The Escape

CHAPTER FIVE

REAJ

NAPASAPO ako sa tyan ko ng bigla along nakaramdam ng gutom. Nahihiyang napatingin ako kay Vince. Nahuli kong nakatingin ito sa akin kaya mabilis kong tinakpan ang mukha ko.

'Ikaw kasi tumunog ka pa!'inis na sabi ko sa than ko. Kahit kelan pahamak ka talaga.

Nakita Kong tumayo siya at naglakad papu ta sa kama. "Let's go ipagluluto kita" sabi niya sa akin.


"Hindi wag na busog pa ako. Mamaya na ako kakain" tanggi ko.

'Hoyyy Reaj nag rarambulan na ang mga bulate mo sa tyan pakipot ka pa rin' sabi ng isip ko.

He chulcked." Com' on Reaj alam kong gutom ka, let's go" sabi niya at hinila ako pababa ng kama.

Winaksi ko ang kama niya." Ano ba! Hindi nga ako kakain "inis na sabi ko.

" oh com' on baka naman iba ang gusto mong kainin?"he wiggle his brows at me and smirk.

"H-hoyyy wag ka nga dyan! Sige na nga kakain na ako baka kung saan pa to mapunta" maktol ko at na unang mag lakad.

Napasinghap ako nang paluin niya ang pwet ko." Pakipot pa!"sabi niya sa akin kaya napa simangot ako.




Naka upo lang ako sa bar stool dito sa kusina habang pinapanuod na nag luluto si Vince.

Napangiti ako ng maalala ko yung pagkain sa locker ko may kasama pa itong tulip. Hindi ko alam kung sino ang nag lalagay nun. Kaya lagi akong tinutukso ni ng mga kaibigan ko dahil ang sweet daw ni Terrence pero alam kung hindi talaga so Terrence ang nag luto nun kasi hindi naman yun marunong. Bacon na nga lang sunog pa.

Matagal akong niligawan ni Terrence pero kahit kelan hindi ko siya binigyan ng pagkakataon na sagutin siya. Aside sa captain siya ng basketball ,bully din siya. Pero walang nag lakas ng loob na mag sumbong sa mga kalokohan niya.

"Here" napatingin ako sa pagkain na nakahain sa harap ko.

Ang bango.

Bakit ganun pamilyar sa akin ang Amoy nito. Baka nagkakamali lang ako masarap yun eh ito yung amoy lang ang masarap.

Hiniwa ko ang laman nito at tinikman. Namilog ang mga mata ko ng maalala ko ang lasa na ito.

"Ano masarap ba ako?" napakurap ako bigla hindi dahil sa tanong ni Vince.

How come na ganito ang lasa into. Kaparehong kapareho sa pagkain na laging iniiwan sa loob ng locker ko.

Nilapag ko ang steak knife at fork." I-ikaw....papaano?"utal na tanong ko. Hindi pa din ako makapaniwala.

"Nagulat kaba??" ngumisi siya.

"Ikaw yung nag iiwan ng pagkain at tulip sa loob ng locker ko" finally na sabi ko rin.

"Yes I am , pero never mo ako na pansin" malungkot na sabi niya. 

Nakita kong nasaktan siya pero agad niyang tinago ang sakit na iyon." Pagkatapos mo jan punta ka ng living room. We'll talk about our wedding "malimig niya tsaka umalis sa harapan ko.