The Spiderling [VOLTOOID]

De ontsnapping

~Alice~

James en ik springen uit de luchtschacht. Ik land op de nek van de man met de spuit.
Ik draai mezelf om en duik naar de vloer terwijl ik mijn benen om de nek van de man klem. Hij valt op de grond.
Als hij wilt opstaan, schop ik hem in zijn buik en sla hem tegen zijn slaap. Dan valt hij bewusteloos neer.
In mijn ooghoek zie ik een grote man naderen. Ik duik en ontwijk zijn uithaal. Hij wankelt naar voren en ik geef hem een schop op zijn kont zodat hij naar voren valt. Hij komt met zijn hoofd hard tegen de muur en valt op de grond.
Ik zie dat James de andere twee mannen heeft neergehaald.
Peter kijkt me met grote ogen aan.
"Peter!" Ik ren naar hem toe en maak hem los. Als hij los is, geef ik hem een knuffel. Ik knijp hem stevig tegen me aan, hij doet hetzelfde.
"Ik heb je gemist," fluistert hij in mijn oor.
"Ik jou ook," zeg ik terug. We laten elkaar los en kijken elkaar in de ogen.
Dan onderbreekt James het moment.
"Eh, hallo. Ik ben James," zegt hij ongemakkelijk. Hij steekt zijn hand uit naar Peter. Peter kijkt me vragend aan.
"Dit is James, hij heeft me geholpen toen ik jou vast zag," zeg ik. Hij knikt en pakt de hand van James.
"Ik ben een groot fan," zegt James dan. Peter grinnikt.
Dan worden zijn ogen groot alsof hij zich iets herinnert. Ik kijk hem vragend aan.
"Waar is Gwen?" Vraagt hij een beetje in paniek. We kijken alledrie de kamer rond. Ze is nergens te bekennen.
"Kom, laten we hier snel weggaan. Voordat er meer bewakers komen," zegt James. Peter en ik knikken instemmend.
Dit keer gaan we via de deur.
Eerst checkt James de gangen, dan volgen Peter en ik.
Als we in de gang van de laboratoria aankomen, komen er een paar bewakers op ons af lopen.
Ik wil op de bewakers aflopen om ze uit te schakelen, maar Peter houdt me tegen.
"Mag ik?" Vraagt hij. En ik lach.
"Gaat je gang," zeg ik met een grijns op mijn gezicht.
Peter loopt dan richting de vijf bewakers en haalt ze allemaal zonder moeite onderuit.
James en ik blijven staan en kijken ernaar. Ik ben het wel gewend, maar James ziet zoiets voor de eerste keer.
Met een kinderlijke twinkel in zijn ogen kijkt hij hoe Spider-Man de slechteriken neerhaalt. Het ziet eruit alsof een klein jongetje Spider-Man voor het eerst ontmoet. Ik lach.
"Dat moest ik even doen," zegt Peter buiten adem als hij klaar is met de bewakers. We moeten alledrie lachen.
"Dat was echt geweldig!" Zegt James enthousiast. Peter en ik kijken naar James en dan naar elkaar. Het voelt goed om hem terug te hebben.
"Hij vraagt nog net niet om je handtekening," fluister ik in Peters oor. Hij moet lachen. Gelukkig heeft James niet door dat het over hem gaat.
Dan lopen we verder richting de uitgang van het gebouw. We zijn Gwen nog niet tegengekomen, en iets zegt me dat we dat ook niet willen.

"Dit wordt de grootste uitdaging," zegt James bezorgd. "Door het grote lab komen, zonder gezien te worden."
Ik knik. Het wordt inderdaad moeilijk.
Met z'n tweeën was het niet zo moeilijk; niemand let toch op ons. Maar met Peter erbij, dat is een ander verhaal.
We zijn bezig met het maken van een plan als de deur opeens open gaat. Aan de andere kant staat een bewaker en gebaart dat we binnen moeten komen. We kijken elkaar raar aan. Al snel komt er een zenuwachtig gevoel in mijn buik.
"Ah, daar zijn jullie," zegt Gwen als we binnenkomen. Iedereen in het lab kijkt ons aan. Ik kan het niet horen, maar ik weet dat sommige mensen over ons praten.
"We waren op jullie aan het wachten," gaat Gwen verder. "Ik vond het wel heel jammer dat jullie mijn onderzoek hebben verstoord."
"Je ging hem vermoorden!" Roep ik boos naar Gwen. Er ontstaat een rumoerige sfeer in de zaal.
Gwen kijkt in paniek om zich heen. Ze probeert de mensen te kalmeren.
"Dat was niet de afspraak," schreeuwt een man door de zaal.
"Nee inderdaad, we willen hier niets meer mee te maken hebben!" Roept een vrouw.

