Jaeyong : : Lies

||19||

Arabadan Jaehyun'da dahil tam beş kişi çıktı. Birisi koşarak yanıma geldi ve kafama bir silah dayadı. Çok korkmuştum.

"Jaehyun! Anlat ve gidelim!" Kafama dayalı silahı tutan adam bağırdı.

Jaehyun boğazını temizleyip gözlerinden yaşlar aka aka benimle konuşmaya hazırlanıyordu.

"T-Taeyong. Bak b-ben çok üzgünüm. A-ama bunu yapmak z-zorundayım."

"Jaehyun sen iyi misin?"

"Değilim Taeyong. V-ve ayrılmamız gerekiyor."

"N-niye?" Benimde gözlerim dolmuştu.

"Babam Taeyong, babam."

Jaehyun başını omzuma gömüp ayrıldıktan sonra kafama hafif bir öpücük kondurdu. Bir süre birbirimizi izledik.

O an arkadan bir bağırış sesi geldi.

"LAAAAN!" Johnny'di. Onlar diğer taraftan geliyorlardı ve beni bu halde görünce koşmaya başladılar.

Johnny kafama silah dayayan adama tekme atınca bende sarsıldım. Adam arkasını döner dönmez Johnny onun yüzüne güçlü bir yumruk geçirdi. Adam olduğu gibi yere yıkılınca Johnny onun silahını aldı.

Diğerleride koşuyorlardı. Kafa göz daldılar adamlara, demiştim tehlikeli tiplerdir diye.

Taeil büyük olan adama, ki onun en yetkilileri olduğunu düşünüyorduk, bana asla dokunmamaları gerektiğini söylüyordu.

Jaehyun elimden tutup koşmaya başladı, bende mecburen peşinden geldim.

"Nereye gidebiliriz?"

"Beni takip et şurada bir sosyal tesis var."

Koşarak sosyal tesise gittik.

"Taeyong bak bu yaşadıkların için çok üzgünüm. Babam her şeyi bana anlattı. Senden ayrılmazsam beni öldürecekti. O yüzden adamlar kontrolünde buraya geldim. Çok özür dilerim lütfe-"

Sözünü bitirmesine engel olarak dudağına küçük bir öpücük kondurdum. Oda öpücüğüme karşılık verdi. Kısa ama anlamlı bir andı bizim için.

"Bu arada," diye başladı sözüne biz ayrılınca "şirket artık benim."

"Ne? Oha!" Diyerek ona sarıldım. Çok mutluydum. Artık normal bir hayatımız olacaktı.