Ο Κατακτητής της Ψυχολόγου #SBCO20

Επεισόδιο 7

"Σας παρακαλώ κυρία, για δεκαπέντε λεπτά; Κανενας καθηγητής δεν το κάνει αυτό! Μόνο εσείς! Εγώ φεύγω!" μου φωνάζει και τρέχει προς την πόρτα για να φύγει

"Στο καλό!! Και να μην μας γράφεις!!" φωνάζω και ακούω περίεργα γέλια από τους φοιτητές μου

"Ας συνεχίσουμε το μάθημα μας τώρα. Πού ήμασταν; Στα θέματα που εξετάζει η κοινωνική Ψυχολογία" λέω μπαίνοντας πάλι στην ροή του μαθήματος

"Δεν θα ζήσουμε σήμερα..." λέει φανερά αγανακτισμένος ο φοιτητής μου, ο γνωστός ανόητος

......

Το μάθημα έχει τελειώσει. Βγαίνω από το κυλικείο του Πανεπιστημίου κρατώντας ένα σάντουιτς σπέσιαλ για μεσημεριανό, με πολλές σκέψεις στο μυαλό μου. Από την μια για την σημερινή μου επίσκεψη στην εκδότρια μου και από την άλλη το σημερινό μάθημα. Ήταν ένα δύσκολο μάθημα γιατί δεν μπορούσα να ελέγξω καθόλου τους φοιτητές μου από την μια που μου την έλεγαν συνέχεια για το σκηνικό που έγινε με τον φοιτητή μου που άργησε να έρθει για δεκαπέντε λεπτά. Αυτό όμως δεν με πτοεί καθόλου γιατί μόνο εγώ γνωρίζω το πώς θα κάνω το μάθημα μου και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Επίσης τον τελευταίο καιρό έχω πολλά νεύρα εξαιτίας του φόρτου εργασίας μου στο Πανεπιστήμιο, το άγχος για το βιβλίο μου και τα λοιπά  και θέλω κάπου να ξεσπάσω και η μοναδική μου λύση είναι..... Το γυμναστήριο. Είναι ο μόνος τρόπος για να καταπολεμήσω το άγχος μου και όλα αυτά που με βασανίζουν τόσον καιρό. Το γυμναστήριο το οποίο βρίσκεται κοντά στο σπίτι μου δίπλα στο μίνι μάρκετ με τα φρούτα και τα λαχανικά. Αυτό είναι. Το 'SuperGym'. Πηγαίνω γρήγορα για εκεί. Θα κάνω εγγραφή και επίσης θα γυμναστώ γιατί νιώθω ότι έχω σκουριάσει λίγο. Πρέπει να προσέχω τον εαυτό μου, μίας και τον έχω παραμελήσει λίγο τελευταία. Όχι ότι έχω κάποιο θέμα με την διατροφή μου, αφού τρώω σωστά και κάποιες φορές κάνω και περπάτημα.

Περιμένω στον δρόμο για να περάσω απέναντι. Δεν το πιστεύω! Κάθε μέρα το ίδιο. Να μην αφήσει κανένα αυτοκίνητο τους πεζούς να περάσουν. Και δεν είναι μόνο αυτό, εδώ που στέκομαι υπάρχει η λωρίδα των πεζών που επιτρέπει στον οποιονδήποτε πεζό να περάσει αλλά κανένας που οδηγάει δεν το σέβεται. Τρέχουν πολύ γρήγορα με τα αυτοκίνητα τους και δεν τους ενδιαφέρει για εμάς τους πεζούς που περιμένουμε να περάσουμε απέναντι. Επιτέλους αδειάζει για λίγο ο δρόμος, πράγμα παράξενο για αυτήν την περιοχή και τρέχω γρήγορα απέναντι. Ευτυχώς! Περπατώ λίγο και φτάνω αμέσως στο γυμναστήριο 'SuperGym'. Είμαι αποφασισμένη να βάλω το γυμναστήριο στην ζωή μου. Πρέπει να κάνω κάτι που θα ξεχνιέμαι από την καθημερινότητα έστω και για μια ώρα.