James, Peter en ik grijpen onze kans en rennen naar de deur van de zaal.
We bereiken de privé laboratoria en daarmee ook de deur naar buiten.
Peter rent het snelst met daarachter James. Ik ren wat minder snel, want ik ben uitgeput van het gevecht en het rennen van zo net.
Als ik bijna de deur heb bereikt, grijpt iemand mijn arm. Van schrik kijk ik om en zie dat het Gwen is.
"STOP!" Schreeuwt ze. Ze trekt me naar zich toe en houdt iets tegen mijn nek.
De jongens draaien zich om en kijken geschrokken.
Ik zie vanuit mijn ooghoek dat Gwen iets vastheeft dat lijkt op een spuit.
"Sta stil, of ik injecteer haar met hetzelfde serum waardoor mijn broer verlamd werd," zegt ze dreigend. Peters ogen worden groot. Wat voor serum? Haar broer? Verlamd? Ik snap het niet.
"Alsjeblieft Gwen, doe het niet," smeekt Peter. Ik word zenuwachtig. Als Peter begint te smeken, dan moet het wel iets ergs zijn.
"Het spijt me Peter, maar ik moet mijn vader trots maken," zegt Gwen. Er verschijnen tranen in haar ogen.
"Gwen, je hoeft dit niet te doen," zegt Peter als hij langzaam naar me toe loopt. Ik voel mijn hart kloppen in mijn keel. In mijn ooghoek zie ik dat de spuit steeds dichterbij komt.
"Wel, ik moet dit wel doen," zegt ze snikkend.
"Gwen, dit is niet wat je wilt." Peter komt steeds dichterbij. Ook zie ik dat James langzaam naar de zijkant is gaan lopen en staat nu bijna achter ons.
Het puntje van de spuit raakt nu bijna mijn nek. Ik raak in paniek en begin heviger te ademen.
"Alice, Alice," zegt Peter. "Kijk naar mij Alice. Het komt goed oké, het komt goed." Hij heeft tranen in zijn ogen. Ook ik voel mijn tranen branden. Ik wil niet verlamd worden.
"Gwen, alsjeblieft, doe het niet," probeert Peter nog één keer. Hij is bijna dichtbij genoeg om Gwen tegen te houden, maar het is al te laat.
Gwen duwt de spuit in mijn nek. Ik schreeuw het uit van de pijn.
"NEEE!" Hoor ik Peter en James schreeuwen. Peter rukt me uit de handen van Gwen en James valt Gwen aan.
Ik voel me duizelig en de wereld begint te draaien. Ik val op de grond. Peter vangt me snel op.
"Peter, Pete," zeg ik stotterend. "Wat gebeurt er met me?"
Ik kijk naar zijn rode ogen.
"Het komt goed," zegt hij. "Het komt goed."
Mijn ogen vallen langzaam dicht. Ik probeer het duizelige gevoel te vechten en wakker te blijven, maar het lukt niet.
Ik zie nog een laatste glimp van Peter. Dan wordt het zwart.

1154 woorden.
Heyy lieve mensen!!
Hier is het volgende en laatste hoofdstuk. Ik hoop dat jullie dit een leuk boek vonden, want het is voorbij!!
Nee grapje, er komt nog een hoofdstuk. Maar ik denk dat dat wel écht het laatste hoofdstuk zal zijn.
Ik ga het proberen om vandaag af te krijgen want ik ga vanavond op vakantie en anders moeten jullie wel heel lang wachten, en dat vind ik zielig.
Groetjes Christel.