I'll let you fall in love with me AGAIN..

Nasaan nga ba ang batang si Debbie?

Please read:

I just want to clarify things like:

1. Kung nagtataka kayo kung bakit magcocollege si Kath kahit 23 yrs old na siya it's because when she's starting modelling she stop her school and focused on her career but she is going home schooling pero ngayon she stop her career and finally she will finish her last term in Fashion Designing in the Philippines.

2. Ganun din ang barkada except Daniel, they focused in their careers kaya sama-sama sila sa college and also one term na lang din ang natira but Daniel when he left he finished his studies sa states.

3. Cheska in the story is Bea Binene her name in the story is Cheska Binene.

4. Parang ma fast forward ang events..

5. New characters soon...

6. Big twist..

Yours truly,

Author D :*

----------------------------------------

Nadine's POV

"Debbie!! Bumaba ka na nga diyan! Malelate kayo mamaya ng Daddy James mo!" sabi ko sa anak ko.

Well, hindi talaga na totoong anak, tinuri ko lang siyang anak ko.

"Sandali lang po Mommy!" sigaw niya galing sa kwarto niya..

Aba, ang 12 yrs. old na anak-anakan ko dalaga na.

"Sino naman ba yang tinetext mo?!" sigaw ko

Bumaba na siya wearing her volleyball attire at bola sa kamay niya.

"Mommy wala po yun" sabi niya habang kinukuha niya ang bag niya sa couch at pinasok ang iPhone 5C niya "Bye Mom!" She kissed my cheek and ran outside.

Napailing na lang ako, ang batang yun talaga ang cute cute nung dinala dito ni Cheska ngayon ang ganda na niya.

Ang totoo kasi niyan, she is Debbie Marie Manuel Bernardo, pero ngayon kinikilala siyang Debbie Marie Lustre-Reid.

At tama ang narinig niyo, ni Cheska, si Cheska ang nagkidnap sakanya noon, sabi niya saakin na ilayo ko muna si Debbie at dalhin siya dito sa Iloilo.

Sabi ko noon bakit ko siya dadalhin dito sa Iloilo, sabi niya sundin ko lang daw siya kasi pag hindi daw papatayin niya si James, hindi ko naman gusto na mangyari yun kaya ang ginawa ko sinunod ko na lang siya tinanggap rin siya ni James at tinuri namin siyang tunay na anak. 19 lang kami nun at walang kaalam-alam sa pag-alaga ng bata pero natutunan na rin namin dahil kay Debbie.

Alam niya ang totoo at nag-makaawa siyang ibalik namin siya sa pamilya niya, sa mga Bernardo. Sabi ko sakanya kung may magagawa lang ako ibabalik ko siya pero anong magagawa ko? Maraming nakabantay saakin sa paligid.

Kaya ang ginawa namin minahal namin siya ng buong puso at years pass by natutunan na rin niya kaming mahalin, binili namin lahat ng gusto niya, at inalagaan lahat ng ginagawa ng magulang ginawa namin para hindi niya iisipin na napipilitan lang kaming mahalin siya.

5 years, ang tagal na rin pala na nasa amin siya, siguro ngayon kailangan ko ng gawin ang tama, siguro I'll grant my daughter's wish even for the last time.

Last because I have leukemia and si James merong Brain Tumor alam naming malapit na lang kaming mamatay and this will be the last kahit ito na lang sana magrant namin para sa anak namin. Kahit buhay namin itataya na lang namin para sakanya.

As if on cue, pumasok si James,

"Let's do this Babe" he said and dialled the number that was on the directory and turn it on loud speaker