AŞKIN YAŞI 17

Bölüm 1

APRIL'IN AĞZINDAN
Kafamı cama yaslayıp boş gözlerle etrafı incelemeye başladım.Terapi,konuşma,arkadaş...Hiçbirini istemiyordum.Kimseye güvenemeyeceğimi kısa bir süre önce anlamıştım ve aynı hatayı bir daha yapmamaya kararlıydım.Konuşmayarak kendi hayatımı mahvettiğimi düşünebilirsiniz ama ben hayatımdan memnunum.Mesela konuşmadan çok güzel eğlenceli zamanlar geçirebiliyorsunuz.Eğlenmek için konuşmanıza,arkadaşlara ihtiyaç yoktur.Luna parkta tek başınızada eğlenebilirsiniz ya da bir sahil kenarında kulaklık ve kitap mükemmelliğini yaşayabilirsiniz.
Peki ben neden mi sustum?
Ben sevdiğim çocukla hiç konuşamamıştım ki..
Uzaktan sevmek zordur be kardeş..Aslında nereye gittiğini,saçını nasıl yaptığını,giyim tarzını,mizah anlayışını hatta nasıl yürüdüğünü,nasıl adım attığını dahi bilirken hiç umursamazmış gibi davranmak onun varlığıyla yokluğu birmiş gibi davranmak zordur..
Bazı geceler onun için ağlarsın ama onun bundan haberi bile olmaz.Yanında değilken bile yanındaymış gibi hissedersin.Yokluğunda önemsiz yerler önemli oluverir bir anda senin için..Mesela yürüdüğün bir yol onun özlemiyle kokusunu getiriverir sana,canlanıverir yüzü birden gözünün önünde.
Kısacası sevipte söyleyememek nasıl insanı bitirirse,sevip söyleyememek ve yokluğuyla yaşamak daha çok zarar verir insana.Ama yaşarsın.Hatta bir süre sonra tekrar birini seversin.Gözlerin yeni birini beklemeye başlar.Gülücüklerin yeni biri için oluşur.Ama bir süre sonra...Ve o bir süre geçmek bilmez.Ne zor bir süre..
En kötüsüde bu çaresizliğin içinde birine güvenip,yokluğuyla yaşadığın kişinin tamamen bu dünyadan ayrılıp gitmesi olur.Ve senin gönünün efendisi bu dünyadan şöyle ayrılmıştır;güvendiğin kişi değerlini yok etmiştir.
Annemin sesiyle düşüncelerimden ayrıldım."April,yeni bir hayata başlayacaksın kızım.Lütfen biraz inançlı ol"
Neye karşı inançlı olmalıyım anne?Hasta değilim ki,içinde bulunduğum durum isteğim doğrultusunda gerçekleşiyor.
"Tekrar o neşeli kız haline geleceksin April.Tekrar aşık olacak,hayatını yaşayacaksın"
Ya da tekrar sevdiğim insanın ölümüne şahit olacağım.
Araba durduğunda yerimde hafifçe kımıldanarak derin bir iç çektim.Tek isteğim terapi olayının hemen bitip eve geri dönmek...
WESLEY'NIN AĞZINDAN
"Vicky,gerçekten bunu hiçbir faydası olmayacak güzelim.Ben psikopatım.Düzeltilemez bir canlıyım.İnsan dışı bir şeyim ben.."
Gülerek "sırf bu cümlenden dolayı çoğu insandan daha insansın Wesley"
Vicky bana sunulmuş bir hediyeydi.Onun gibi bir ablaya sahip olmam lanetimin içinde bir umuttu sanki.Bende kurtulmak istiyordum bu kendimi cezalandırma olayından.Ama kriz anında öyle kötü oluyorum ki beynim sadece kendime zarar vermem gerektiğini söylüyor.
"Ben terapide iken lütfen dışarı çık ve gez Vicky.Evde tıkılı kalmandan nefret ediyorum"
"Sen kendi işine bak küçük.Ne yapacağıma ben kadar veririm."
