HANZALA

Yaşanmamış Çocukluğa

Doğma Ey bebek!

Yutar seni bu karanlık, kaybolursun!

Doğma Ey bebek!

Terörist derler sana, vurulursun!

Ana sütün haram olur sana, kendi kanında boğulursun!

Büyüme ey bebek!

Şahit olma bir kahpenin namussuz kurşununun anacığını kanlar içinde bıraktığına!

Çıkma sokaklara, mültecisin kendi öz yurdunda!

Büyüme ey bebek! Şehid olur baban, kan revan içinde kalır gül kokulu anan tülbendine sarılır avunursun!

Bir gün dönecek olsa da bu devran, büyüme vurulursun!

Doğma ey bebek!

Sana söyleyecek ninnilerimizin sesini bastırdı patlayan füze sesi!

Çocuk olmana izin yok, daha dün bulundu yaşıtlarının cenazesi!

Doğdu isen ağlama çocuk!

Kim zincir vurmuş bizim şanlı ordumuza!

Mühlet verir belki ama Kahhar affetmez asla!

Gel yanıma çocuk birazdan kurulacak Mahkeme-i Kübra..

Rabbinin terazisi şaşmaz, zalim atılacak nara...

Gülümse bana çocuk, hiç görmedim yüzünde tebessüm!

Uzat o güzel ellerini öpeyim!

Gülümse bana..

Tanırım seni çocuk!

Binlerce insan arasında..

Endişeli bakışlarından, yırtık pantolunundan, açlıktan sararmış benzinden, bunlara rağmen korkusuz atan yüreğinden!

Umutsuz olma çocuk!

Taşlar tankları yenecek!

Mazlumun ahı şahı titretecek!

Tasalanma çocuk! Güneş bir gün yalnız senin için yükselecek!