I don't care✅

-22: Adopteren-

Ik kijkt tussen de spellen van de wii. ''Welke zullen we doen? Just Dance, Mario Kart of Wii Sport?'' Vraag ik. ''Mario Kart.'' Krijg ik als antwoord. Ik pak het spel uit de kast en doe het in de wii. Ik start de tv op en al snel zijn we klaar voor de race. ''Ik ga je zo verslaan.'' Zeg ik grijnzend. ''Dat zullen we nog wel eens zien.'' Zegt Sean grijnzend terug. Na een heftig potje heeft Sean een blauw oog, (en dat kwam niet omdat ik met mijn afstandsbediening per ongeluk tegen zijn hoofd sloeg hoor. Hoe kom je erbij?) en heb ik gewonnen. Ik doe een overwinningsdansje. ''Jaja nou weten we wel dat jij hebt gewonnen.'' Zegt Sean na een tijdje. Ik lach en ga weer naast hem op de bank zitten. ''Je kan gewoon niet tegen je verlies!'' Zeg ik plagend. Hij kijkt me eng grijnzend aan. ''Wat ben je van plan?'' Vraag ik wantrouwend. Hij grijnst alleen nog maar breder en plotseling begint hij me te kietelen. Ik gier het uit van het lachen en wring me in alle mogelijke richting. Sean gaat op mijn middel zitten zodat ik klem zit. ''S-Stop!'' Roep ik lachend. We horen gelach van de deuropening. Sean stopt met kietelen en we kijken naar de keuken deuropening terwijl ik een beetje uithijg. Daar staan alle jongens. Ze komen de kamer binnenlopen en we gaan weer normaal zitten. Luke zet de televisie uit en iedereen gaat tegenover ons zitten. Oke dit is raar. ''Luister, dit gaat raar en heel plotseling klinken.'' Zegt Michael. Het was al raar Michael. ''Sean, wij weten iemand je zou willen adopteren.'' Zegt Ashton dan. Sean's mond valt open. ''Wa-Wat" Stottert hij. ''We weten dat dit raar klinkt en je weet niet eens wie het is, maar ze zouden je leven willen verbeteren en niemand verdient het om te worden mishandeld. Je mag er rustig over nadenken, het is ook niet zomaar een beslissing, maar we willen dat je weet dat ze volledig achter hun beslissing staan als je ja zegt.'' Zegt Calum. ''Wie zijn het?'' Vraagt hij haperend. ''Je hebt ze al ontmoet vandaag. Ze zijn de oppassers van Summer. Niall en Louis. Ze zijn homo, maar ze willen al langer een kind adopteren, maar ze wilden iemand kiezen die echt een ouder nodig heeft. In de zin van ze willen iemand adopteren die het moeilijk heeft en ze willen je leven verbeteren.'' Legt Calum uit. Sean krijgt tranen in mijn ogen en kijkt mij aan. Ik glimlach naar hem en hij vliegt om mijn hals. Ik hap even naar adem door mijn rug maar sla dan ook mijn armen om hem heen. ''Heel graag.'' Fluistert hij in mijn oor. Ik glimlach en knik naar de jongens. Na een paar minuten laten we weer los. "Zij regelen alles wel met jeugdzorg." Zegt Luke. ''Echt super bedankt.'' Zegt Sean met een grote glimlach. Iedereen glimlacht terug. ''Weet je eigenlijk wel hoe wij heten?'' Vraagt Michael opeens. Sean lacht een beetje en zegt nee. Iedereen stelt zich voor en ondertussen ga ik koken samen met Luke. ''Wat gaan we maken?'' Vraag ik zodra we in de keuken staan. ''Omdat het al best laat is om nog te eten dacht ik dat het handig was om gewoon pannenkoeken te bakken.'' Zegt Luke. Ik knik goedkeurend. Ik gooi alle spullen die Luke me aangooit in een schaal. Daarna gaat Luke mixen. Luke besluit dat hij gaat bakken omdat hij mij niet vertrouwd met een pan op een elektrische kookplaat. Ondertussen dek ik alvast de tafel. Nadat we, of nouja, Luke een hele stapel pannenkoeken hebben gebakken, roepen we de rest aan tafel en dan gaan we eten. ''Wat is nu de bedoeling?'' Vraag ik. ''Hoe bedoel je?'' Vraagt Ashton terwijl hij nog een hap pannenkoek in zijn mond stopt. ''Hoe gaat het nu lopen met Sean en de jeugdzorg en zijn huis en alles?'' Verduidelijk ik mijn vraag. ''Dat weten we nog niet precies. Vannacht mag Sean in ieder geval bij ons in de logeerkamer slapen. En morgen, terwijl jullie op school zijn, gaan wij naar Louis en Niall toe om te kijken wat we kunnen regelen. Louis en Niall komen jullie niet ophalen omdat hun naar jeugdzorg gaan waarschijnlijk omdat wij gewoon thuis zijn, dus een van ons komt jullie ophalen.'' Zegt Calum. Ik knik. ''Ik heb morgen eigenlijk afgesproken met Sky en we zouden logeren. Moet ik dat afzeggen?'' Vraag ik. ''Nee nee, dat hoeft niet hoor.'' Zegt Luke snel. Ik knik en ga door met eten. ''Moet ik nog terug naar huis?'' Vraagt Sean zacht. De jongens kijken elkaar even aan en slikken even. ''Dat weten we nog niet. Ik weet zeker dat Louis en Niall hun best gaan doen, maar je ouders hebben nog steeds de wettelijke voogd over jou. Ze kunnen zelfs de politie inschakelen om jou terug naar huis te brengen.'' Zegt Calum uiteindelijk na een korte pijnlijke stilte. Sean knikt zachtjes en prikt wat in zijn eten, waar hij nog niet veel van heeft gehad. ''Ik zit vol.'' Zucht hij en schuift naar voren. Ashton schuift het weer terug. ''Je eet minimaal de helft op.'' Zegt hij streng. Sean zucht en gaat weer verder met in zijn eten prikken. Ik slik even en kijkt mijn bord. Ik heb ook genoeg. Maarja, ik heb dan ook al 6 pannenkoeken op. Zodra iedereen behalve Sean klaar is gaan we vast van tafel. Alleen Calum en Sean blijven zitten. Calum gaat proberen Sean nog wat te laten eten en ik ga met de rest televisie kijken.