Ο Κατακτητής της Ψυχολόγου #SBCO20

Επεισόδιο 2

Μπαίνω στο σπίτι της και στέκομαι μπροστά στο σαλόνι. Είναι πολύ ωραίο εμφανισιακά, με πολλές κορνίζες που δείχνουν την ίδια και την οικογένεια της, αν και είναι μικρότερο από το προηγούμενο σπίτι της. Βλέπω όμως το σαλόνι άκρως αναστατωμένο με βαλίτσες από εδώ και από εκεί, μπλούζες και σκισμένα τζιν επάνω στον καναπέ και την τζαμαρία ανοιχτή χωρίς κουρτίνες. Κλασική Ελένη που δεν έχει υποτίθεται χρόνο για να κάνει τις δουλειές του σπιτιού.

"Πέρασε μέσα καλέ, τι σε πιασε; Ααα αν βλέπεις όλη αυτή την αναστάτωση, μην σε σοκάρει, έχω πέντε μέρες που μένω σε αυτό το σπίτι... Οπότε καταλαβαίνεις. Ας πάμε στην κουζίνα." λέει και με καθοδηγεί στην κουζίνα της.
Η κουζίνα είναι πολύ μικρή αλλά ευτυχώς είναι πιο τακτοποιημένη.

"Λοιπόν πώς πίνεις τον καφέ σου; Γλυκό με γάλα όπως τα ξέρω;" με ρωτάει με σιγουριά.

"Αφού τα ξέρεις... Τι ρωτάς φιλενάδα;"

"Άσε, άσε για να δούμε τώρα τι έχουμε, ο καφές μας τελείωσε, η ζάχαρη μας τελείωσε.... πάει! Ο βλάκας ο Στάθης κάνει πολλές σπατάλες!" μουρμουραει καθώς ψάχνει τα ντουλάπια της κουζίνας εντελώς αναστατωμένη.

"Εντάξει Ελένη, αφού όλα σου τελείωσαν, βάλε μου ένα χυμό πορτοκάλι που μου αρέσει κιόλας και πες μου τι έγινε πάλι με τον Στάθη!"

"Λοιπόν πάρε τον χυμό σου που είναι και φρεσκοστυμμενος, όπως λέει η συσκευασία και πάρε από αυτά εδώ τα κουλουράκια κανέλας που τα έφτιαξε η αδερφή του Στάθη. Είναι πολύ ωραία και γευστικά!"

"Αφού το λες εσύ, θα δοκιμάσω!" και παίρνω ένα κουλουράκι μαζί με τον χυμό.

"Άσε, από που να ξεκινήσω, πάλι μαλώσαμε με τον Στάθη για τις σπατάλες. Για αυτό μετακομίσαμε εδώ, μας έδιωξαν αυθημερόν διότι δεν πληρώσαμε το ενοίκιο του προηγούμενου μήνα. Δεν μπορώ Ζωή, λες και μιλάω στον τοίχο! Του λέω να μην ξοδεύει τα χρήματα από εδώ και από εκεί, είναι κρίμα πώς θα πληρώσουμε το ενοίκιο; Το νερό, το τηλέφωνο, το φως; Το μεροκάματο που παίρνω κάθε μέρα από την καφετέρια δεν είναι αρκετό, και ο μισθός που παίρνει εκείνος από το σχολείο που διδάσκει δεν είναι αρκετός! Ως εδώ θα τον χωρίσω και θα τον διώξω και από το σπίτι για να δει ότι χωρίς την Ελένη δεν ζει!" παραπονιέται η φίλη μου και έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα.

"Μα έλα τώρα, αφού το ξέρεις... Πώς ο,τι και να γίνει, όσες φορές και να μαλώσετε, πάντα τα ξαναβρίσκετε, και αυτήν την φράση με τον χωρισμό, έχω βαρεθεί να την ακούω από εσένα εδώ και έντεκα μήνες. Είστε και οι δύο πολύ ερωτευμένοι και δεν μπορείτε να αποχωριστείτε ο ένας τον άλλον. Αφού οπότε έχει γίνει αυτό ή εσύ θα έκλαιγες ή εκείνος θα σου έχει στείλει πολλα μηνύματα για να σου πει πόσο σε αγαπά!"