AŞKIN YAŞI 17

WESLEY'NIN AĞZINDAN
Elime aldığım jileti daha çok derime bastırırken ablam karşımda durmuş her zaman ki gibi sinir krizimin ya da canavarlığımın getirmiş olduğu krizin geçmesini bekliyordu.Jilet derime zarar vermeye devam ederken gözlerimin kızardığını ve canımın yanmasından dolayı halsizleştiğimi hissettim.İşte her gün yapmış olduğum canavarlığın bedelini kendime böyle ödetiyordum.
Elime aldığım objeyle kafama vurmaya başladığımda ablam yerinden kalkarak yanıma geldi ve elimden tuttu.Hızla onu iterek yere düşmesini sağladım ve kendime vurmaya devam ettim.
Ablam kafasını tutarak ağlıyordu.Siktir.Canını mı acıtmıştım?
Nasıl bir canavardım böyle ben...
Yanına giderek "iyi misin" dedim.Gözlerim yanıyordu.Ağlamaya devam ederek "sarah'a gidelim nolur Wesley" dedi "yardıma ihtiyacın var"
"Olmaz"diyerek kolunu sıktım.Daha çok ağlamaya devam ederek "neden yardım etmeme izin vermiyorsun lanet olası" diye bağırdı ve hıçkırıklarına devam etti.
"Siktir" diyerek ellerimi saçlarımdan geçirdim."Siktir.Dur.Ağlama.Vicky.Tamam.Gidelim"
APRIl'IN AĞZINDAN
"Kalk gidiyoruz" diye bağırdı annem "bıktım artık susmandan April.Güzeller güzeli kızım gençliğinin en güzel zamanlarını bir evin içinde oturmuş konuşmadan geçiriyor"
Özür dilerim anneceğim.Konuşmak istemiyorum artık.Eğer konuşursam bu dudaklar birine güvenerek bir şeyler anlatacak.Ve ben kimseye güvenmek istemiyorum.Kimseye.
Yerimde durmaya direnirken annem daha fazla çekiştiriyordu."Kalk april.Zor kullandırma bana.Gitmek zorundasın!"
"April eğer o terapiye gitmezsen Michael ile vakit geçirirsin"
Michael!Bunu bana kullanmaları adiceydi.İşte bu yüzden konuşmuyordum.Kendi annem bile güvenilmezdi.
Yerimden kalkarak ceketimi giydim ve evden çıktım.Annem neşeli bir tonla "işte böyle" dedi "Konuşacaksın April.Güzel bir kızsın.Konuşacak ve gençliğini dolu dolu yaşayacaksın"
-----------------------------
Tanıtım olarak düşündüm bunu.Konu hakkında ne düşünüyorsunuz?Sevdiniz mi?Karakterler felan beğendiniz mi?