüklemeye başladı. ben ondan kurtulmaya çalıştıkça o daha da sıkıp canımı yakıyordu.
Başıma birden ağrı girdi. ağrının geçmesi için düşüncelerime odaklandım. ufak bir sonun vardı bu düşünceler benim değildi.
ARKADAŞLAR BU GECELİK YETER UMARIM BAŞLANGICI SEVERSİNİZ SIKILIRSANIZDA SÖYLEYİN. TORUM YAPMAYI UNUTMAYIN ARKADAŞLAR. YARIN 2.BÖLÜM GELİYOR :D
