Ben kelebeğe aşık olan kargayım.
Bir park bankına kazınmış derin anlamlı cümleye saatlerce baktım bugün.
Kazıyan kişinin en derin acısını nasıl bir banka kazıdığını,neler hissettiğini düşünmeye çalıştım.
İmkansız olan bir aşk için kullanılan en derin cümle bu ve içinde imkansızı en çok barındıranda.
Birbirimizden tamamen bağımsızız diyordu karga ve kelebeğe ne kadar narin olduğunu hatırlatıyordu bu cümle.Tek ortak noktaları vardı ikisi de uçabiliyordu özgürce. Kelebek narindir,karga ise bir o kadar ketumdur gözümüzde.
Kelebek görünce yaşadığımız mutluluğu asla karga gördüğümüzde yaşamayız. Kelebek üzerine hep mutluluk cümleleri kurmuşuzdur,kargaya ise hep kalan kötü söz öbekleri olmustur. Aşık olunca midesinde kelebek uçan insanın ,kötülük gördüğünde gözünü oyan kargadır mesela. Bunun bilinci ile de ötekileştirmiş bu cümle ile karga kendini.
Yargılarımıza göre boş olan bir hayalin pesine özgürlüğe çırpılan iki kanat koyulmuş sadece.
Ve imkansızlık cümlesi eklenmiş sonuna ,
"Ben kelebeğe aşık olan kargayım."
İmkansıza imkan kılan olmanız dileğiyle ....
