Lily iyice korkmaya başlamıştı. "Sakin ol Lills öyle biri yok sadece kendimi korkutuyorum." Lily kendini inandırmaya çalışıyordu ama nafile. Şimdiden aklında bin tane kurgu oluşmuştu bile. Merdivenlerden yavaşça inip mutfağa gitmişti. Ve kapının önünde duruyordu.
"Şimdi sakince geri odama gidiyorum." İçindeki ses ise "Salak yanına bıçak tava falan al mal" diyordu. Ve Lily iç sesini dinledi. Yavaşça en alt çekmeceden bir tava, bir üst çekmeceden ise bir ekmek bıçağı almıştı.
Mutfaktan çıkıp yavaşca merdivenlere yöneldi. Çıkmaya başladı evleri küçük müstakil bir evdi. Babası daha 2 yaşındayken ölmüştü Lily nin. O günden bu yana annesiyle bu evde yaşıyorlardı.
Son merdivenide çıktıktan sonra yavaşça küçük koridorda ilerlemeye başladı. İliklerine kadar korkuyu hissediyordu. "Odamın içinde bir katil yok" diye fısıldadı. Ardından derin bir nefes alıp üçten geriye saymaya başladı 1..2...3
Kapının kulpunu yavaşça aşağı indirip ileriye doğru itti. Kapının gıcırdama sesiyle iyice gerilmişti ve artık tamamen açtığında kafasını kaldırdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tam bu şekilde bekleyen bir adet Loki gördü.
"AAAAAAAAWA BİLİYORDUM LAĞĞĞNN" "Çok pis bakıyor bide!!" Diye anıraraktavayla bıçağı Lokinin önüne attı ve koşmaya başladı yanlışlıkla merdivenden takılıp "AnanıAAAĞAĞAĞAĞ" diyerek yuvarlanarak düşmüştü. Ve bizim salak Lilymizbayılmıştı.
Loki ise "Düştü gerizekalı" diyerek göz devirmişti.
