Zawgyi
ဘာလို႔လိုနဲ႔ေက်ာင္းတက္ခဲ့တာ တစ္လျပည့္ခဲ့သလို စီနီယာခ်န္းေယာလ္နဲ႔အေဆာင္အတူတူေနျဖစ္ခဲ့သည္ကလဲတစ္လျပည့္ခဲ့ၿပီ....
သို႔ေသာ္ရင္းႏွီးသြားၿပီလားဆိုရင္ေတာ့ မရင္းႏွီးေသးပါ...
စီနီယာခ်န္းေယာလ္မ်က္ႏွာကိုျမင္ဖို႔ဆိုရင္ ညဘက္12နာရီထိုးတဲ့အထိမအိပ္ပဲေစာင့္ေနရင္ျမင္ႏိုင္ပါသည္...
ကန္တင္းမွာအနားယူေနရင္းစီနီယာအေၾကာင္းစဥ္းစားတာရပ္လိုက္ၿပီးေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့...မင္ေဆာ့တစ္ေယာက္ကေတာ့ငိုက္လို႔
ဂ်ီမင္းတစ္ေယာက္ေတာ့ ဖုန္းကိုၾကည့္ေနတာ ဖုန္းနဲ႔ေတာင္ညားေတာ့မယ္...
ပခုံးကေနဖက္လိုက္တဲ့သူေၾကာင့္လူလန္႔သြားရာ...ၾကည့္လိုက္ေတာ့..စိတ္ညစ္ရဆုံးလူသား..ဒုတိယႏွစ္စီနီယာဂယ္ဒုံမင္း
"ဘတ္ေလး ေဆာရီး လန္႔သြားလား ကိုယ္ကအဲ့ေလာက္လန္႔မယ္မထင္မိလို႔ပါကြာ"
"ရ..ရပါတယ္''
ပခုံးကိုဖက္ထားေသာလက္ကိုျဖဳတ္ခ်ေနေသာ္လည္းတင္းေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားေသာေၾကာင့္ပခုံးကနာေလပီ..
"စီနီယာဂယ္ဒုံမင္း''
"ေျပာ..ပတ္ဂ်ီမင္း"
"ဘတ္ဟြၽန္းကစီနီယာဖက္ထားတာကိုသေဘာမက်ဘူးထင္တယ္လႊတ္ေပးလိုက္ပါဗ်ာ"
ဂ်ီမင္းကက်ေနာ့္အျဖစ္ကိုမျမင္ခ်င္စြာ ဝင္ေျပာလိုက္ရာမ်က္ႏွာပ်က္သြားတဲ့စီနီယာ...သို႔ေသာ္ ခ်က္ခ်င္းရီျပရင္း...
"ဘတ္ေလးကမႀကိဳက္ဘူးလား"
"ဗ်..ဗ်ာ...ဟို"
"ဘတ္ေလးကေတာင္ဘာမွမေျပာတာ မင္းကဘာေတြလာ႐ွည္ေနတာလဲ''
"အဲ့ဒါ..''
"မင္းလူလိုနားလည္ရင္ သူပုံစံကိုၾကည့္တာနဲ႔သိလိမ့္မယ္''
ဂ်ီမင္းျပန္ေျပာခ်ိန္တြင္ ေနာက္ေက်ာဘက္ကခုံတန္းက ထြက္လာတဲ့အသံျသျသ...
