His revenge [h.s]

~Κεφάλαιο 2~

Θυμάμαι την ημέρα που ο Robert με πήρε απο το σπιτι πολύ καθαρά. Θυμάμαι την εντύπωση που μου είχε προκαλεσει, ήταν ένας ψηλός, γεροδεμένος άντρας και εγώ; εγώ ήμουν ένα τίποτα μπροστά του...

-Λοιπόν μικρέ, εγω είμαι ο Robert και όπως κατάλαβες από εδώ και πέρα θα ζεις μαζί μου, μην ρωτάς γιατί ή τι θα γίνει με την οικογένεια σου, ποτέ θα τους ξαναδείς και όλες αυτές τις αηδίες, ας πούμε ότι με τους γονείς σου είχαμε κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς και βρήκαν την ευκαιρία να σε ξεφορτωθούν , δεν θα γίνω η οικογένεια σου ή κάτι τέτοιο ξέχνα τους συναισθηματισμους , θα είμαι περισσότερο κάτι σαν μέντορας σου, θα σου μάθω πως να πάλευεις, να υπερασπιζεσαι τον εαυτό σου και να χειρίζεσαι το όπλο, η ζωή που ήξερες μέχρι στιγμής θα αλλάξει, θα πρέπει να ωριμάσεις για να καταφέρεις να ανταπεξέλθεις στη νέα καθημερινότητα και στις καταστάσεις και ύστερα όταν είσαι έτοιμος θα με βοήθησεις με την εταιρεία, θα είσαι το δεξί μου χέρι.
-Εγ..γω δεν.. δεν ξέρω αν μπορώ να τα κάνω όλα αυτά, και δεν μπορεί η οικογένεια μου να με εγκατέλειψε δεν γίνεται, με αγαπούν.. Εσύ.. Δεν σε ξέρω πως μπορώ να είμαι σίγουρος ότι μου λες την αλήθεια, πως μπορώ να ξέρω ότι το κάνεις για το καλό μου, δεν θέλω να μείνω μαζί σου, θέλω να γυρίσω πίσω κάνεις δεν με ρώτησε τι θέλω εγώ, δεν είμαι γιος σου δεν μπορείς να με πάρεις με το έτσι θέλω...δ..δεν..
-Ηρεμήσε μικρέ, ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται περίεργα αλλά πρέπει να με εμπιστευτείς, εγώ είχα την καλοσύνη και να πάρω από τους γονείς σου, για να σου προσφέρω μια καλύτερη ζωή και να σου μάθω να ζεις ανεξάρτητα χωρίς να στηρίζεσαι σε κανέναν και τι κάνεις για αυτό με κρίνεις; οι γονείς σου σε έδωσαν για μερικά παλιόχρήματα, έδωσαν το παιδί τους, δεν σε κάνει να αναρωτιέσαι; δεν σε αγαπούν, ποτε δεν το έκαναν ήταν όλα ένα ψέμα, πρέπει να καταλάβεις, ότι κάνω το κάνω για σένα, αλλιώς γιατί δεν προσπάθησαν να με σταματήσουν από το να σε πάρω, από το να φύγεις μακριά τους ;ελπίζω να κατάλαβαινεις. Τέλος πάντων φτάσαμε... Εε... ωραία δεν ειναι; τόσο ήρεμα και γαλήνια όλα.. ελα πάμε να γνωρίσεις και τους άλλους, θα δεις μπορεί η εκπαίδευση σου να ειναι σκληρή αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν θα με απογοητεύσεις, θα τα καταφέρεις, πιστεύω σε εσένα μικρέ,.. αντε κατέβα τωρα να δεις το μέρος και να γνωρίσεις τα άλλα παιδιά
-μμμ.

Το μέρος ηταν... απομερο δεν υπήρχε ψυχή τριγύρω. Μπροστά μας εκτεινόταν ένα απέραντο δάσος από ψηλά έλατα ενώ το μόνο που υπήρχε ήταν ένα μεγάλο κτίσμα, φαινόταν πως βρισκόταν εκεί καιρο αλλά ταυτόχρονα ήταν σχετικά "καινούργιο" κάτι σαν μια αποθήκη.
Κατέβηκα από το αμάξι παίρνοντας μαζί και το σακίδιο με τα πράγματα που πρόλαβα να πάρω.Ηδη ένιωθα την οικογένεια μου να μου λείπει άραγε αυτός ο άντρας έλεγε την αλήθεια; μπορούσα να τον εμπιστευθώ; πράγματι η οικογένεια μου δεν με αγαπούσε και αν ναι γιατί δεν έκαναν κάτι για να τον σταματήσουν,τι είναι αυτοί οι λογαριασμοί που είχα με αυτόν τον άντρα και γιατί έπρεπε εγώ να είμαι η πληρωμή τους; γιατί αυτό να συμβαίνει σε εμενα γιατί;;; γιατί;;;
Τις σκέψεις μου αυτές διέκοψε οι βαριά φωνή του Robert
-Ε μικρέ που χαζεύεις σου μιλάω, είναι όλα καλα;
-εμμμ..μμ ν..ναι όλα μια χαρά.