🚶အ႐ုပ္ကေလး🏃[Completed]

သၾကားလံုးမိုးမ်ားရြာသြန္းခ်ိန္(Part-7)

[Zawgyi]

"Hyung...hyung...hyungေရ..."

အခန္းတံခါးအျပင္ကလာေခါက္ရင္းႏိႈးေနတဲ့jibinေၾကာင့္chanတစ္ေယာက္မထခ်င္ထခ်င္နဲ႔မ်က္လံုးကိုလက္နဲ႔ပြတ္ကာထရန္ႀကိဳးစားမိသည္..ညကေသာက္ထားတဲ့အ႐ွိန္ေၾကာင့္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တဲ့မိမိ..က်ေနာ္ႏိုးလာခ်ိန္မွာေတာ့..က်ေနာ္ေဘးမွာေမွာက္လ်က္သားအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကေလးေလးbaek..ဟုတ္သားပဲ..သူလည္းညကအိမ္မွာအိပ္တာပဲ..ကိုယ့္ရင္ဘတ္ေပၚတင္ထားတဲ့သူ႔ရဲ႕လက္သြယ္သြယ္ေလးကိုေဘးကိုအသာေလးခ်လိုက္ကာ သူ႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့..အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အသားျဖဴျဖဴေကာင္ေသးေသးေလး..ပန္းႏုေရာင္သန္းေနတဲ့သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးဆီသို႔လွစ္ခနဲဖိကပ္နမ္းမိေတာ့ေကာင္ေလးကမ်က္လံုးခ်က္ခ်င္းဖြင့္ၾကည့္၏..အိပ္ခ်င္မူးတူးရီေဝေဝမ်က္လံုးေလးေတြ..တကယ္ကိုအျပစ္ကင္းတဲ့ကေလးေလးတစ္ေယာက္နဲ့တူတဲ့က်ေနာ့္ခ်စ္သူေလး..

"Chan..."

ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးလႈပ္ခတ္လာကာအသံတိုးတိုးေလးထြက္ေပၚလာ၏..

"ႏိုးၿပီလားbaek..ျပန္အိပ္ဦးမွာလား..ကိုယ္မင္းကိုႏိႈးလိုက္သလိုမ်ားျဖစ္သြားလား.."

ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကအေပၚကိုေကာ့ၫြတ္စြာျပံဳးရင္း..

"မျဖစ္ပါဘူး..chanကထေတာ့မွာလား.."

"အင္း..jibinအျပင္မွာေခၚေနတယ္ေလ.."

ေျပာၿပီးေနာက္ ေစာင္ကိုဖယ္ကာထရန္ႀကိဳးစားေနမိေသာchanရဲ႕လက္ကိုလက္ေသးေသးေလးကျပန္ဆြဲထား၏..ထို႔ေၾကာင့္chanကျပန္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့..

"ေနဦး.."

သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုဆူျပကာလက္ညႇိဳးနဲ႔ၫႊန္ျပ၏..အား..ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့က်ေနာ့္ရဲ႕အခ်စ္ကေလး..ဒီေတာ့လည္းက်ေနာ္ကပဲအလိုက္သိေပးရတာေပါ့..သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးဆီကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္ထိကပ္ေပးလိုက္၏..ထိုအခါမွမ်က္လံုးေလးမွိတ္တဲ့အထိျပံဳးကာ..

"က်ေနာ္လည္းခဏေနထခဲ့မယ္ေနာ္chan.."

Chanကေခါင္းညိတ္ျပကာအခန္းတံခါးဆီသို႔သြား၍တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္၏..ေခၚေနတာၾကာလွၿပီကိုအခုမွတံခါးလာဖြင့္ေပး၍ဆယ္ႏွစ္သားေခြးေပါက္ေလးကႏႈတ္ခမ္းေလးဆူမ်က္ေမွာင္ေလးကုတ္ျဖစ္ေန၏..