Coffe'li Düşler

Sunum

Kalbime inen inmeleri önlemek için aldığım kahveyi yudumluyordum. Ne bir ilaç ne de başka bir tedavi işe yaramazdı bende .  Evet benim kalbimdeki sancıları bir tek kahve dindirebiliyordu.  . Benim tek dermanım kahveydi.

#

Günün aydınlanmaya başlamasıyla birlikte uzanmakta olduğum yatağımdan kalkarak esneme hareketlerimi yaptım. Her yeni bir güne farklı bir esneme hareketiyle uyanıyordum  . Bu beni daha zinde ve sağlıklı  hissettiyordu.

Mutfağa doğru giderek kendime bir kahve hazırlamaya karar verdim .Ne de olsa beni tamamen ayıltacak  tek kurtarıcımdı o . Elime aldığım kahve kutusunun kapağını çevirerek kahve kokusunun tüm hücrelerime nüfuz etmesine izin verdim. Bu koku adeta  beni kendimden geçiriyordu.  Başımın dönmesine , kalp atışlarımın  hızlanmasına neden oluyordu.

Bir kaç dakika içinde hazırladığım kahveyi de elime  alarak bitirmek üzere olduğum sunumu masama bıraktım. Bir kaç inceleme sonucunda eksik bir şey kalmayacaktı. Sunumla alakali bir kaç resim seçerek konuya renk katması için onları da yanıma  aldım. Sürekli sunumlarla uğraştığım için bir fotokopi makinem mevcuttu.

Odamda sağ köşede dururdu hep makinem.  Kolayca işlerimi halledebilmek adına  kapıya en yakın kısmı seçmiştim .

Odamın duvarları baştan başa rengi hafif lilayı andıran çiçek desenli duvar kağıtlarıyla kaplıydı. Zemin ise beyaz bir parke türüydü. Odanın sağ kısmına baktığımız zaman çalışma masam , bilgisayarım , fotokopi makinem ilk göze çarpanlar oluyor. Sol kısımda ise kıyafet dolabım ve yatağım bulunuyor .

Zaten yatağımı hep pencere kenarı seçerim. Geceleri yıldızları izlemeyi ve rüzgarın hafifçe yüzümü okşamasını seviyorum.

Düşünce  dünyamdan çıkarak sunumumu  son kez kontrol ettim. Bugün çok önemli bir gün olacaktı . Sunum da hiçbir eksik veya kusur olmamalıydı.
Çünkü  bugün başarıyı yakalayacağıma inandığım  gündü .Ve  benim hisslerim asla yanlış çıkmazdı , çıkmamalıydı.

İşimi tamamladıktan sonra giyinmeye başladım . İnsanlar üzerinde sadece yaptığın işin bir önemi yoktur. Bunun yüzde doksanı yaptığın işe verdiğin önem ,  yüzde onu  ise kendine verdiğin önemdir . Giyimin , tarzin  ,  duruşun hatta saçların bile bunda bir etkisi vardır.

Herkes yüzde doksanlık bir potansiyelle iş alabilir  fakat ben yüzde yüzlük bir potansiyele sahip olarak o işi almak istiyorum.   Bu beni başkalarından farklı kılacaktır.

Beyaz bir badi ve hardal sarısı eteğimi  giydim . Son olarak da kıyafetime  uyumlu olması için bir çift siyah ayakkabı seçtim. Aynanın karşısına  geçip bir süre kendimi süzdükten sonra şirkete doğru yola koyuldum .

(Amelia'nın giydikleri )

Bunaltıcı havanın veridiği rahafet hissiyle gölge kaplanmış alanlarda yürümeye çalışıyordum.Bu oldukca zor bir faaliyetti  çünkü güneş neredeyse  kaplanmadık alan bırakmamıştı.

Bu sorunu es geçip  etraftaki ağaçları , kuşları izlemeye karar verdim . İşe geç kalmak umrumda değildi diğerleri gibi olmayacaktım.  Herkes gibi iş telaşesine kapılıp hayatın tadını kaçırmayacaktım.

Uzun yürüyüşüm sonucu şirket tam karşımdaydı. Bir süredir burada çalışıyordum ve her geçen gün kendimi biraz daha geliştiriyordum . Bugün eğer çalışmalarım sonuç verirse  çok önemli bir pozisyona gelecektim. En önemlisi  ise  bir şeyleri başarabildiğimi görecektim.

Şirketin kapısından içeri girerek bugüne özel olan pozitif ruh halimle herkese selam verdim . Gülümsememi en zirve seviyesine çıkardım.

" Mutlu olmak için önce mutlu görünmek gerekir. "

Bu  beynimize oynadığımız bir tür oyundu aslında . Biz gülümseyince beynimize giden sinyaller dopamin hormonunu salgılatıyor ve bu bizi mutlu ediyordu.

Sunum yapmak için toplantı salonuna giriş yaptım.  Salona girer girmez insanların bana olan bakışları ilgi çekmeyi başardığımı bariz bir şekilde belli ediyordu .  

Üst kademedeki yöneticilerin teşrif etmesini bekliyordum . Beş dakika kadar bir süre sunumumun üstünden geçtim ve sonunda kapı açıldı.
 

O sırada  içeri giren kişi ile birlikte başımdan aşağı kaynar sular dökülmeye başladı.