"IZDIRAP UÇURUMU "

&-1

ESKİ YILLARIM

İnsanın kaderi mi böyle yoksa şanstan yana olmadığı için mi,
Bir hiç uğruna sürekli sürüklenen ben, bir anda şans bu sefer benden yana diye düşünmüştüm, meyersem deli gibi uçuruma battığımı son anda anladım.
İnsanlar hep böyle vicdansızlarmıydı .
Kendi ailem dediğim insanların bir parça merhameti yokken geriye kalan insanlardan ne merhamet dileyebilirimki
İnsanlara bir kez daha güvenemeyeceğimi anladım biraz geç oldu ama farkına vardım

Herşey o gün başlamıştı ,şanssızlığımın ilk günü yani

Ben o gün doğmuştum ,evet ,evet o gün doğmuştum ama her gün doğduğum güne lanet yağdıran da benim

O gün sıradan bir gün değildi benim doğum günüm kutlanacaktı .

Annem ,babam ve abim evden çıkmak üzerdeydiler ve bende sürekli onları arayıp duruyordum 'nerde kaldınız sizi bekliyorum ' gibi zırvalıklar en son aradığımda korkunç bir ses gelmişti sonra telefon kapanmıştı zaten ,

Sürekli onlara ulaşmaya çalıştım ama cevap vermediler
Doğum günümde kutlamayı iptal ettim ,herkesi evine yolladım

- 1 saat sonra falan bir telefon geldi ailemin kaza geçirdiği ve hastaneye kaldırıldığı ,bende fazla zaman kaybetmeden hastanenin yolunu tutum tabi

Oraya vardığımda danışmadan onların nerede olduğunu sordum , annem ve babam ameliyathanede olduğu abimin ise ÖLDÜĞÜNÜ söyledi, evet abim o gün ölmüştü

Ağlamaktan gözlerim şişmiş ,ne yapacağımı bilmez hale gelmiştim, bir süre geçtikten sonra annem ve babam sağ Salim çıkmışlardı ameliyattan ama annemin ayağı sakat kalmıştı , doktorlar yakın zamanda annemin ayağının iyileşeceğini söyledi

Tabi ruhsal açıdan biraz zaman geçeceğinide

2 haftaya yakın bir sürede hastaneden çıkmışlardı , abimin cenazesi falan derken 2 ay geçirmiştik

Tabi annem ve babam her gün bana laf yetirtişmekten asla susmazlardı .

Abimin ölümden tam tamına 3 ay geçmişti ben sürekli annem ve babamla kavga ederdim

Geceleri eve geç gelirdim bazende hiç gelmezdim , sonuçta eve gittiğim her zaman bana nefretlerini kısarlardı 'hepsi senin yüzünden ' falan gibi zırvalıklar

O gün bara gittiğimde arkadaşlarım birbirileriyle tartışıyorlardı tabi bende araya girdim , tartışma baya alevlendi herkes deli gibi birbirileriyle kavga eder dururlardı

Bu sefer bardaki insanlar polisi aradı , polis geldiğinde çoğumuzu karakola götürmüşlerdi

Tabi saat sabahın 01.30'uydu , beni almaya babam geldi

Eve gidene kadar hiç bişey söylemedi
Evimizin önüne geldiğimizde Işık'ların yandığında farkettim

Eve girdiğimde annem üstüme atladı , bağırmaya falan başladı , konu nerden buraya geldi  bilmiyorum ama abimin konularını açtılar yine nefretlerini , kinlerini kustular sonuçta onlar düşünemezlerki benim kalbimin olduğunu , annem sinirden artık konuşmaz hale geldi

Ve hayatımı mahvetecek sözleri sarf etti
" seni Amerika'ya yoluyoruz yarın saat 12.00 uçağın kalkıyor okulunu orda devam edeceksin ,bir koleje , evde aldım biraz orda kalda aklın başına gelsin , şimdi çık Odana eşyalarını topla" hiç bir şey demeden odama çıktım valizlerimi topladım sonrada uyudum tabi

Yarın olduğunda evdekilerle vedalaşmadan çıktım , uçağa bindiğimde koltuğumu bulup oturdum ve sonra biraz uyudum kalktığımda Amerika'ya varmaya 10 dk falan kalmıştı

Amerika'ya geldiğimde taksiye binip evime gelmiştim sıradan iki katlı bir villaydı ,havuzu ve bahçesi vardı

Eşyalarımı koyup yerleştirmem 1 günümü almıştı
Diğer günler ise evde boş boş oturup duruyordum

Okulun açılmasına 14 gün kalmıştı bazen çıkıp gezerdim , barlara falan ama hep tek başımaydım

Günlerimi böyle geçirip giderdim ,bazen abim aklıma gelirdi , onu düşündüğüm zamanlarda hep ağlar bir köşeye çekilirdim .
Hayatım devam ediyordu abim böyle ağlamamı istemezdi ,abimle fazla aram yoktu hem eve bile zor gelirdi o gün çok ısrar ettim diye doğum günüme geliyordu yarım saat oturup giderdi , abimin öldüğü günden beri her akşam kabus görürdüm ,abimin ölüşü annem ve babamın  beni suçlayışları , bir gram sevgi , merhamet olmayışları bana karşı , bunlardı kabuslarım