Her Sabahın Bir Gecesi

Teşekkür Ederim Araf Demir !

Yeni bir güne daha gözlerimi açtım.Bugün herşeyi Araf'a söyleyecektim.Masal olduğumu,ondan nefret ettiğimi.Sonrada suratına tükürecektim.Neden canımı yaktın diyecektim.Sonrada evime dönecektim.Hayat herzaman gibi devam edecekti benim için.Saçlarım uzayacak,tekrar kız gibi giyinecektim.Kısa bir süre.Çok kısa bir süre olmuştu bu kılığa gireli.Ama sevmiştim buraları.Veda etmek biraz zor olacaktı sanırım.

Elime telefonu alıp numarayı çevirdim. 

- Dııt....Dıııttt....Dıt- Alo ? 

- Araf' dedim ve zar zor yutkundum.Buluşabilir miyiz ? 

- 10 dakikaya orada olurum

- Peki

Gelecekti.

Gelecekti ve herşeyi öğrenecekti.Korkuyordum.Vereceği tepkiden değil.Ondan uzaklaşıp uzaklaşamayacağımdan korkuyordum.

Dolabın önüne ilerledim ve pantolon,tişört alıp kapağını geri kapattım.Bir hışımla giyindim.Kapının tıkladığını duydum anda koşarak aşağı indim.

Bahçeye çıkıncı başından ayaklarına kadar inceledim.Ne  kadar hoş bir çocuktu oysa.Neden bu şekilde tanışmıştık ki.

-Araf biz neyiz ?

Anlamadığına dair garip bir ses çıkardı.

-Neden arkadaşız ?

- İyi misin sen ? dedi.

Boğuk bir kahka atıp. ' senin sayende iyiyim' dedim

Delirdin mi diyordu gözleri adeta.

-Hiç sevdinmi Araf ? Hiç güvendin mi ? Hiç özledin mi ? Yada hiç kandırıldın mı ? Ben kandırıldım.Defalarca.Tekrar tekrar.En güvendiğim kandırdı beni.' burnumu çektim ve kızarmış gözlerimi onun gözlerine dikttim.Tam konuşacaktı ki susturup devam ettim.

Sevdiğim kandırdı.Canım dediğin ciğerim dediğim kandırdı.Oysa ben çok sevmiştim çok bağlanmıştım.

Neden Araf ?Neden beni kandırdın ? Oysa Masal'ın seni çok sevmişti.

Dizlerim üzerine doğru düştüm.Hiçbirşey demiyordu.Sadece önümde gölgesini görüyordum.Bu kadar kolay mıydı ? 

Nefesimin kesildiğini hissediyordum.Kesik kesik alabiliyordum.Yavaşça ayağa kalktım.Ağlamaktan kan çanağına dönmüş gözlerimi elimde ovuşturdum.

Gülümsemeye çalıştım.Ve başarılı olmuştum.Var gücümle bağırdım.

- Teşekkürler.

-Teşekkür ederim Araf Demir !

Elimle itikledim.Sadece bakıyordu.Boş boş.

Arkamı dönüp ilerledim.Yavaş yavaş sendeleyerek yürürken birden kolumu tutup döndürdü.

- Kolunu çek ' diye bağırdım.

- Sen..Sen ? Masalsın. dedi saşırdığı ses tonundan belliydi.

- Çeksene kolunu.

Çekmeyince hızlıca eğilip kolunu kaptığım gibi ısırdım.Refleks olarak kolunu hemen çekti.

Tekrar arkamı dönüp yoluma devam ettim.

-Masaaal ' kükremişti sanki.

Arkamı dönmedim.Sadece durdum.Öylece boş boş durdum.Ve dinledim.

-Zordu benim için.İntikam almak istedim.Başarılıda oldum.Ama sevdim seni.Üzmek hiç istemedim Masal.Affetsen beni ? Denesek birkere ? Bir şans daha ha ? Olur mu ?

- Zor muydu ? Ahahahah zordu ? Evet başarılı oldun ve bana çok şey öğrettin.Her karşıma çıkana güvenmemeyi öğrettin bana.Sabahları gülümseyip geceleri ağladım.Ne oldu diye soranlara hiçbirşey anlatamadım.Ben seni sadece sevmiştim.Bunu bildiğin halde oynadın benimle.Tekrar teşekkürler' dedim ve önümü dönmeye bile tenezzül etmediğim yerden yürümeye devam ettim.

-SENİ SEVİYORUM !'diye bağırma sesi gelmişti.Ses tonunda çağresizlik vardı sanki.