Rosso ❧ jirose

22.

-Chae-
Saatlerdir ağlıyorum. Şu an ihtiyacım olan tek şey Jennie... Eğer o burda olsa ve ağladığımı görse beni susana kadar döverdi. Telefonumu elime aldım ve gelen mesajlara baktım. Mesajlar neredeyse 20 dakika önce Jimin' den gelmişti. DM kutuma girdim ve mesajlara cevap verdim.
@rosso : cidden mi?!
@rosso : umarım bir an önce ameliyattan çıkar
@rosso : bir kaç gündür çok hastayım ve bu yüzden sana yazamadım
@rosso : kusura bakma
İletildi
23:05

Jimin' e doğru baktım. Telefonunu eline aldı ve gelen mesajları okudu. Gerildim, hemen telefonu elimden bıraktım ve başımı başka bir yöne çevirdim. Telefonuma bildirim sesi geldiği an Jimin bana baktı. Mesajı gönderen kişiyi tahmin etmek hiç zor değildi! Yerinden kalkıp yanıma oturdu.
"Kimden mesaj geldi?"
"Ş-şey arkadaşım Jisoo' dan geldi. Jennie' nin durumunu soruyor."
Hiç bir şey söylemeden kalkıp tekrar yerine oturdu. Şüphelendiği belliydi ve uydurduğum yalana da inanmışa benzemiyordu. Hemen telefonumu sessize alıp lavaboya gittim. Jimin' den gelen mesajları okudum.
@pjimin : hasta mısın?
@pjimin : inanamıyorum
@pjimin : çok geçmiş olsun
@rosso : sağol
İletildi
23:10

Kısa bir cevap verdikten sonra yüzümü yıkayıp lavabodan çıktım. Ameliyathanenin önüne geldiğimde Taehyung gülerek bana sarıldı, ne olduğunu anlayamamıştım. Kollarını benden ayırdı ve heyecanla konuşmaya başladı.
"Rose, Jennie' nin durumu iyiymiş ve birazdan ameliyattan çıkacak!"
O an gözümden bir kaç damla yaş aktığını farkettim. Ağlıyordum, ama mutluluktan! Taehyung' a sarıldım ve ağlamaya devam ettim. Ondan ayrıldım ve Jimin' e baktım, o da gülerek bana bakıyordu. Hafif güldüm ve bir koltuğa oturup beklemeye başladım. Bir kaç dakika sonra Jennie ameliyathaneden çıktı. Hemen yanına gittik, uyanık değildi. Jennie için bir oda hazırladılar ve onu oraya yerleştirdiler. O uyanana kadar yanında bir refakatçi kalması gerekiyordu. Tabi ki refakatçi bendim. Jimin ve Taehyung' la vedalaştım.
"Uyandığında mutlaka bana haber ver."
"Tabi Taehyung."
Taehyung dışarı çıkınca Jimin' le de vedalaştım.
"Bir daha ki sefere olaysız bir randevu geçiririz umarım."
Hafif gülümsedim.
"Umarım."
Jimin de dışarı çıktı ve nihayet sadece Jennie' yle ben kaldık. Odadaki kanepeye uzandım, biraz olanları düşündüm. Aklıma gelen bir şeyle hemen kanepede doğruldum ve kendi kendime konuşmaya başladım.
"Randevu?"
"Randevu mu?"
Sessizce güldüm.
"Yok daha neler!"
"Biz randevuya çıkmadık."
"Sadece biraz takılacaktık."
"Arkadaşça..."