Boşluk(ASKİDA)

İç Güdülerim Hiç Bir Zaman Yanılmaz

Saat alarmım çaldı. Birden uyandım saat 4'tü, evden kaçacaktım. İtalyan mafyasına kuzu kuzu gideceğimi sanmıyordunuz değil mi?  1-2 parça kıyafet koydum ve biriktirdiğim tüm parayı cebine koydum üstümede kapşonlu siyah ceketimi giydim ve sessizce odadan çıktım. Karanlıkta görmekte zorlanıyordum. Ama gözlerim karanlığa alıştığı için problem yoktu. Kapıyı sessiz bir şekilde açtım. Ve evden çıktım. Boş sokakta yavaş bir şekilde yürümeye başladım. Nereye gideceğim hakkında en ufak fikrim yoktu. David'lere gidemezdim.  David'in babası benim babamın kankisiydi.  Ne kadar şanslıydım Değil mi (!) bu şehirden gitmeliydim. Ama gidecek hiç bir yerim yoktu. Kimsezizlik gerçektende kötü bir şeydi. Karanlık ve dar sokakta hızlı bir şekilde yürümeye başladım. Takip ediliyor gibi hissediyordum, yada paranoyaklaşıyordum

Arkamdan adım seslerini duymaya başlayınca direk koşmaya başladım. Birden önüme bir gölge çıktı ve karnına bir tekme attı. Acıdan iki büklüm olmuştum. Birden basımda bir acı hissettim ve bilincimi kaybettim. Gözlerimi yavaşça açtım. Kutu gibi bir şeyin içindeydim. Ağzım bantlıydı ellerimi hareket ettirmeyi denedim ama ellerimi hissetmiyordum. Hatta bedenimi hissetmiyordum. Ne oluyordu burada!! Çok karanlıktı. Tüm gücümle kutuya vurmaya çalıştım. Kapalı alan korkum vardı bu yüzden içimden 100 e kadar saymaya çaliştım. Eğer panik yaparsam durumum hiç iyi olmayacaktı. Birden kutunun kapağı açıldı. Roma tüm ayaklarının altındaydı. Kolezyumu rahatlıkla görüyordum. Ve kolezyuma eşlik eden yüzlerce eski evi büyük bir villa gördüm. Bir KARGO KUTUSUNUN içinde olduğumu şimdi fark etmiştim. Kargo kutusundan çıktım. Dağa benzer bir yerdeydim. Kargo kutusunun üstünde açılmış bir paraşüt vardı. BEN ŞİMDİ KARGİ KUTUSUNUN İÇİNDE UÇAKLA MI GELMİŞTİM!!!!!!! VE ÖLMEMİŞTİM!!!!  Rakamdan bir ses

-Selam Lane

Dedi, hemen arkamı döndüm. Laila gıcık bir sırıtışla bana bakıyordu. Size ne demiştim iç güdülerin hiç yanılmazdı. Öfkeli bir sesle

-Gerçekte sen kimsin ?!

Dedim Laila

-Ben Laila Fireborn'um  Castro Luciandro'nun eşiyim.

Dedi, kaşlarımı çatarak

-Castro Luciandro kim be ?

Dedim. Laila öfkeyle

-İtalya'nın cumhurbaşkanı aynı zamanda seni satın alan mafya !

Dedi, öfkeyle

-Kölelik kalkalı kaç yüz yıl oldu haberin var mı!?!

Laila

-Buna pek kölelik denemez.

Dedi. Alaycı bir sesle

- ailem beni borcu için size beni sattı. Bana istediğinizi yapma hakkını verdi. Neye benziyor bu sence (!)

Laila

-Bak sana söz veriyorum başına kötü birşey gelmeyecek. Castro sana zarar vermez.

Öyle mi?! Castro karıncayı bile incitmez ?!?! Bu yüzden hem mafya hemde cumhurbaşkanı ?!?!?!

-Sana güvenmiyorum. Seni tek göndermeleri oldukça şüpheli ne dönüyor burada?

Laila

-Castro benim ikna yeteneğime güvendiği için başka kimseyi göndermedi.

bir kahkaha attım.

- İkna olmadım tek başına beni nasıl götürmeyi planlıyorsun ? Kuzu kuzu senle geliceğimi sanmıyorsun değil mi?

Laila ürkütücü bir şekilde gülümsedi

-Aslında kuzu kuzu geleceğini düşünüyorum.

Dedi, arkamı döndüm. Tam yürürken birden nefesim kesildi. Nefes alamıyordum. Yere diz çöktüm. Laila elini kafama koydu ve nefes almaya başladım. Korkuyla geriledim ve
-Nesin sen?
Laila alaycı bir kahkaha attı.
-Benimle gelirsen sana ne olduğumu söylerim.
''Söylerim'' de ki imadan hiç hoşlanmamıştım. Ama redd etme şansım yoktu. Eğer kaçmaya kalkarsam biraz önceki şeyi  bana yine yapıcaktı. İç güdülerim ''Git başka çaren yok '' diyordu. İç güdülerimi dinleyecektim. Ne demiştim İç güdülerim aslayanılmaz.