Laquiesta series 1: His Selfishness

chapter 2

Christine POV

"Oh puto puto puto suman kayo jan"

pakantang sigaw ko na tono Versace on the floor ahaha

Oo nag bebenta ako baka kala nyo joke joke ko lang

by the way I'm Christine Amber Kadutdot from iloilo, tall slim and beautiful hanggang bawang na medyo may shade na brown sa itim Kong buhok natural yan di nag pa blond di ako pa humble maganda talaga ako maputi makinis may bilugang Mata may mahahabang pilik mata at makapal na kilay maliit na matangos na ilong at katamtamang heart shape na labi na mamula mula asset ko daw ang Mata at kilay ko sabi nila mukha daw akong may lahing foreigner oh diba aangal pa kayo ito nag sisikap ako para maka puntang Manila gusto ko makapag aral sa L University, school for elite students pero may scholarship naman sila pero out of 50 people lang sa loob ng 20000 na estudyante nakakapasok at once na ma scholar ka nila lahat ng expenses mo free na recess paper works etc... pati nga monthly allowance bibigyan ka worth 8thousand bagay samin to ng kapatid ko, kaya gusto ko maka Punta kaming Manila kahit nga artista mahihirapan makapasok dipende kung may business worth 50 million ang monthly salary sa company or sweldo nila sa showbiz na worth 50million month ehh 2.2 million per sem daw doon e grabe no parang may halong ginto ang lectures doon pero kapag naka pasok ka Jan secured na future mo kasi lahat ng papasukan mo na work tatanggapin ka kaya I hope maka pasok ako
Nag tataka kayo pano ko nalaman nag research ako meron naman computer dito piso net kahit papano no

"Tintin pabili ng puto mo mahilig bf ko Jan e" natigil ang pag mumuni muni ko ng may marinig akong ipit na boses tinawag ako ni Petra yeah hes a gay patay na patay kay Lando di naman gwapo mukha pang adik

"Ilan sayo Peter" sabi ko kaya napasimangot nalang ang baklang to

"Alam mo sarap mo sabunutan sa ilalim ha" naka simangot na to sabay kuha ng 10 na puto bale 50 sakanya binigyan nya naman ako 50

"Ahaha geh Mars see yah Punta ka na sa panget mong bf" sigaw ko ng makalayo na ko isa sa close ko si Peter sa lugar namin childhood friend na bata palang bakekang na yan

"May araw ka rin bruha" ahahaha nyenye
Uuwi na ko tutal isa nalang namang suman natitira bigay ko nalang sa kapatid ko bale 300 lahat kinita ko
Kami nalang ng kapatid ko kasama ang sugarol at lasenggo Kong nanay pero I dont consider her as our mother di nya naman ginampanan pagiging nanay nya bukod pa dun, sya ang dahilan bakit kami nagugutuman

Speaking of mother

"Oy bata ka San na ang benta mo mag iinuman kami ngayon ng Kumare ko" sabi ni mama na nakalahad pa ang kamay yeah as usual kaya wala ako maipon ipon kulang pa sa pag kain namin kinita ko babawasan nya pa

"Ma eto po 100 lang po lahat natapon po ang ibang paninda e nasabi ng mga bata" sabi ko habang tinatago ang ibang laman ng wallet ko sa gilid ng bawang syempre pasimple ko lang ginawa yun

"Lintik naman o tingin mo kasya to wala ka talagang silbi" singhal sakin neto sabay alis padabog pa netong  sinarado ang pintuan.. great ako pa ang walang silbi e gawain nya dapat to e hayys

"Ate gutom na po ako" singit ng kapatid ko sa likod ko ang cute cute talaga ng Mahal ko 9 years old palang tong baby ko hes name is Nathaniel at ang cute cute nya para sakin

"Wait lang ha bibili lang si ate" sabi ko sa baby ko sabay balik sa noo at lumabas na para makapagbili bahala na ang nanay namin mag hanap ng pagkain nya tutal binawasan nya ang perang ipampapakain ko sakanya hahaha evil me, 150 ang itatago ko sa alikansya ko ngayun ang 50 pagkain ni Nathaniel

"Here's your food big boy" masayang sabi ko sa kapatid ko ng nakauwi na ko binilhan ko sya ng 2 serve na rice at friedchicken kaya tuwang tuwa naman ito makita ko lang syang masaya masaya narin ako para sakin ang kapatid ko ang buhay ko dahil sakanya kaya nag pupurisge ako gusto Kong mabigay lahat sakanya at gusto ko maging proud sya balang araw na ate nya ako

"Sakamat at I love you"sabi ng Mahal Kong kapatid sabay halik sa pisngi ko ķaya napangiti nalang ako as ka sweetan ng baby boy ko

Meron nakong ipon na 7k sa alikansya ko buti di nakikita ni nanay sa taguan ko, 6 years ko na tong ipon andaming gastusin kaya di ako maka ipon ipon pero ngayon atlast buo na rin

Mga next week sapat na siguro tong naipon ko papuntang Manila maghahanap nalang ako ng trabaho para may pang araw araw na gastusin pa kami