"Git kendine sevgili yap kızım.Evde kalmış kız kurusu gibi geziniyorsun ortalıkta.Ergenliğin,genç kız duyguların yok mu senin?"
"Sen kendine bak sorunsal sarışın,konuştuğun tek bir kız bile yok."
"Doğru sen erkeksin"
"Ben o anlamda de-" sözünü keserek anahtarı eline doğru attım ve "çıkışta görüşürüz güzelim" diye bağırdım.
Binadan içeri girdiğimde tuhaf bir huzursuzluk hissettim.Etrafıma bakınarak tuvaleti aramaya başladığjmda yanımdan geçen anne ve kız çiftini görünce aklıma Vicky'nin elinden annesi ile gezme şansını aldığımı hatırladım.Beynim her kriz döneminde olduğu gibi kendime zarar vermemi emrediyordu.
Gördüğüm çiçek vazsonu alarak yere çarptım ve kırdım.Kırık parçalardan birini alarak alnıma doğru bastırdım.Çevremdeki herkesin bakışladı üzerimdeyken kendimi durdurmak istiyordum ama yapamıyordum.Herkes benden uzaklaşırken ben daha fazla kendime zarar vermeye devam ediyordum.Annesi kızı kolundan çekerek ilerletmeye çalışırken kız öylece bana bakıyor,yerinden kıpırdamıyordu.
Sorunluyuz işte!Neye bakıyosun sürtük!
Sonunda kendime geldiğimde nefes nefese yere oturarak elimdeki parçayı yere vurmaya başladım.Kanım yere akarken gözümden yaşlar akıyordu.Elimde hissettiğim bir çift el ile kafamı kaldırdım.Bu o kızdı?
Bana masumca bakarak yere doğru eğildi ve elimdeki parçayı aldı.Gözüm gözüne değdiğinde korktuğunu anladım.Korkuyordu ve ağlamamak için kendini sıkıyordu..Korkuyordu bu normaldi.Ben korkulması gereken bir canavardım.Ama neden ağlamamak için kendini sıkıyordu?
Annesi koşarak yanımıza geldi ve kızı kolundan çekerek zorla uzaklaştırdı..O sırada koluma temas eden ve hafif bir sızıntıya neden olan iğneyi hissettim.Gözlerim yavaş yavaş kapanırken aklımda olan şey canavarlığım değil neden ağlamak istemesiydi?
APRIL'IN AĞZINDAN
O çocuğu gördüğümde aklıma ilk aşkım gelmişti.Neden mi? Tek ortak noktaları vardı;çaresizlik.
O ölür iken çaresizdi.
Bu çocuk ise krizi yüzünden.
Annem kolumdan daha sıkı tutmuş kendine kendine söyleniyordu.Sarah denen doktorun odasına girdiğimde bana sıcak bir gülümsemeyle karşılık verdi.Bana ayrılan yere oturduğumda "bazıları çok konuşur" dedi gülerek "bence sen susmayı tercih ettin çünkü..?"
Cevap beklercesine bana bakıyordu.Susmayı tercih eftim çünkü bu dünya güvenilmezdi.
"Annen ilk aşkının öldükten sonra böyle olduğunu,o günden sonra konuşmadığını,ifade dahi vermediğini söyledi"
Sadede başımla onayladım.
"Benimle konuşabilirsin April.Aramızda kalacağına söz veriyorum"
Ne söyleceğim?Bir kelime dahi konuşamadığım sevdiğim çocuğun gözümün önünde sırf bir piç yüzünden yanarak öldüğünü mü?Çok beklersiniz Bayan Sarah!
Kafamı olumsuz anlamda salladım.
"Pekala o zaman" dedi,"annen bana onun günlüğünden sana yazıldığını düşündüğün bir sayfayı bana verdi.Onu okuyacağım"
Tepkisiz kaldım.
