SENİ YAZABİLİR MİYİM ?

Final

Yazar'dan

Küçük siyah renkli defterini eline aldı genç kız yaklaşıyordu sona yaklaşıyordu bir yanı mutlu bir yanı hüzünlüydü.
Keşke tanımasaydı Yusuf'u her şey daha güzel olabilirdi.Daha kolay...

Mektup yazmaya karar vermişti onun için.

Mutsuz bir son olucaktı buna emindi hiç bir şeyden emin olmadığı kadar emindi hemde.

Zaten mutlu son diye bir şey var mıydı?Hayır yoktu.Sadece mutlu oldukları bir an gösterilirdi ve buna mutlu son denirdi bu son muydu?Evlenmek belki çocuklarının olması? Hayır değildi kesinlikle mutlu son yoktu her mutluluktan sonra bi acı gelirdi.

Ölüm vardı bir kere mutluluk değil,ölüm gerçekti.Ve genç kız buna çok yaklaşmıştı.Çok.

"Üzgünüm.Sana sevgine karşılık veremediğim için seni bırakacağım için ama bana kızma...senin bana alışmana göz yumamazdım alışınca çok zor oluyo Yusuf..Çok zor.
Üzülmeni istemem.Ne de biliyomusun arkamdan? 'Gıcık kızın tekiydi' de 'Herkes gidicek üzülme Yusuf' de kendine.

Üzülme Yusuf Aktaş.
Ağlama.
Keşke deme.
Seni seviyorum Yusuf Aktaş.

Bu arada en sevdiğim çiçek yasemin.. yani almak falan istersen.Neyse saçmalıyorum...

Hoşçakal tamam mı sen hep hoş kal."

Defterin üzerine inci taneleri düşmüştü ama bunu umursamadı defteri kapatıp yanındaki masaya koydu.

Hastahanedeydi maviler içinde gözleri mosmor yüzü çökmüş bekliyodu.
Neyi bekliyodu? Annesinin yanına gitmeyi?... Kesinlikle evet!.

Bu sırada Yusuf Gece'sinin kitaplarını okuyordu tekrar tekrar bazı bölümleri nerdeyse ezberlemişti o'nu ezberlediği gibi.

İçindeki daralmayla kendini banyoya attı kalbi sıkışıyodu ve acıtıyodu.Biraz rahatlamak için duş almaya karar verdi.
On,onbeş dakika sonra kurulanıp üzerine eşofmanlarını geçirmişti.

Nedensizce yorulmuştu bitkin bir haldeydi.. Belkide nedenliydi? Olabilir miydi?

Banyodan çıkarken telefonunun çaldığını duydu hızla oraya gitti belki Gece arıyordur diye.

Evet o arıyodu Gece.Hemen açtı.

Yusuf : Alo! Gece.

Gece : Alo! Yusuf bey..Ben Gece hanımın şey hemşiresiyim.

Yusuf : Ne! Bu ne demek oluyor?

Sesi titremişti o güçlü adamın.

Gece : Yusuf bey Gece hanım sizi aramamı istedi ******* hastahanesine gelebilir misiniz?

Yusuf : Tabii tabi gelirim hemen.

Dıt dıt dıt..

Bu sesten nefret ediyordu Yusuf bu ses ölüm sesi değil miydi dıt dıt dıt.
Bu bitişin sesiydi konuşmanın bitişi,hayatın bitişi..

Anahtarını alarak çıktı aceleyle yarım saat sonra hastahanedeydi.

Yusuf : Gece, Gece Erva Güven

Sekreter : 206 numaralı odada.

Koşarak oraya gitti ama odanın başında gördüğü manzara.

Bir felaketti.O ses vardı işte dıt dıt dıt.
Ve başlarından terler akan hemşire ve doktorlar.O lanet makinedeki çizgi düzdü.Dümdüz.

1 saat sonra

Hemşire : Siz gelmeden yarım saat kadar önce kalbi durdu geri geldiğinde sizi aramamı istedi siz gelmeden öncede daha fazla dayanamadı.Beyninde bir tümör var ve her yere yayılmış durumda zamanımız yoktu hiç bir şey için üzgünüm..Arkadaşlarıda perişan halde alt kattaki 123 numaralı odadalar baygın haldeler görmek isterseniz.

Diye sıralayarak gitti hemşire.Yusuf o bitmişti ciddi anlamda belki toparlanacaktı.Evet toparlanacaktı.

Gece'de bunu istiyordu ya anıları olmassa sarılmaları belki şarkıları daha çabuk toparlanırdı sevdiği adam.

Ve bu bir bitiş değildi Gece içinde değildi evet hayata gözlerini yummuştu ama hayatım dediği insanlar hala yaşıyordu belki sinir krizi geçiriyorlardı belki donup kalmışlardı ama yaşıyorlardı işte.

Gece'nin hayat'ı yaşıyodu Gece'nin yıldızları arkadaşları dostları yaşıyodu ay'ı yaşıyodu sevdiği adam..

Ve Gece onlarla var olacaktı kitaplarıyla sonsuza kadar değil ama Gece'ye yetecek kadar.

Merhabaa ben Gece'nin bi arkadaşı.
İnşallah onun kadar güzel yazabilmişimdir.(Bence yazamadım jdkekekej)

Acıklı sonlar hoşuma gidiyor ama yazabildiğimi sanmıyorum.Neyse byüü

Bu arada bu son...
Gece'nin yıldızları'nın ve ay'ının.
Bu hikayede böyle bitsin batırmayalım saçma bölümlerle böyle bitsin ağlayalım biraz her son mutlu olmak zorunda değil ya 😊 Sizi çok seviyorum 😘😘💜