SPİRİT

2. Bölüm : Hoşgeldin Kate

     Köşkün kapısının alıcaklı gibi çalınmasıyla gözlerimi açtım. Yatağımdan hızla kalkıp geceliğimi üzerime geçirdim, gözlerim saatle buluştuğunda gece yarısını geçtiğini gördüm. Bu saatte kim olabilirdi ki? Aklımda ki soruyla birlikte koşarak aşağıya indim. Kulaklarım zilin sürekli ve yüksek sesi yüzünden acımaya başlamışken, kapıya indirilen yumruklar, kapıyı sarsıp beni korkutmaya yetmişti. Kapının her iki yanında yer alan buzlu camlaran dışarı baktım. Tek görebildiğim şey karanlıktı...zifiri karanlık. Verandanın ışığını açıp kapı deliğinden dışarıya baktım. İşin garibi kimse yoktu yada verandanın ışığını açınca kaçmıştı. Bir adım kapıdan uzaklaşınca kapı tekrardan yumruklandı. Hızla kapı deliğinden tekrar baktım ama aynı sonucu aldım, kimse yoktu. Dışarıdan bir ses duymaya başladım. Yüksek sesli bir nefes alış verişiydi bu. Nefes sesleri yerini fısıltıya bırakınca kulağımı kapıya dayadım ve dikkatlice dinlemeye başladım. Yaşlı bir adamın sesine benziyordu ve aynı şeyi tekrarlıyordu. Tüylerim ürpermiş ve hızla kapının önünden çekilmiştim. Fısıltıların yerini yüksek sesi kapladı. "Evine hoşgeldin Kate, evine hoşgeldin..."

    Hızla üçüncü kata çıkıp odama girdim, şarja taktığım telefonumu elime aldım. Titreyen ellerime mani olamayınca yere düşmüştü "Kahretsin!" hızla telefonumu alıp abimi aradım. Ona ulaşamıyordum, büyük ihtimalle uyuyordu ama şimdi uyanmalıydı. Beşinci aramamda telefonu açmış ve kulaklarım uykulu sesiyle dolmuştu. "Efendim Kate" derin nefesler alarak kendimi sakinleştirdim. Tam konuşacağım sırada kapı kapanma sesi duydum. Yavaşça kapıya doğru ilerleyip koridora baktım. Ses ikinci kattan geliyordu. Uzun süre cevap vermediğim için abim endişelenmiş olucak ki sürekli bana sesleniyordu. "Kate beni duyuyor musun? Kate iyi misin? Her şey yolunda mı? KATE CEVAP VER!!!" bense transa geçmiş gibi üçüncü kata çıkan merdivene bakıyordum. Kulağıma ilişen piyano sesiyle iliklerime kadar titredim. Fısıldayara "Köşk de biri var abi...ço-çok korkuyorum. Şu an i-ikinci katta piyanonun se-sesi geliyor"dedim zorla. "Hemen geliyorum Kate sakın korkma, yarım saate yanındayım canım." dedi, arkadan gelen seslere bakılırsa evden çıkmış arabasına binmişti bile. "Başka ses duyuyor musun?" diye sordu. "Sadece piyanonun sesi var. Çok tanıdık bir melodi a-ama hatırlayamıyorum." dedim. Abim beni sakinleştirmek için konuşmaya devam ederken,  piyanonun sesi kesildi ve yerini adım seslerine bıraktı. Bu köşk de her şey çok eski olduğu için, ufak bir adım sesi duyuluyor, tahtalar gemen gıcırdıyordu. Tekrardan merdivene baktım. Yukarıya çıkıyordu, gıcırdayan merdiven basamakları bedenimi tir tir titretiyordu. Çok geçmeden gölgesini gördüm. Odamın kapısını sessizce kapattım ve kilitledim. Dur durak bilmeden konuşmaya devam eden abimi ağzımdan çıkan kelimeler durdurmuştu. "O şu an üçüncü katta"

     Ayaklarımın bedenimi taşıyamayacağını anladığımda yere çöküp, sırtımı kapıya yasladım. "Kate sakin ol geldim sayılır, 911'de aradım korkma,hemen yanında olucam." dedi, göremeyeceğini bilsem de kafamı aşağı yukarı salladım. Adım sesleri kapıma yaklaşınca,  yanaklarım ıslanmaya başladı. Ses çıkarmamaya özen gösteriyordum. Kafamı eğip kapının yerdeki küçük aralığından, içeride ki kişinin konumunu görmeye çalıştım. Şu an kapımın önünden geçiyordu. Ağzımdan küçük bir hıçkırığın firar etmesiyle, o kişi durdu ve geri adımlarla kapıma yaklaşmaya başladı. Hemen başımı kaldırıp tekrar kapıya yaslandım. "Tam kapımın önünde." fısıltı halinde çıkan sesimi duyan abim "Beş dakika Kate dayan abiciğim." dedi ve tekrar konuşmaya başladı. "Büyük annem korktuğumuzda etrafımıza bir çember çizmemizi ve o çembere korktuğumuz şeylerin giremeyeceğini söylerdi hatırladın mı?" diye sordu. Parmağımla etrafıma hayali bir çember çizerken kısık sesimle "Evet" diye yanıtladım. Kapı kolumun sağa sola hareket etmeye başlamasıyla, kapıya daha çok yaslanıp güç uyguladım. "Abi kapımı..." daha sözümü bitiremeden kapım sarsılmaya başlamış ve ben ağlamaktan başka bir şey yapamıyordum. "Geldim Kate" dedi abim ve telefonu kapattı. Telefonu elimden bırakıp, ellerimi duvara dayayıp destek aldım. En son duyduğum ses köşkün kapısının zorlanması ve en sonunda da kırılma sesi oldu...