Haplos-Shamrock
Mahal hanggang kailan
Maghihintay ang puso ko
Nangungulila sa iyo
Handog ang buhay ko
Sa bawat pintig ng pulso
Ay alay lamang sa iyo
Lahat ibibigay
Basta't sa kin ika'y wag nang mawawalay
Sabihin mo sa akin kailan mali ang pag-ibig
Kailangan bang masaktan pa ating mga damdamin
Yakapin mo ako oh hagkan mo akong muli
Wag kang bibitiw,sabay natin lalakbayin ang langit
***
"And So, by the power vested in me, I now pronounce you, Husband and Wife."
"Finally!"Melissa shouted.
Marco and Emily, as Dawn and Richard's Character, looked at Melissa.
They smiled at her, They looked around seeing everyone smiling like they are all excited for what will be happening next.
"You may now kiss the bride."The acting priest said.
Dawn looked at Coco and So Richard.Then they look at each other.
Oh how long he have been waiting for this Moment.
After almost 21 years?Yes.21 years.
Halos Hindi matanggal ang ngiti sa mukha nila.Hindi mo masasabing acting o pilit ang mga ngiti nila.
He hold her hands and they look into each other's eye.
Hinawakan ni Richard ang mukha ni Dawn.Hindi nila mawari ang kanilang nararamdaman.
Kinakabahan?
Nang hawakan ni Richard ang mukha ni Dawn, parang lahat ng dugo niya ay napunta sa mukha niya.
They practiced but hindi niya alam ang nararamdaman niya ngayon.
He looked at her eyes, and then lips.
Then suddenly, his lips landed on hers.They smiled between their kiss.
The magic.The love.
Yung pakiramdam nilang dalawa 21 years ago, parang bumalik lahat..na parang hindi nawala.
They parted.Tinignan niya muli si Dawn and he did it again.He kiss her again.
Who can resist to this lips of an angel?
She knew he was doing it again.This time, mas matagal.
"Cut!"The director said.
They started to tease the both of them.Ngunit pangiti ngiti lang silang Dalawa.
"Ayos kay lang ba?"Richard asked.
"Ah yes yes.I feel tired lang gomz."Then she forced to smile.
"Direk, I'll just go to the tent.okay lang ba?"she manage to smile.
"Yes naman Ms. Dawn."At tinapik ni Dawn ang braso ng director at pagkatapos ay tinapik rin niya ang braso ni Richard at tumuro palabas.
Pagkapasok pa lamang ni Dawn sa tent ay naupp agad siya at nangalumbaba sa harapan ng salamin.
Tinakpan niya ng kanyang kamay ang kanyang mukha.Hindi niya namamalayan ay nakapasok na pala si Richard.
"Are you really okay?"Sabay lapit niya kay Dawn.Sumandal siya sa make up table nito.
Hinawakan niya ang kamay ni Dawn at tinignan naman siya nito.
"Okay ka lang ba talaga?Sabi ni Direk we did well daw."Sabay ngumiti si Richard.
Ngumiti na lang rin si Dawn at tumingin Ito sa kamay ni Richard na hawak ang kamay niya.
Dahan dahan niya iyong tinanggal at tumingin sa salamin at wari'y inaayos ang kanyang make up.
"I did cross the bridge"and they laugh a little.
Umalis siya sa kanyang kinatatayuan at pumunta sa mga dress niya na wari'y pipili ng damit sa susunod niyang scene ngunit bago pa man siya nakalayo kay Richard hinala na niya ang kamay ni Dawn.
"You're not okay."Sabay lapat ng kanyang kamay sa noo at leeg ni Dawn para I check kung meron ba itong sakit.
"Ano ka ba Gomz.Pagod lang to.Its been a long day."At dumiretso na siya sa kanyang mga damit.
"Alam mo when we did that scene I remember something"
Humarap si Dawn kay Richard na may mukhang nagtataka.
"Ano?"
"Our first kiss."Napalingon muli si Dawn.
"The On screen or off screen?"Then she chuckled a bit.
Lumapit si Richard at hindi niya namamalayan na nasa likod na niya pala ito.
Hinawakan niya ang magkabilang braso at pinaharap niya sa kanya si Dawn.
Pinunasan niya ang luha sa pisngi ni Dawn.At niyakap niya Ito.
"Natatakot ako."at muling pinunasan ni Richard ang luha sa pisngi ni Dawn.
"Tell me.Ano talaga ang problema?"
"Kanina.I don't know Goms.Parang bumalik.Pinipigilan ko pero..."
"Shhh"
"Sa bawat hawak mo.Unti unti."
From that very moment, Alam na ni Richard kung ano iyon at niyakap niya si Dawn.
"My Love...It never went away."at he kissed her forehead.
***
Sorry sa wrong grammar.
Merry Christmas!!!!!!!!!I love you all!!!!!
