Ze zeggen altijd dat je erover moet praten als je ergens mee zit, maar ik kan er niet over praten. Ik kan er alleen over schrijven. Dus dat heb ik dan maar gedaan. Voor een tijdje toch en niet elke dag, niet elke week, niet elke maand. Ik ga niet meer schrijven, ik stop ermee. Het lost niets op. Het maakt alles eigenlijk erger.
Eerst ben ik blij dat alles eruit is, daarna haat ik alles wat ik heb geschreven. En alles wat ik heb geschreven gaat over mijn leven.
Ik probeer het te vergeten. Hoe ik over dingen dacht. Maar dat kan niet. Mijn gedachten kregen alleen nog maar meer aandacht. Ik heb ze niet laten komen en gaan. Ik heb ze laten komen, maar ik heb ze nooit losgelaten. Ik heb me eraan vastgehouden door ze op te schrijven.
Loslaten gaat niet. Vergeten ook niet. Want ook al verbrand ik mijn boek, ik weet nog steeds wat ik hier ooit in heb geschreven, wie ik was, hoe mijn leven was.
- Knuffelhormoon (die liever zwijgt)
JE LEEST
Kunststof
Short StoryWoorden zijn kunst, als ik ze juist plaats, kan ik vertellen wat ik anders niet kan zeggen. ⋆ 2019 ⋆
