Artık eski ben değilidim.Uzunca düşüncelerimin eseri olarak yeni ben ortaya çıkmıştı.Hiç bir şeyin farkına varmamış gibi yapmak bana göre değildi,ama eski bencilik oynayabilirdim,daha doğrusu oynamam gerekirdi.Şimdi kalkıpta annemle babama "Kusura bakmayın oğlunuz sizin düşündüğünüz gibi bir çocuk değil" diyemezdim.Onların gözünde kardeşlerime örnek abi, aile sohbetlerinde abaratmaya gerek görmeden hava atılacak evlat, sülalenin efendi ve hayırlı bir robotuydum.
Herşeyi farketmem zaman almıştı.Çok düzgün görünen ben, aslında içimde kurnaz ve yaramaz çocukmuşum, muşum diyorum çünkü sonradan farkettim.Fen lisesini okumaya yeten kafam aslında dersler dışında daha iyi çalışıyordu.Fatura ödemek için gitiğim bankaların güvenlik kameralarının yerlerine dikkat eder "Acaba bu banka nasıl soyulur?" diye düşünürdüm.Arabalardan anlamazdım ama nasıl soyulduklarını düşünürdüm.Sınavaları çalışarak geçmek yerine tabi ki her öğrenci gibi kopya çekmek bana da cazip gelirdi.Ama hep düşünceden ibaret kaldı herşey.
"Düşünceden ibaret miyim?" diye düşünmeye başlayalı 8-9 gün olmuştu ki "Bu ben, asıl ben değil" sonucana varmam 1-2 günümü almıştı.Artık değişmeliydim.
-Sarper
Bu seslenen babamdı,kitapları karıştırmaya başladım.38 gün kalmıştı ÖSS'ye çalışıyor gözükmeliydim.
-Efendim
İçeri girip beni çalışırken görünce gülümsedi.
-Nasıl gidiyor çalışmalar?
-Netelerimi arttırmak için uğraşıyorum.
Yalanın da böylesi! Girmeyecektim ki sınava kafaya koymuştum.Ama haklı bi gerekçe sunacaktım . Elini omuzuma attı,gayret vermeye çalışırmışçasına sıktı,bildiğimiz gazlama yöntemi işte.
-Sıkılıyor musun çalışırken?
-(iç ses) Yok yaaa çok eğlenceli bi başladım mı bırakamıyorum o derece. Sende denemelisin bak çok güzel.
Gülümsedim hafifçe belli etmeden
-Eh arada sıkıldığım oluyor ama idare ediyoruz .
Sıkıcı ve formalite sohbetimiz biraz daha sürdükten sonra kapıyı çekip çıktı.
