Bir çiçek alırsın. Çoğu insan solduktan sonra atar ama sen atamayanlardansın. Onu kurutup uzunca bir süre kendinde saklaya bilirsin. İşte insanları bir çiçekle bile ikiye ayırmak mümkün. Bazıları kaybetmeyi sever ve ondan gidenler için üzülmez. Bazıları da kaybetmekten korkar ve genelde kaybedenlerdir. İki tarafta kaybediyor sonuçta ama kaybetmek birine koyuyor.Diğerleri o çiçeği atarak çoktan kaybetti. Sen de o çiçeği bir gün kaybedeceksin ama sen üzüleceksin.Hepimiz kaybediyoruz. Asıl marifet hatıralarında kaybedememektir...
Bölüm içime sinmedi gibi ama atmak istiyorum. Benim
gibi gül kuruları saklayan var mı? Kaybetmekten korkanlar var mı?
