Fangirl or more?

Hoofdstuk 23

Pov. Romy

Het is inmiddels al twee weken geleden dat Thomas me had meegenomen en ik flink tekeer ben gegaan tegen Rein. Sinds toen heb ik geen van de vijf jongens meer gezien of gesproken. Er komt een schuldgevoel naar boven als ik er aan terug denk. Had ik wel echt zo boos moeten worden? Was ik niet te ver gegaan? Hoe zou het nu met de jongens gaan? Nina heb ik ook niet meer gesproken. Ze is de dag erna nog langsgekomen en heeft haar excuus aangeboden. Ze had verteld dat Rein en zij voorlopig niet meer samen zouden zijn. Ik ben het na veel moeite maar gaan geloven en had haar verteld dat ik tijd voor mezelf nodig had. Inmiddels zijn er al twee weken voorbij en ik ben er nog steeds kapot van. Mijn ouders? Ja die hebben niks gemerkt, ze geven er niks om wanneer ik niet thuis ben. Sinds gisteren zijn ze allebei voor drie weken op zakenreis. Het zal allemaal wel, veel boeit het me niet want voor hun ben ik ook niet veel waard. Morgen begint de laatste schoolweek voor de herfst vakantie en ik kijk er nu al naar uit. Nu zit ik hier met een trainingsbroek, een dikke sweater, make-up loos met dikke wallen onder mijn ogen en thee in mijn handen op de bank. Ik kijk naar buiten waar de harde regen tegen het raam aan tikt. De radio speelt een rustgevend melodie op de radio waar ik zelf ook rustig van word. Net wanneer ik bijna in slaap val gaat de bel. Geïrriteerd en moeizaam sta ik op. Ik slenter naar de deur waarna ik hem open doe, en als ik Rein voor de deur zie staan word ik nog chagrijniger en sla ik de deur meteen dicht. 'Romy alsjeblieft' roept hij. Of Rein kan heel erg hard roepen, of het huis heeft hele dunne muren want wat Rein riep was duidelijk te verstaan, alsof de deur open stond. Met tegenzin doe ik de deur weer open en Rein stapt meteen naar binnen. Ik zet een grote stap opzei om te voorkomen dat de druppels van Reins jas en platgedrukte haar niet op mij vallen. Ik gooi de deur dicht en staar Rein aan die zijn haar een beetje in model probeert te brengen. 'Hang je jas maar daar over de verwarming, ik pak wel een handdoek voor je' mompel ik richting Rein en loop de trap op naar boven. Ik gooi de handdoek van boven naar beneden op Reins hoofd. 'Ugh nou zit mijn haar niet meer goed' moppert hij geïrriteerd wat me laat lachen. 'Zat het toch al niet' grinnik ik en loop langs hem heen de woonkamer in. Ik loop naar de keuken. 'De laatste keer dat ik hier was, was het donker en stond er maar een klein lampje aan' zegt hij met een knipoog. Ik negeer het geïrriteerd. 'Wat wil je drinken?' zucht ik. 'Doe maar cola' zegt hij. Wat denkt hij wel niet? Zomaar een beetje met mijn gevoelens spelen? Zo snel krijgt hij dit niet goed gepraat hoor. Ik zet de twee glazen cola op tafel en ga aan het eind van de bank zitten. 'Je ziet er vermoeid uit' zegt hij. 'Vertel maar waarover je wil praten dan ben ik er tenminste klaar mee' zeg ik nors. Ik kijk strak voor me uit naar buiten waar de regen nog steeds met bakken uit de lucht valt. 'Romy ik, dit was helemaal niet de bedoeling echt niet' zegt hij. 'Oh nee? Echt waar niet? Wat dan wel? Want het leek er eventjes op alsof je helemaal niks meer om me gaf, ook al ging het 'te snel' ' zeg ik boos, en leg de kinderachtige na druk op 'te snel'. Hij kijkt mijn kant op. Ik werp een snelle blik op Reins wang waar een traan over heen rolt maar kijk daarna weer terug naar buiten. 'Weet je wat Rein? Laat maar, ga maar weg. Dit schiet helemaal niks op en je hoeft niks meer uit te leggen, ik weet al genoeg' zeg ik. 'Maar Romy ik' 'Nee Rein, verlaat mn huis, nu' zeg ik met tranen in mijn ogen. Ik kijk nog steeds strak voor me uit alsof mijn ogen zijn blijven plakken aan het raam en de buiten lucht. Rein loopt langs me naar de gang en smijt de voordeur dicht wat een flinke klap oplevert. Ik trek mijn knieën op en leg mijn hoofd ertussen. Wat heb ik gedaan?