Muhtemelen dün cenazemi kılmışlardır.Kafamada arkada bıraktıklarımla ilgili tonlarca düşünce varken ilerleyebilmem mümkün değildi o yüzden düşünmektense kafamdaki sesleri dinlemek cazip gelmişti.Hayatıma benle beraber kararler vermeye bile başlamıştı sesler.İlk kararları bi iş bulmamdı.Bu karara uyup garsonluk için bi restoranda iş görüşmesine gitmiştim sanırm ben görüşme yaparken Sarper i gömüyolardı.Bu gün ise işten istenen sabı kaydını almak için bekliyordum.15 dakika sonra öğle arası biticek sabı kaydı mı alıp gidicektim.
+Sabıkan temiz değilse işe girmen zor olucak biliyosun dimi Sarper?
+Saper öldü.Bundan sonraki hayata Emre olarak devam edicekti.
Sokakta sürten bi tinercinin tertemiz bi sabıka kaydının olmasını beklemiyordum ama ufak tefek bi kaç suç dışında bişeylerin çıkmamasını umudediyordum.
Yaktığım yüzün resminin yerine benimkini koyup pvc kaplatmam dışında başka bi sorun çıkacağını düşünmüyordum.Aslında kumar oynamaktan farksız değildi bu yaptığım.Riski büyük olan bi kumardı.Kazanırsa kazanç düşük , kaybersem kayıp büyük olacaktı.
Öğle arası bitmiş, sabı kaydını almak için sıraya girmiş beklerken elleirmin titremesini durdurmak için kendime teselli veriyordum.Sıra bana geldi yüzüme sahte bi gülücük kondurup "İş için sabı kaydı istiyorlar almam mümkün mü?" diye sordum masum bi çocuk edasıyla.Kadın kimliğimi aldı, bilgisayarda nereye olduğunu bilmediğim bi yerlere bişiler yazdı.Olay uzadıkça nabzımın atışını tüm vücudumda hissediyordum.Kadın bi saniyelik gözlerini bilgisayardan alıp bana baktı.Bu bakış fazlasıyla heycanlandırmıştı beni.Yerinden kalkıp arka tarafda bi kapıdan çıktı.Kesinlikle ters giden bişiler vardı.1-2 dk içinde kadın arkamda 2 polis ile birlikte belirdi
-Kimliğin sahibi bu memur bey
Kimliğin sahte olduğumu ortaya çıkmıştı? Belkide Emre'nin işlediği büyük bi suç üzerime kalmıştı.Anlamsız gözlerle polislere bakarken sol bileğimi tutup kelepçe taktılar.Arkada diğer elimle buluşturup kelepçenin diğerinide sağ koluma taktılar.
-Abi ben bişi yapmadım.Neden bunu bana yapıyosunuz?
-Derdini karakolda dinleriz.Ucunca dertleşiriz bütün merakın gider merak etme.
Yüzündeki alaycı tavır zaten alt üst olan sinirimi bi kez daha bozmuştu.
Arkamdaki polis pislik biş eymişim gibi ensemden tutup gereğinden fazla yüksek sesle
-Yürü lan işte uzatma.
Olduğum yerden giderken etrafımdakiler beni dikizleyip kendi aralarında fısıldaşıyolardı.Kim bilir hakkımda neler neler atıp tutuyolardı.Ama bi gerçek vardı.Onlar ne kadar şey biliyorsa bende o kadar biliyordum.
Haberlerdeki suçlular gibi beni ekip otosuna bindirdiler.Bilmediğim bi suç için karakola gidiyordum.Kendimi savunacak hiç bi laf bulamıyordum.Kararımı vermiştim suçlamayı duyduktan sonra biraz zaman kazanıp bi çaresine bakıcaktık.Seslerde biraz fikir verir umarım.Şimidilik şirinleri görmeyen çalışın çocuk usluluğuyla olduğum yerde olacakları bekliyordum.
*********
YAZDIKLARIM HAKINDA DÜŞÜNCELERİNİZİ MERAK EDİYORUM YORUM YAPARSANIZ SEVİNİRİM :)
