eunbi, kafasını sağa sola sallayıp gözyaşlarını sildi ve ablasına baktı. "o yüzden ağlamıyorum anlasan biraz keşke.." derin bir nefes aldı. "dün amerika'ya gidecekti. babasının yanına. yolda başına bir şey gelmiş olmalı."
ablası şaşkınlıkla ona baktı, yine eunbi'nin kuruntularından olduğunu düşündü. onun neden böyle düşünüyor olduğuna cidden anlam veremiyordu.
"neden nöyle düşünüyorsun ki?" eunbi burukça güldü. 'canım yanıyor aptal yewon!' diye bağırmak istedi, bir balkona hapsolmuş çiçeği için.. "ben, onun ruhuna bir çiçek ithaf etmiştim."
"onun ruhuna ithaf ettiğim çiçek soldu."
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
