Η Ζωή Στο Χόγκουαρτς

{04}

Με το που έφυγε από το γραφείο του διευθυντή, ο Χάγκριντ κατευθύνθηκε στην Βιβλιοθήκη. Σκόπευε να βρει βιβλία που να εξηγούσαν σε άσχετους πως να φροντιζουν ένα μωρό.

Τον Χάρι θα τον κρατούσε για λίγο ο Ντάμπλντορ. Είχαν αποφασίσει να τον φυγαδεύσουν την νυχτα, όταν όλοι οι μαθητές θα κοιμόντουσαν. Έπειτα, θα μπορούσε να ζήσει στην καλύβα του.

Πως θα έφερνε, όμως, το θέμα στην βιβλιοθηκάριο; Ήταν γνωστό πως η κυρία Πινς ήταν πολύ αδιάκριτη και σίγουρα θα υποψιαζόταν πως κάτι συνέβαινε.

"Καλημέρα, κυρία Πινς" είπε με ψεύτικη ευθυμία καθώς έμπαινε μέσα.

Η γυναίκα σήκωσε το κεφάλι της από το βιβλίο που διάβαζε και τον αγριοκοίταξε. "Που την είδες την καλημέρα;! Απόγευμα είναι!" Γαύγισε.

"Ναι... ναι..." μουρμούρισε κάπως λυπημένα. "Κοίτα, ήθελα να μου πειτε που... μπορώ να βρω βιβλία για την φροντίδα ενός μωρού..." είπε πλέκοντας τα χέρια του και κοιτάζοντας αλλού.

"Για ποιο είδος;" ρώτησε η βιβλιοθηκάριος με ξαφνικό ενδιαφέρον και κοιτάζοντας τον κατάματα. Ο Χάγκριντ αισθάνθηκε πως τα μικρά ματάκια της σκάλιζαν την ψυχή του, σαν έναν αχόρταγο βιβλιομανή που ξεφυλλίζει με μανία της σελίδες.

Απο εκείνη την στιγμή, ήταν σίγουρος πως το Μπόργκατ του θα ήταν η κυρία Πινς...

"Εμμ, για... για οποιοδήποτε είδος..." ψέλλισε και τέντωσε τον γιακά του. Για κάποιο λόγο, η θερμοκρασία στο δωμάτιο είχε αυξηθεί.

"Δεν με ικανοποιεί η απάντησή σου!" είπε η κυρία Πινς και σταύρωσε τα χέρια της. Το βλέμμα που του έριξε ηταν τόσο θανατηφόρο που θα έκανε και τον πιο γενναίο άντρα να οπισθοχωρήσει.

"Εμμ" άρχισε ο Χάγκριντ. "Ο... ο καθηγητής Κετλμπερν μου... μου ζήτησε να του φέρω ένα... βιβλίο  σχετικά με την φροντίδα ενός μαγικού πλάσματος. Θα το... το εκανε εκείνος, αλλά είναι πολύ απασχολημένος και... δυστυχώς, δεν θυμάμαι πως λέγεται" έκανε πως έριχνε τα χέρια του από εκνευρισμό.  "Αλλά θυμάμαι πως μοιάζει"

"Μάλιστα..." μουρμούρισε η βιβλιοθηκάριος ζυγιάζοντας το ψέμα του. "Είναι στο τρίτο τμήμα αριστερά, στο πέμπτο ράφι"

"Ευχαριστώ" είπε ο Χάγκριντ και κινήθηκε.

[BIC]...

Στην άλλη άκρη του κάστρου, ένας γηραιός μάγος με μακριά γενειάδα έγραφε σε μια περγαμηνή. Ήταν τελειώς προσηλωμένος στο έργο του και η μακριά μύτη του ακουμπούσε το χαρτί. Που και που κοιταζε πάνω από τον ώμο του την ώρα.