Dramione

Bölüm 5 Biz

Draco

Benim olduğumu kokumdan anlamıştı... İnanamıyordu. Güzelim benim kokumu da biliyordu. Canımın içi kokumu tanıyordu. Mükemmellik bunu biliyordu. Ben olsam ben de bilirdim. Kokusu... Bahar gibiydi ama sadece bana ait:) Birlikte yerde yatıyorduk. Sadece o ve ben... Ben ve o... Ne fark ederdi ki? Ben ve o değil, BİZDİK. BİZ... O benim güneşim, ayım, her şeyimdi. Onun mutluluğu benim de mutluluğumdu. Onun hüznü benim de hüznümdü. Onun sevdiği bendim. Benim sevdiğim o.

Hermione

Bacaklarımı kendime doğru çektim. Ve kafamı Draco'nun omzuna koydum. Bana baktı... O gri gözleriyle baştan aşağı süzdü beni. Yana döndü. Ben de döndüm. Sarıldı bana, sımsıkı sarıldı. Öptü beni, defalarca... Öyle hoştu ki:) Bir süre daha sarılarak kaldık... Sarılması çok güzeldi. Aynı gözleri gibi, aynı kokusu gibi... Hiç konuşmadık. Sadece birbirimize baktık. Sarıldık... Öptü beni. Ben de onu öptüm. Sonra kapı açıldı. Ve bir öğrenci geldi bizi yerde yatarken gördü. Draco hemen ayağa kalktı. "Seni pis bulanık! Senden nefret ediyorum!" diye bağırdı. Yüzümden ne düşündüğümü anlamıştı. Ağzını oynatarak "Özür dilerim güzelim..." dedi. Sadece baktım. Ve "Asıl ben senden nefret ediyorum. Gerizekalı!" dedim. Çocuk bize baktı. İki aptal, burada ne işiniz var! Şuan yataklarda olmanız gerekiyor" dedi bağırarak. Hemen ayağa kalktım ve "Özür dilerim saatin farkında değildim. Hemen yatakhaneme gidiyorum." dedim. Draco çocuğu bir kenara çekti ve bir şeyler söyledi. Ne söylediği hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu ama iyi bir şey olmadığı kesindi. Çocuk korkarak çıktı tuvaletten. Ben de yatakhaneme gittim ve uyudum. Sabah yine erkenden uyandım ve kütüphaneye o güne ait derslerin ön tekrarını yapmak için gittim ama kütüphane bomboştu. Konuya ait kitabı aldım ve boş bir bölüme oturdum. Defterime özetlerini çıkarırken yanıma Draco geldi.

Draco

Benim güzelim sabah sabah uyanmış ders çalışıyor. Kütüphane de bomboş... Birlikte zaman geçirmek için iyi bir yer, iyi bir zaman