Hey Wattpadders, panahon na naman para sa pinakamasayang party rito sa Wattpad! Maki-celebrate sa buong buwan ng Hulyo at ihanda ang sarili upang balikan ang mga kwentong tumatak sa ating mga puso.
#TWFBP2019 #TWFBPTimeTravel
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Wake Up, Dreamers! Special Chapter
"Let Me Tell You a Story"
"The stormy waters of adolescence are tough to navigate through but turn your ship of dreams towards the shores of tomorrow"
[GARNET]
I'VE never been this nervous in my whole life. When I was a kid I really thought that all adults are cool and they're sure of their every decisions in life, akala ko noon hindi sila kinakabahan na magkamali sa mga ginagawa nila pero akala ko lang pala 'yon.
Kanina pa ako nag-iinhale at exhale habang pinupunasan ang tumatagaktak na pawis sa'king noo.
But then I remembered an old familiar words from the past that still gives me courage today, You can do it if you just believe in yourself.
You can do this, Garnet
I put my best smile on my face and I stomped forward to my first ever day.
Tumahimik silang lahat nang makita ako at nagsiayusan sila sa kanikanilang mga pwesto. All of them are looking at me and it feels like anytime ay pwede akong atakihin ng anxiety.
You can do this, Garnet. You're finally here. You fought your way here.
Habang nakabibingi ang katahimikan ay kumuha ako ng chalk at sinulat ang buo kong pangalan sa blackboard.
"Good morning, class!" Buong lakas kong bati sa kanila habang nakangiti.
Sabay-sabay silang tumayo at sinabing, "Gooooood morniiiiing, Sir Sucgaaaang!"
"You may take your seat."
Tumingin ako muli sa class record at nakita ang kanilang section, STEM 2A, sila ang kilalang star section sa eskwalahang ito at mukhang tama nga ang narinig kong usapan ng mga co-teachers ko na maswerte raw ako dahil sila ang hawak kong klase dahil mga "decent" students daw sila and it means that they're all academically competitive, sa madaling salita—hindi sakit ng ulo.
"I'm John Garnet Sucgang, your class adviser for your last year in Senior High. You can call me 'Sir Garnet', and I'm an art major."
They all greeted me and most of them threw a lot of questions na ilan ay masyadong personal. Ganito talaga siguro kapag baguhan kang guro at masyadong komportable sa'yo ang mga estudyante kaya sila nakapagtatanong ng mga bagay katulad na lang kung single ba ako at iba pa.
