Damla damla benliğimin en derinlerine akan coffe ile kendimden geçmekle meşguldüm. İnsanlari göremeyecek kadar kör olan bu gözler coffe'yi görmeden bile tanırdı.
Bütün hayatımı cehenneme çevirip beni yakan bu coffe külü ayni zamanda yanmak is...
Zamansız karşılaştığım birini nasıl zamanla unutayım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geçmişten Gelen
Şaşkınlıkla içeri giren adama bakmaya başladım . Gözlerimi ovuşturdum ve bakışlarımı tekrardan ona doğrulttum.
Daniel . Onun burda ne işi vardı ? Aradan geçen onca yıldan sonra onu tekrar görmek aklımın ucuna dahi gelmemişti .
-4 yıl önce -
Fakülteden içeri girdim . Daniel bir masada oturmuş , beni bekliyordu. Yavaş adımlarla ona doğruyu yürümeye başladım.
Bakışları beni buldu ve yerinden kalkıp bedenime sarıldı. Kendimi geri çekip masaya oturdum .
" Nerede kaldın ? "
" Bir işim çıktı , anca gelebildim . "
" Sen gelene kadar kahveler soğudu . Sen soğuk kahve sevmezsin , yenisini alıp geliyorum . "
Bir iki dakika sonra Daniel elinde iki kahveyle geldi. Elindeki sıcak kahveyi avuçlarımın arasına aldım. Daniel oturup konuşmasına başladı.
" Amelia biliyorsun uzun bir süredir dostuz . Fakat ben daha fazla sana olan duygularımı saklamak istemiyorum . Seni seviyorum Amelia. "
Daniel dolmuş gözleriyle bana bakıyordu . Saşkındım ama benim de ona olan duygularım son zamanlarda değişmişti. Ne diyeceğimi bilmiyordum .
Oturduğum yerden kalkarak yanındaki sandalyeye oturdum . Yanaklarına süzülen gözyaşlarını elimle sildim. Onu ilk defa böyle görüyordum . Sıkıca sarıldım o üzgün ruhuna. Gözyaşları tebessümle taçlandı , şimdide ben ağlıyordum.
#
Günler geçmişti ama Daniel ortada yoktu. Sürekli aradım , evine gittim ama nereye gitsem kapılar kapandı suratıma , o gün onu son görüşüm oldu .
Bugün tekrardan karşımdaydı . Onca yıldan sonra yine yanımdaydı . Ona karşı içimde sadece öfke ve kin vardı.
Daniel ve diğer herkes yerine oturdu . Sunumumu anlatmaya başladım. 15 dakikalık bir sunum bana bir saat gibi gelmişti . O kadar emek verdiğim şey şuan gözümde bir hiç gibiydi.
" Sunum gercekten çok iyi olmuş Amelia böyle giderse terfi alacaksın. "
" Teşekkür ederim efendim. "
" Bu arada Daniel ile tanışın şirketimizin varisi . Babası gibi çok çalışkandır . Bundan sonra bizimle olacak. Ve onunla beraber çalışacaksınız . "
Sustum sadece bakışlarımı ondan kaçırdım ve bugün daha fazla işim olmadığı için eşyalarımı toplamaya karar verdim.
Toplantı salonundan o hariç herkes çıkmıştı fakat o hala beni izliyordu. Eşyalarımı toparlayarak kapıya doğru yürümeye başladım .
Daniel kolumu tutarak birden beni kendine çevirdi .
" Amelia "
Onu tanımazlıktan gelerek yüzüne baktım .
" Buyrun Daniel bey bir sorun mu var ? "
" Amelia neden beni tanımıyormuş gibi davranıyorsun . "
" Çünkü sizi tanımıyorum bir sorun yoksa hoşçakalın ."
Kolumu ondan kurtararak çıkışa doğru koşmaya başladım. Bir taksiye atlayarak eve doğru gittim .
Sonunda evime varmıştım. Kapıyı açarak kendime içeriye attım . Elimdeki bütün eşyaları koltuğun üstüne yığarak kendime bir yorgunluk kahvesi yaptım. Fakat sonra aklıma o an geldi . Kahveyi mutfak lavabosuna dökerek yatağıma uzandım.
Neden geri gelmiştiki ? Ben yeni hayatımdan gayet mennundum . Hayat beni üzmek için galiba anlaşma yapmıştı. Ya da Daniel sadece beni üzmek icin gelmisti bu dünyaya.
Bu sefer eskisi gibi olmazdı , olamazdı. Ona güvenmeyecektim . Beni altüst eden bir adama artık asla teslim olmazdım.
İçime dolan öfke ve kinin her tonuyla ondan alacağım acı intikamı düşündüm . Bu sefer canı yanan ben değil o olacaktı .
" Hayatıma tekrar girdiğine pişman olacaksın Daniel . Sen benim aklımı altüst ettin , ben senin hayatını darmaduman edeceğim . Yaktığın yerden yakacağım seni ."
