CAN YOU HEAR MY HEART?

CHAPTER 5

Tuwang tuwa si bianca nang makauwi dahil nakapag pa picture sila ni dino.....at kasama si julia.Sa wakas unti unti ng tinatanggap ni julia ang kpop world.

"mom! ang saya ko tlaga! nakasama pa si ate sa picture namin oh! di ba ang gwapo nya? hehe" tuwang tuwa na sambit ni bianca.sabay tingin kay julia.

"aisshhh!.....pinilit mo lang naman ako jan eh..."inis na si julia.ngunit sa isang banda natutuwa din naman sya.

At dumeretso na ito sa kanyang kwarto..sabay sarado ng pinto at napasandal ito.Iniisip nya kung bakit parang nag iba sya mula ng makilala nya ang lalaking mayabang na si ryan.

SA DORM.

Naabutan nila matthew,dino at kenzo si ryan na nagbibihis.At mukhang may pupuntahan.

"oh hyung..san ka pupunta?" tanong ni kenzo.

"jan lang sa tabi tabi..." sagot ni ryan habang isinusuot ang jacket.

"e gabi na ah....quater to 7pm na oh,lalabas ka pa..?" pag aalala ni dino.

"babalik agad ako..." ang sagot ni ryan kay dino.

"samahan ka namin? " suhestiyon ni mattew.

"wag na ...i'll be back,ok?" sabay alis ni ryan.

Nagmamadali itong naglakad patungo sa park,mag aalas siete na nang gabi...dahil sa hindi alam kung sisipot si julia o hindi.Basta he tried his best na pumunta.Sa isang madilim na sulok sa may bench sya umupo.Naka jacket dahil malamig sa panahon na yun.at naka face mask pra di sya makilala.

Sa isang sulok,may nagmamasid....binabantayan siya.HAlos kalahating oras na wala pa rin ang hinintay ni ryan... At nagpasya itong umuwi na lamang....

Habang naglalakad palabas ng park may isang grupo ng mga saseang fans ang nakakilala kay ryan....at bigla itong sumigaw na....

"si oppa ryan yun ah!!!! oppa!!!" sugaw ng isang babae.Sa gulat ni ryan....nag lakad ito ng mabilis ngunit hinahabol na pla sya ng mga saesang fans....at unti unting tumatakbo na rin si ryan..nang biglang may humawak sa kamay nya at sabay silang tumakbo...dahil sa madilim ang paligid,di namumukhaan ni ryan ang taong nahawak sa kamay nya dahil may face mask din ito.

Hinahabol pa rin sila ng mga saeang fans...hingal na hingal na si ryan...nang lumingon si ryan wala na ang mag naghahabol sa kanila..pero tumtakbo pa rin ang dalawa...

"sandali lang......"hingal na si ryan."pwede na ba tayong huminto?" pakiusap ni ryan. Ngunit di tumugon ang taong nakahawak sa kamay nya.

"tama na wala na sila..."sambit ni ryan na biglang huminto na.ngunit walang sagot sa taong nakahawak pa rin sa kamay nya.

"sino ka?......sa...lamat sa yo...." pasalamat si ryan dahil iniligtas ito sa mga saseang fans.

Ngunit naka yuko lamang ang taong ito.At biglang umatras at tumakbo papalayo.

"hey! san ka pupunta?!" pasigaw ni ryan. ngunit malayo na ito sa kanya. "di ko man lang nakilala kung sino sya..."pagsisisi nya.

Umuwi si ryan na dismayado dahil di nya nakita si julia sa gabing yon.Pero nagpapasalamat sya na iniligtas sya ng isang tao.Ito ang unang beses na may nagligtas sa kanya.Di nya makita ang mukha kung babae ba ito o lalaki.dahil naka jacket din ito.Ngunit malambot ang mga kamay nito.

"oh nandito ka na agad hyung?" pagtataka na sambit ni kenzo. "at bakit parang pagod na pagod ka? nag jogging ka ba?" tanong nito.

"ahhhh...oo nag jogging ako" palusot ni ryan habang hinuhubad ang jacket nito.

"sayang di ka sumama samin kanina sa grocery...may nakilala dun si dino...isang magandang babae..hehhe" pabirong sabi ni mattew.

"eh ano naman ngayon?" tugon ni ryan,sabay titig kay dino.

"nagpapicture pa nga sila eh...tingnan mo yang phone nya naka wallpaper na agad...hehe" sambit ni kenzo at napapatawa ito.

"pag nakita yan ng manager natin magagalit yun" sabi ni ryan.

"gusto mo bang makita? ryan?" tanong ni dino sa kanya,at lumapit na nga ito at ipinakita ang phone nya.

Naka wall paper nga yung picture nila ni julia,Silang dalawa lang.Laking gulat ni ryan dahil nakita na nya iyon sa park.

Biglang nakaramdam siya ng selos sa oras na yun...pero bakit? tanong nya sa sarili nya.

Tahimik lang si ryan.....nag ayos at di pinapansin ang nararamdaman...selos ba o inggit.

SA BAHAY NI JULIA.

"ate! ate! may fruits daw dito sabi ni mommy!" tawag ni bianca sa kapatid.Ngunit walang may sumagot.

"tulog na ba agad ate mo? maaga pa ah?" tanong ng mom nila.

"di ko po alam mom,nasa kwarto lang sya kanina eh" sagot ni bianca.

Nang biglang may pumasok sa pinto nila.si julia.

"oh! saan ka galing?" tanong ng mom nya.

"ah ....eh...may binili lang po..."sagot ni julia.halatang hinahapo ito,

"anong binili mo? nasan? tanong ni bianca.nagtataka ito.

"wla kasi sa tindahan kaya umuwi na ako...hinabol kasi ako ng aso dun eh.." pasinungaling ni julia.

"ahhh ganun ba?...sya sige magbihis ka na at lumabas para kumain ng fruits." sambit ng mom niya.

Dumeretso si julia sa room nya at nagsarado ng pinto.Nakahawak sa dibdib at napaupo sa likod ng pinto.HAbol ang hininga ngunit naka ngiti ito.Kahit napagod man sya ...nakahawak naman sa kamay ni ryan.

Di nya naiintindihan ang nararamdaman nya ngayon,dati di man lang sya ngumiti pag may lalaking nakilalala..actually,nung araw na nakita nyang nahimatay si ryan,sinadyang inilagay nya ang picture niya sa jacket ni ryan..nagbabasakaling ito ang kanyang destiny.Kasi ang motto nya "WE MAKE OUR OWN DESTINY" so sadyang nag print sya ng maraming pic na nakatalikod at di pinapakita ang mukha nya.Dahil ang sabi nya na kung may ma encounter sya na lalaki,ibibgay nya ang pic nya dito.so nangyari nga yun at si ryan ang unang napagbigyan.

"RYAN.....RYAN LEE.....ikaw kaya? ang destiny ko?..." sambit ni julia habang yakap ang unan nya.

ABANGAN......