eunbi'nin acısı bazıları için çok basit olsa da onun dayanabileceği gibi değildi, sevdiği gözünün önünde aşk acısı çekiyordu.
kafasında binbir düşünceyle kafasını göğe kaldıran eunbi dolu gözleriyle konuştu, "tanrım.. onun acısını da bana yükleyemez misin? onun kalbi küçüktür, nahiftir, eminim ki kaldıramıyordur böylesini."
onunla aynı acıyı çektiğinin farkında değildi.
evin kapısının yoğun gürültüsünü duyunca hızla kendini yatağa attı, gözlerini sildi ve uyuyormuş gibi görünmek için çabaladı. çünkü gelen ablasıydı ve onu konrtol etmeden uyumazdı.
birkaç dakika sonra, odasının kapısı açıldı ve ablası eunbi'nin yatağının kenarına oturdu. "senin için denizden su aldım. bir süre önce fark ettim ki senin kaybolan serenatlarının can bulduğu yer denizlerdi. sen gidemiyorsun diye sana denizi getireyim dedim. ben sahile gittiğimde yewon dönüyordu, şimdi eminim ki o kokuyordur denizler. kemanının yanına koyuyorum, çünkü bestelerin kemanınla can buluyor."
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
