It's a rainy Saturday morning. I'm looking out my bedroom window and smile as i see the two most important persons in my life.
"Ooy akin na kasi yan!" Here they go again. Lagi nalang silang nagbubulyawan. Nakaka tuwa silang panoorin na nag aagawan ng bola at basang basa sa ulan at naliligo sa putik ang mga katawan.
"Thalia! Kaye! Bakit hindi nyo ako ginising?! ╥﹏╥" Sigaw ko sa kanila at dali daling bumaba ng hagdan at dumeretso sa garden kung saan sila naroroon. Agad silang tumakbo at hinabol ko sila. Naka pajama pa ako pero wala akong pakielam ang sarap lang makipag kulitan sa mga nilalang na ito.
Puno ng tawanan ang paligid. We're soaking wet and our feet are covered with mud. Nang maka lapit ako sa kanila ay patalon kong niyakap ang nakatalikod nilang mga katawan. Bumagsak kami sa damuhan at tuwang tuwa naman kami sa kagaguhan namin :D
Hi. Ako si Chance Chassie Naville. Panganay sa aming mga magkakapatid. Joke. Hindi ko talaga sila mga kapatid. They are my best friends. Our parents died in an accident just two years ago kaya minabuti naming magsama na lang sa iisang bahay.
Wealthy ang aming mga pamilya kaya't kaya na naming mabuhay. My parents owned private schools of which three are named after me. The other two- one is in Australia the other in New York will be. Soon. Also, they run a jewelry business. I'm their only child. 16 years old but i can handle. （＾ｖ＾）
Thalia Herlene Choi is a smart beautiful girl. Her parents owned furniture business. They supply the best furniture in the west and Hotels all over Asia.( ´ ▽ ' )ﾉ
Kaye Alexa Smith's parents had a chain of hotels. Luxurious and five star hotels are under their names. （＾～＾）
Yes. We all grew wealthy. We never cared about the world. We always got what we wanted. But that was because of our parents. That was all because of them. (╯︵╰,)
"Pasok na tayo hahaha" basang basa kami sa ulan. Putik putik pa.
Napag pasyahan naming maligo na dahil wala naman na kaming iba pang choice. Haha.（＾ω＾）
Pumasok kami sa loob at dumiretso sa kani kanilang mga kwarto.
Sinalo ng malamig na marmol na hagdan ang aming mga paa. Pumasok ako sa kwarto ko at nagsuot ng tsinelas carpeted ang kwarto ko pero ayaw kong abalahin pa ang mga kasambahay dito na paglinisin pa. Dumeretso ako sa restroom and took a long relaxing bath
*knock knock knock*
"Ati, mi bisita hu kayu. Matangad na lalaki. E gwapu. Sabi'y mi gud news daw hu sa inyu." Si aila, isa sa mga kasambahay namin.
"Let him in! Susunod na ako sa sala alright?" Bimangon ako sa tub, nag tapis at nag bihis. Tss. Sinayang naman nito yung paliligo ko. Ayun na eh!
Pagka tapos ko ay bumaba na ako.
Hawak ang aking phone pababa ng hagdan while checking my twitter, nakarinig ako ng mga boses. I looked sa sala and nakitang naroon din sila Kaye and Thalia. Nakaupo sila roon at nakatingin saakin na may seryosong mga mukha. ⊙︿⊙
"So, you must be the daughter of the Naville's?"
"Well yes i am. And you are?" Tinignan kong mabuti ang ngayo'y nakatayong lalaki. Bata pa sya. May be on his early 20's. Firm body. Hot eyes. Pinks lips.
"William Ortega from NBI. I'm here for the case of your parent's death." Lumapit ako at nakipagkamay. May mga naka lapag na papers at pictures sa table. Untouched flakes and tea.
"Alright. What did I miss?" Umupo ako sa right side na tabi ni Thalia na katabi naman ang lalaki na katabi naman si Kaye. Napansin kong kanina pa naka titig saakin ang dalawang babaing ito. Ano ba ang meron? What's up huh? ಠ_ಠ
"Ms. Naville. We have called your lawyers. Investigations the last two years have resulted in the finding that there was no accident. They were killed."
＼（〇_ｏ）／
"What? HINDI KA MANLANG PUMRENO SAGLIT?! HINDI MO MANLANG AKO BINITIN! BIGLA BIGLA?! How? Who? Who would do that?! (⊙_☉)" Napa face palm yung dalawa. Ano 'to, joke? Pero kita parin ang galit at pagtataka sa kanilang mga mukha.
"Bes" awat ni Thalia at hinawakan ang aking magkabilang braso.
"Calm down. Walang maitutulong yang pagbubunganga mo."
"Ma'am we will be expecting you three in the office next week. Doon nalang po natin pag usapan. I came here only to inform you."
"Okay. We'll be there." Sagot ni Kaye.
"That's it then. I'll be leaving." Inihatid siya ni ate elle sa pintuan. Habang kaming tatlo, we were left dumbfounded. Hindi ko alam kung paano ko 'to maaalis sa isipan ko? (●__●)
"Girl, mahigit dalawang taon na noong nangyari 'yon." Si Thalia. Tama naman sya eh. Matagal na nga noong nangyari 'yon.
"Wala naman tayong magagawa doon eh. Yung mga investigators na ang bahala" Tama din si kaye. Wala nga naman kaming magagawa. Bata pa kami. Marami pa kaming hinda kayang gawin.
"Tama kayo. But this is a big deal. We need to give justice to our parent's death. And fast" Lumapit si Kaye at tumabi kay Thalia. Nag group hug kami at nagpasyang kumain na ng almusal. Tumila na rin ang ulan.
"Ma'am! Halika pu ma'am bilis!" Sinundan namin sa Aila sa sala.
"Oh ano meron?" Tanong ni Kaye habang kumakagat sa sa fried chicken na hawak nya.
"Ma'am eh hindi pu ba't iyaan yung gwapung lalaking nagpunta ditu kaganina? Pinatay daw pu. Nilooban yung sasakyan."
Itinuon ko ang pansin ko sa screen.
(◎_◎;)
Shit.
