Chapter 8: Frozen Prince

461 11 0
                                    

Third Person

~1 year ago~

Vincent Gray Benavidez

He read his name on one of the honor students' passing list. He sighed and went further, thinking of taking another 20 steps on walking up the stairs.

Yes, he was always thinking of that.

"Vinceeeeeeent!" He heard his name echo through the building halls, kaya naman hindi niya naiwasanag mapalingon sa kinaroroonan ng pamilyar na tinig.

"Ano nanaman?" He spoke up with coldness in his voice. As usual. "Eh, ang sungit sungit sungit mo nanaman!" Reklamo ng babae sa harapan niya.

"Whatever you need to say to yourself, Merry," he remarked and turned his back to his 'bestfriend'. Well, he didn't like being anyone's best friend. Talagang mapilit lang ang babaeng kasama nito.

"Hoy, joke lang!" Paghahabol ng babae sa kanya. Well, she was used to it. Lagi siyang sinusungitan ng best friend niya. Pero, siya lang yata ang nakakaalam na mag-bestfriend sila. Manhid na yata ang kasama nito.

Muli siyang hinarap ng mga matang walang ekspresyon. Laging blanko. "Congrats!" Masiglang bati niya muli sa kaibigan. "'Yon lang?" He bluntly asked. Wala man lang 'thank you' o kahit anong tugon.

"Paturo sa math, hehe," napapahiyang sabi in Merry. "Asa'n?" Tanong naman ng lalaki. "Eh, hindi ko na dinala, sa canteen nalang natin tapusin."

"I'm not free this recess time," he answered and turned his back—again. "Wait, oh, eto na!" Pagrereklamo ng babae at ibinigay ang notebook sa 'bestfriend' niya.

Inilabas naman ng lalaki ang isang panulat, at matapos lamang ang mahigit limang minuto, ibibalik niya na ito sa babae.

"Eh, ba't mo sinagutan? Kaya hindi ako natututo eh," muling sabi in Merry.

"Alam mo kung bakit lagi kong sinasagutan ang assignments mo? Una, kahit naman ituro ko sayo, walang pumapasok sa kokote mo. Pangalawa, I have a point in answering it. My point is, pag nasagutan ko na, intindihin mo kung paano ko nakuha ang sagot. Since hindi ka naman natututo pag ako ang nagtuturo sa'yo, bakit hindi nalang... Ikaw? Ikaw ang magturo sa sarili mo," mahabang litanya ng lalaki at tinignan ang babae niyang kasama ng mga blanko niyang mata.

"S-sorry," she muttered and looked down.

"You've done no wrong, Merry," sabi niya at tumalikod muli.

~Present~

Vincent looked up that stairs. 'Another 20 steps' he thought. He was about to take a step when he couldn't. Why?

Was he... Waiting for someone? Waiting for whom?

Buong buhay niya ay hindi niya naranasan na hintayin ang isang tao. It's as if his eyes were looking for a special person. Was she... Special?

"Vinceeeeeent!" A familiar voice made him turn around at once. "M-merry?" He said in disbelief. Or surprise rather. Ang kaibigan niya ba talaga and nakikita niya?

Wait? Did he call her a 'friend'? No. No. No, this can't be happening!

"Uy, tara na tara na!" Merry chuckled as she grabbed hold of her 'bestfriend's' hand and pulled him up the stairs.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jul 26, 2019 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Destiny's Game: The Princess And The PlayboyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon