I am the kept wife of my enemy. (Completed!!!)

Capítulo Veintinueve

Mandy's POV

Panic, fear, anger are starting to build up all over me.

"Ikaw????????!!!!!!!!"

"I'm glad you still remember me Wifey."

"Stop calling me that, will you?" nag-uumpisa na akong magalit ng sobra dahil parang kinukutya ako nito. Pinagmukha pa akong tanga ng hinayupak.

"And oh, I heard your Proposal. I was on conference just in case you didn't know. I must say, talking about Loyalty...Hmmmm......is pretty rich coming from you." may pag-uyam sa himig ng boses nito.

Pakiramdam ko ay lahat ng dugo sa katawan ko ay lumipat na sa ulo ko. He is being a total jerk now. To hell with my Proposal. Marami pa namang mga hotels dito sa mundo. Hindi lang ung kanya. How imbecile could I ever be? The name of the hotel gave it away. But I was so damn focused on how I can succeed on my own that I refused to listen to all of my doubts. "Amanda naman, what did you get yourself into?"

"You know what Mr. Rivera, I think it was a wrong idea to come here to begin with. Thank you for your time today. So if you'll excuse me, may pupuntahan pa ako." Sobrang nasayang lang ang oras at pagpupuyat ko dahil nilapit ko lang pala ang sarili ko sa bingit ng peligro.

"At sino pupuntahan mo, ang mag-ama mo?"

Damn. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Ano isasagot ko sa tanong niyang 'to? Saka paano niya nalaman na magkikita kami after dito? Ang tsismoso talaga kahit kailan.

"Cat got your tongue? You see, I am not stupid Amanda. Hindi mo maitatago sa akin ang ganitong mga bagay for a long time." Hindi daw stupid. Eh ang tanga nga niya. Malamang narinig niya usapan namin dun sa puntod nila mama.

"I believe, my personal life is none of your business Mr. Rivera." pagalit kong sagot dito.

"Oh, it has always been my business Mrs. Rivera." sarcastic nitong tugon.

"Will you quit that? Gosh!!!! And since it seems to me that you are very eager to know, yes, I am going to see them. Got a problem with that?" Ang inis ko ngayon ay abot hanggang langit kaya bago pa ako maging bayolente na naman ay dapat makalayas na ako.

Akma na akong lalabas nang bigla niyang hinigit ang kamay ko at pinaharap ako sa kanya. Ngayon ang lapit lapit niya na sa akin. Goodness, hindi ako makahinga. Ang bango pa din niya hanggang ngayon. Peste lang at nagawa ko pang lumandi ng slight talaga.

"Why Amanda?" he asked me with a hint of sadness in his eyes.

"What do you mean why?" maang ko na tanong din sa kanya.

When he did not get the answer that he needed, anger is starting to be visible in him again. Bukod sa pagiging mabango ay bobo pa din pala siya. Nagagalit pa din tuwing hindi ko alam ang sagot sa tanong niya.

"Don't play stupid. Why the hell did you leave me? Is he better?" Ako pa daw ang stupid. Bahala na nga siyang magalit. Hindi ko na kasalanan kung ang bobo ng tanong niya ano.

"Better in what?"

"Damn it. I am losing my patience Woman. Why did you chose him over me? Is he better in bed?" I can sense frustration in his voice.

Sa narinig ko ay biglang nagpanting ang tenga ko. Wala siyang karapatan na pagsalitaan ako ng ganito dahil siya lamang ang nag-iisang lalaki na dumaan sa buhay ko. To think na once lang din namin ginawa un noon so I wouldn't really know. Sadyang sharp shooter lang ang hinayupak kaya nabuo agad si Philip. At dahil sa hindi ko na na-contain ang galit ko, gaya noon, sinapak ko ang bwisit na kaharap ko.