"Etrafımdaki insanlar nedeniyle kendimi herkesten daha farklı ve üstün hissetmiştim her zaman.Normal düzeyde bir kıza bakacağım hatta hoşlanabileceğim aklımın ucundan bile geçmezdi.Her gün,onu gördüğümde doya doya baktığım o kızdan uzak durmak zorundayım.Çünkü bazen sevdiğinin en iyi yolu ondan uzak durmaktır.
Onu sadece bir arkadaşıma anlattım.Başka kimse bilmiyor..Bana bağlandığını,deli gibi sevdiğini biliyorum.Onu kendimden soğutmak için her türlü yolu denedim.Çünkü gittiğimde bitik biri olmasını istemiyorum.Ne yaparsam yapayım kısa süreli soğumalar oldu aramızda hep.Daima tekrar bağlandık birbirimize.Bazen bir bakışla,bazen öylece...
Artık yollarımız tamamen ayrıldı.Hem kendim için hem onun için yaptım bunu.Özlüyorum,yanımda hissetmeye çalışıyorum.Unutacak bir gün beni,ve ben onu güzel bir anı olarak hatırlayacağım her zaman.O ise belkide nefret edilesi biri olarak.
Sadece ondan hoşlandığımı biliyorum.
Ondan hoşlandım ve bir kelime dahi edemedim.
Susarak sevdik birbirimizi biz.
Dokunmadan,konuşmadan,karşılık beklemeden.
Sevginin en güzel ve en acı halini yaşadık."
Gözümden akan yaşı durduramayarak hıçkırarak ağlamaya başladım.Sevgisi geçse acısı geçmiyor,acısı geçse sevgisi geçmiyor,her şey geçse özlemi geçmiyor...
Sarah kağıdı bırakarak "özür dilerim" dedi "ben sadece ne kadar kırılmış olduğunu bilmek zorundayım.Sen bana yardım etmediğine göre bunu bu şekilde halletmek zorundayım April"
Hıçkırıklarım kesilirken daha iyi hissediyordum.
"O sana gerçekten değer vermiş April"
Tepkisiz kaldım.Vermesede olurdu.Dediği gibi karşılık beklemedim ki ben..
"O nasıl öldü"
Buna daha ne kadar dayanabilirdim bilmiyordum..
"Son kez bir şey söyledi mi sana?"
Son duyduğum şey acı çığlıklarıydı Doktor Sarah Hanım !
"Ve o gün yangının nasıl çıktığını kimse bilmiyor"
Hızla oturduğum yerden kalkarak kapıya doğru ilerledim ve hızlıca açtım."seansımız bitmişti zaten April,yarın görüşürüz"
Kızarmış ve şişmiş gözlerimle dışarı çıktığımda karşımda kriz geçiren çocuğu gördüm.Ağladığımdan dolayı etrafı bulanık görüyordum.Yüzüne doğru odaklandığımda beni dikkatlice süzüyor olduğunu farkettim.Yanından hızlıca geçerek dışarı,hava almaya çıktım.
WESLEY'NIN AĞZINDAN
İçeri girdiğimde ortamda bir gerginlik olduğunu hissettim.Koltuğa oturarak "yine buluştuk" dedim.Gülerek "buluştuk" dedi.
"Her şeyi biliyorsun Sarah"
"Biliyorum" dedi gülerek.
"Biliyorsun Wesley seni kurtaracak şeyin değer verdildiğini hissetmen"
"Geç bunları Sarah"
"Peki o zaman ne konuşalım?"
"Ne zaman gideceğimi?"
"Daha var"
" o zaman anlat bana sarah, o kız neden ağlıyordu?"
Dudaklarına hafif bir gülümseme takınarak "kız sevdiği adamın ölümünü görmüş" dedi "bunu söylemem hata ama o günden sonra kız bir daha konuşmamış."
"Sevdiği adam?"
"Daha fazla soru sorma Wesley,yeterince hasta-doktor ilişkisini bozdum senin için"
"Anladım" diyerek güldüm ve "Şu vicky ile daha fazla takıl Sarah,yalnızlığa kök salmış durumda"...
-----------------------------------------
Yorum istiyorum arkadaşlar.2 yorum 3 vote sınır.:))