Telefonuma gelen mesaj bildirimiyle okuduğum kitabı sehpanın üzerine bıraktım.Telefonu elime alıp mesaja baktığımda "BABAM" kişisinden geldiğini görünce şaşırmama engel olamadım.
Genelde babamla pek görüşmezdik.Ben üniversitem gereği farklı bir şehirde yaşardım.Annem vefat edeli uzun yıllar olmuştu.Yokluğuna inandıramamıştım kendimi belki de hâla daha inanmak istemiyordum.
Bi çocuk annesiz büyümemeliydi bence.Gözlerimin maviliği aynı anneminki gibiydi bu yüzden babam bana baktığında annemi gördüğünü söylerdi.Belki de annemi ona hatırlattığımdan sevmemişti beni.Gözyaşları gözlerimi doldururken daha fazla bunları düşünmemeye çalıştım.Ama yine de annemi özlüyordum.
2.bildirim sesiyle birden kendime gelmiştim.Sonunda mesajı açmaya karar verip okumaya başladım" seninle konuşmak istediğim şeyler var Arya annenin ölümüyle alakalı" gözyaşları tekrar gözlerimi esir alırken yutkunmaya çalıştım.
"Annem ve ölümü mü?"
Onu bir trafik kazasında kaybetmiştik ya da ben öyle sanıyordum.Okuduklarıma inanmayarak başımı sağa sola salladım.Ama gerçeği öğrenmek benimde hakkımdı.Telefonu cebime atıp üstüme bir hırka geçirdim.
Koşar adımlarla caddeye çıkıp önüme gelen ilk taksiyi durdurdum.Bir türlü aklım ermiyordu.Anneme ne olmuştu?Yaklaşık on beş dakikalık yolculuğun ardından otelin kapısına gelmiştim.Hızla parayı ödedikten sonra otelin kapısından içeri girdim.Babamın kaldığı oda numarası "1445" olmalıydı.
Hem korkuyor hemde gerçekleri duymak istiyordum.Tereddütle kapıyı açarak içeri doğru adım attım.Gördüklerim karşısında donakalmıştım. Babam başka bir kadınla yarı çıplak halde uyuyordu."olamaz"diye geçirdim içimden.
Hepsi bir rüya olmalıydı,korkunç bir rüya.Babam annemin gidişinden sonra yıllarca yas tutmuştu.Şimdi nasıl onu aldatabilirdi.Bu iğrenç tabloya daha fazla bakamayarak koşarak oradan uzaklaştım.o zaman neden bana konuşmak istediğini söylemişti? Neden?
Nefeslerim boğazımı yakmaya başlamıştı.Gözyaşlarım yıllardır hapis edilmişcesine hızla yanaklarıma doğru süzülürken ağlamaya devam ettim.Yaşadıklarıma ağladım,geçmişime ve en önemliside annesizliğe ağladım...
