Damla damla benliğimin en derinlerine akan coffe ile kendimden geçmekle meşguldüm. İnsanlari göremeyecek kadar kör olan bu gözler coffe'yi görmeden bile tanırdı.
Bütün hayatımı cehenneme çevirip beni yakan bu coffe külü ayni zamanda yanmak is...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İntikam vakti
Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte uyandım . Esneme hareketlerimi yaptıktan sonra buharı üzerinde tüten kahvemi içerek büyük planımı düşünmeye başladım.
Onu en zayıf yanından vuracaktım. Eğer hala bildiğim Daniel'se tek bir zayıf noktası vardı ve onuda bir tek ben biliyordum.
Gerekli her şeyi alıp hızlı bir şekilde hazırlandıktan sonra şirkete doğru yürümeye başladım .
#
Şirketin kapısından içeri girer girmez Daniel karşıma çıktı . Elindeki tonlarca ağırlıktaki dosyaları minik kollarımın arasına bırakıp histerik bir şekilde gülmeye başladı.
" Amelia bu akşama kadar bunların hepsini halletmeni istiyorum . "
Bu akşama kadar mı ? Yok daha neler . Bir hafta da bitecek bütün evin işini bir güne sığdırmaya çalışmak gibi bir şey bu .
" Bir günde bu kadar dosyayı incelemem imkansız Daniel bey . "
" İmkânsız değil ve bana Daniel bey demekten vazgeç . "
" Ne diyeyim öküz , küstah , odun ?"
" Laubaliliği kes Amelia . Eskiden birbimize nasil hitap ediyorsak şimdi de o şekilde hitap et. "
" Geçmiş silinen bir maziden ötesi değil benim için . O yüzden size Daniel bey demem daha uygun olur . "
"Peki nasıl istersen . Dosyaları incelemende sana yardim edeceğim. "
" Teşekkür ederim ama kabul edemem . Bu zaman kadar ki işleri nasıl tek başıma yaptıysam şimdi de yapabilirim. "
" Babamın emri bu Amelia . Kabul etmek zorundasın. "
Ona cevap verme gereği duymadan elimdeki dosyaları odamdaki masama bıraktım.
Bir tekstil şirketi olarak Roma'nın neredeyse bütün giyeceklerini biz üretiyorduk . Evet bizden başka bir çok tekstil şirketi bulunuyordu ama bizim üretimlerimizi halk daha uygun buluyordu . Tüm zamanları birleştirip elbiselere aktarıyorduk biz.
Dosyaları açarak bütün elbiseleri incelemeye koyuldum . Bir kaç eksiklikleri dışında her şey uyum içindeydi . Tek eksik olan şey ; beni üzerinde yazan yıllara götürmemiş olmasıydı.
" Amelia bu seneki kreasyon halkın ilgisini çekmedi ne yapabileceğimizi bulmanı istiyorum . "
" Çünkü o izlenimi hissettiremedik . Bu sene doksanlı yılları hedef almıştık ama o yıllara halkı götüremedik.
" Peki ne yapmamız gerekiyor ? "
" Bu sorunu ben en yakın zamanda halledeceğim , size haber veririm."
" Tüm işler bittiğine göre ben iznizle gideyim . "
" Bir dakika bekler misin ?"
" Buyrun Daniel bey . "
Daniel yanıma gelerek bana sarıldı . Kulağıma doğru eğilerek ;
" Amelia seni çok özledim " dedi.
Dolan gözlerimle birlikte onu iterek koşarak uzaklaştım . Bana ne oluyordu ? Asla teslim olmamalıydım ve intikamımı ne olursa olsun almalıydım .
Gözyaşlarımı elimin tersiyle iterek koşarak eve doğru gitmeye başladım. Karşıya geçmek için kendimi yola attım ve bana doğru gelen arabaya doğru bakmaya başladım.
Demek yaşamım buraya kadarmış. Ölümün kanlı pençeleri arasına teslim oluyordum .
Bir kaç saniye sonra gözlerimi açarak etrafima baktım . Araba tam önümde durmuştu . Arabanın sahibine doğru bakışlarımı yönelttim. İçinde endişeyle parlayan bir çift gözle bana bakan Daniel i gördüm.
"Amelia iyi misin ? Bir yerine bir şey oldu mu ? Çok endişelendim . "
Daniel ağlamaklı çeheresiyle bana bakıyordu. Ve ben planımın eksik kalan yanını bulmuştum. Artık intikam vaktiydi .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
