pharmacy. ꑕ chanbaek texting

17

***

aRKADAŞLAAAAAR

öncelikle neredeyse 8k olmuşuz 🥺

bu nasıl yaşandı bilmiyorum siz harikasınız TEŞEKKÜR EDERİM

final hariç tüm bölümleri yazdım finali de yazacağım hemen;)

iyi okumalar;*

***

"iyi olduğuna eminsin değil mi, baekhyun?"

baekhyun yavaşça başını sallayıp dudaklarına gevşek bir tebessüm yerleştirirken, chanyeol'ün bakışlarına takılmıştı.

mc donalds'tan ayrılıp baekhyun'un evine doğru yol almışlardı. şimdiyse sehun, kapı önündeki merdivene chanyeol ile birlikte oturup ağlamayı çoktan bırakmış baekhyun'u kontrol ediyordu. bu denli duygulanması aslında çok normaldi. geçmişinin değerli bir parçası olan çocukluğu, bu insanlarla geçmişti. kaybetmesi kolay olmuştu, yeniden görüşeceklerine dair umudu kalmamıştı.

ve birden bire gizemli bir- ya da başta geri zekalı olduğunu düşündüğü biri ayağına kadar çıkagelmiş, aslında ona geçmişini geri sunmuştu. bahsi geçen geçmişin içinde, o geri zekalı da vardı üstelik ve en büyük rolü oynayan kişi olaraktı. her şeyi yeniden kazandığına inanacağı kadar iyi gidiyordu başına gelenler.

şimdi geriye önemli bir şey kalmıştı. aslında mc donalds olarak planlanmamış gezintinin gerçek amacı hallolmalı, yüz yüze konuşmalılardı geçen yılları.

"bak eğer dersen ki iyi değilim-"

"sehun hyung." sesinin yeterince canlı geldiğine emin olmak istercesine ayarlayıp devam etti baekhyun. "ben gerçekten iyi hissediyorum. saat geç oldu, gitmelisin."

"o halde, yeni bir buluşmada görüşürüz."

gülümseyip baekhyun'a ve chanyeol'e bakmanın ardından karanlık sokakta gitmeye başlayan sehun'dan sonra garip bir sessizlik oluşmuştu. hem de şu rahatsız edici olanlarından. içinin sıkıldığını hisseden chanyeol sonunda ağzını araladı.

"düşünsene baban şimdi çıkıp yine kafa atıyormuş bana."

baekhyun zayıf bir kahkahayla karşılık vermişti.
"merak etme, bu sefer öyle bir şey olmayacak."

"hyun."

baekhyun kafasını dayadığı yerden chanyeol'e çevirdi. gözleri karanlık bile olsa bir başka parlayan chanyeol, bir elini baekhyun'un yüzüne götürüp bakışlarını sürdürdü.

"bu gece konuşmamız gereken her şeyden önce söylemeliyim ki... seni çok seviyorum."

chanyeol sözlerini bitirmenin ardından yavaşça yaklaşıp çok sevdiği hyun'unun dudaklarına ulaştı, duygu yüklü bir öpücük verip aldığı ufak ama etkili karşılık ile duygunun arttığını hissedebiliyordu. diğer yandan da baekhyun ellerini chanyeol'ün boşta kalan eline doğru uzatıp tutmuştu. her şey yine en saf halindeydi, en doğalı ve sanki olması gereken kader buymuş gibi ilerliyordu.

o gece geç saatlere kadar konuşmuşlardı. bazen ağlamış, bazen gülmüş ve geçmişi orada durup yatan bir engel olmaktan çıkarmışlardı. birbirlerine bir söz verip bir daha hiç açmamak üzere kapatmışlardı.

hayaller kurmuşlar, aynı üniversiteyi tutturmaya çalışmak için çabalamayı istemişlerdi.

sabaha karşı baekhyun evine girerken chanyeol de kendi evine gitmişti.