Küçük kız bir daha hiç geri gelemeyecek anılarını biriktirdiği ayçiçeği tarlasına baktı. Dolan gözlerini yumdu ve havadaki eşsiz kokuyu derince içine çekti. Gözlerini açtı ve fazlasıyla içinde tuttuğu gözyaşlarının yanaklarına bir yağmur misali yağmasına izin verdi. Elleri ile yüzünü kaplamaya çalıştı. Gözyaşlarını kimsenin görmesine izin veremezdi hiçbir zaman. Her ne kadar çevresinde birisinin olmadığını bilse de, bir ihtimal anne ve babasının görmesinden korkmuştu. Birde küçük kız kardeşinin...
Parmaklarını aralayıp baktı gökyüzüne. Güneş batıyordu ve yıldızlar ortaya çıkmaya başlamıştı. Ellerini yumruk yapıp gözlerini ovaladı. Artık gözyaşlarını silmeliydi. Annesi, babası ve küçük kız kardeşine baktı. Ne de güzel parlıyorlardı. Elini gökyüzüne uzattı küçük kız; onlara uzanmak istercesine. Bir gün kendisininde orada olacağını biliyordu. Onlara kavuşacağını biliyordu.
Ne çok yıldız vardı orada. Mutluluklarını, gözyaşlarını, hayallerini, gelip geçici heveslerini, sevdiklerini bırakan bir çok ruh orada kendine bir yer edinmişti. Yeryüzündeki geçmiş anılarını izliyorlardı yukarıdan. Gördükleri her neyse, onları mutlu etmeli diye düşündü küçük kız. Ailesinin mutlu olup olmadığını düşündü. Mutlulardı. Bundan emin olup olmadığını biraz düşündü. Emindi çünkü anıları paha biçilemezdi. Bilmediği şeyler olsaydı belki emin olmadığını söyleyebilirdi. Biraz daha düşündü. Bir şeyleri bilip bilmediğinden de emin olamıyordu şimdi. Derin bir nefes verdi ve gözlerini yere indirdi. Belirsizliğin ve çaresizliğin içinde yapayalnız kalmıştı.
04/05/2014
Euphoria'ma...🌻
