Rosso ❧ jirose

20.

-Jimin-
Rose ile buluşmak için hazırlanmıştım. Birazdan okulun en eziği ile buluşucam, 40 yıl düşünsem aklıma gelmezdi! Aynada son kez kendime bakıp dışarı çıktım. Arabayı çalıştırıp Rose' un attığı konuma doğru arabayı sürdüm. Bir kaç dakika sonra evlerinin önüne gelmiştim. Kapıyı çaldım ve Rose kapıyı açtı. Onu ilk defa bu kadar güzel görmüştüm. Elbise giymiş ve makyaj yapmıştı.
"Selam naber?"
"Selam, iyi sen?"
"İyiyim bende, hadi gel."
Arabaya bindik ve biner binmez Rose soru sormaya başladı.
"Bir şey sorabilir miyim?"
"Tabiki, sor."
"Ehliyetin var mı?"
"Yani henüz reşit olmadığın için sordum."
"Resmi olarak yok, babamın ehliyetini kullanıyorum, ama araba sürmeyi 15 yaşımdan beri biliyorum."
"Peki."
"Şey, bu araba senin mi?"
"Evet."
"Sohbet etmeyi pek sevmez misin?"
"Hayır, yani araba kullanırken."
"Bende pek sevmem aslında."
"Belli oluyor."
Hafifçe güldü. Güzel gülüyordu. O sırada telefonu çaldı.
"Kim arıyor?"
"Taehyung. Bu gece onlarda Jennie ile dışarı çıktılar, umarım kötü bir şey olmamıştır."
"Umarım."
Telefonu açtı ve duydukları karşısında gözleri büyüdü.
Bir anda bağırmaya başladı.
"NE?! TAEHYUNG NE DİYORSUN SEN?"
"CİDDİ DEĞİLSİN DEĞİL Mİ?"
"SİKTİR! EVET YOLDAYIZ."
"TAMAM HEMEN GELİYORUZ."
Telefonu kapattı ve telaşla konuşmaya başladı.
"Jimin hemen hastaneye gitmemiz lazım!"
"Ne olmuş Rose?!"
"Taehyung ve Jennie trafik kazası geçirmiş."
"Taehyung' un durumu iyiymiş ama Jennie' nin-"
Sözünü tamamlayamadan hıçkırarak ağlamaya başladı.
"Rose tamam lütfen ağlama, sakin olmaya çalış."
"Hangi hastane?"
Ağlayarak cevap verdi.
"Özel Seul Hastanesi."
"Tamam Rose bak şimdi gidiyoruz, merak etme Jennie' ye hiç bir şey olmayacak."
"Ona bir şey olursa ne yaparım ben? Nasıl yaşarım?"
Ağlaması daha da arttı. Onu böyle görmek beni fazlasıyla üzmüştü. Jennie' ye gerçekten çok değer veriyordu. Umarım durumu iyi olur. Hastaneye vardığımızda Rose arabadan bir hışımla indi ve hastaneye doğru koştu. Bende peşinden gittim. Danışmaya geldik, Rose hâlâ hıçkırarak ağlıyordu.
"Merhaba, ameliyathane kaçıncı katta?"
"Kimin için gelmiştiniz?"
"Kim Jennie."
"Hastanın nesi oluyorsunuz?"
"Arkadaşlarıyız."
"3. katta."
"Teşekkürler, hadi gel Rose."
Rose' un yürümeye bile hâli yoktu. Onu kolundan tuttum ve asansöre bindik. Asansör 3. kata geldi ve indik. Ameliyathanenin önünde Taehyung' u gördük. Onunda durumu Rose' dan farklı değildi. Kafasında ve boynunda bir kaç yara bandı vardı. Bacağı ise sarılıydı. Rose zar zor bir koltuğa oturdu.
"T-taehyung durumu n-nasıl?"
Taehyung ağlayarak cevap verdi.
"Az önce doktor çıktı, durumu hâlâ ağırmış."
Rose bunu duyduktan sonra kafasını arkaya attı ve daha da şiddetli ağlamaya başladı.
"Tamam lütfen sakin olun, Jennie ameliyattan sağ salim çıkıcak bunu unutmayın."
Rose hıçkırıklar arasında cevap verdi.
"Ya çıkamazsa."
Buna ne diyeceğimi bilememiştim. Çıkmalıydı, çıkması lazımdı. Taehyung' un yanına oturdum ve omzuna elimi koydum.
"Jennie iyi olucak kardeşim, kendini üzme. Sen iyi misin?"
"İyiyim, lanet olsun ki iyiyim..."
"Bir kaç çizikle atlattım. Keşke şu an o ameliyattaki ben olsaydım, keşke şu an Jennie burda oturuyor olsaydı."
"Onun şu an ameliyatta olmasının sebebi benim, o kazayı ben yaptım!"
Onu nasıl avutacağımı bilmiyordum.
"Sakın kendini suçlama!"
"Ayrıca Jennie şu an burda oturuyor olsaydı da senin yaşadığın acıları o mu yaşasaydı?"
"Bilmiyorum. Ben gerçekten bilmiyorum."
"Tek istediğim onun bir an önce ameliyattan çıkması."
...

Bölümleri biraz daha uzatmaya çalışıyorum, lütfen oy verin.